Bugün dağlar dumanlı!

Şehrimiz coşkuya, heyecana hasret! Şöyle gümgür gümbür bir şeyler olsun istiyoruz. İnsanı şevke getiren, aşka getiren, önümüzde koşan, hepimizi koşturan, kalplerde bu şehir için koşma isteği uyandıran bir şeyler olsun diyoruz. Bazen bunu ifade etmekte aciz kalabiliriz. Dil yetmez, kalem yetmez bir durum belki diye anlatamıyor da, olabiliriz!

Ne yazık ki, şehrimizde bir kaç kişi dışında heyecanı olan kimse kalmamış gibi!  Yorgunluk alametleri mi var? Can sıkıntısı mı var? Gailesizlik mi var? Bıkkınlık yüzlere sirayet etmiş gibi! İnsanlara hadi uç havalan diye bedavadan iki kanat verseniz, Abi ben Hazerfen Çelebi miyim, diyecek psikolojide!

Heyecanı olanların heyecanına katılma istediği de yok! Belirsizlik denen bir kavram kuşatmış gibi her yeri.

Bu belirsizlik insanlara, kurumlara, siyasete, ticarete, ekonomiye yansımış durumda.

Bir bekleyiş var amma, ne?

Belirsizliğin getirdiği bir  isteksizlik.

Heyecan ve coşkunun olmaması.

Bir sonraki yıl ne olacak?

Neler olacak beklentisi!

İsteksiz adımların, isteksiz insanların zevahiri kurtarma görüntüsü çizen faaliyetleri, rutin-rutin takılmalar, 2016’yı bir kapatalım da, 2017’ye ondan sonra bakarız anlayışlarının yaygınlaştığı bir dönem.

Adeta bir çok kimse bugün dağlar dumanlı mazeretini kendine, tam siper yapmış, yılın son iki ayını kapatma modunda!

Bugün dağlar dumanlı ne mi demek?

Her zora düşüldüğünde, efkâra sığınmak gibi bir şey!

Orhan Baba’nın, ” Efkâr bastı gönlümü yine feryat ediyor” dediği misal.

Ne dersiniz? Fazla mı duygusal olduk, fazla mı duygusala bağladık?

Kime sorsanız, dokunsanız ağlayacağım demek üzere!

İşte o sığınılan efkâr bastığında, çıkmaz sokaklara doğru adımlandığında…

Çabalama Kaptan ben gidemem denildiğinde….

Bugün keyfim yok gibi hikayeden gerekçelerle topun taca atıldığında…

Açılması lazım gelen kapıların hem içerden, hem dışardan kilitli olduğu gibi bir karamsarlığa düşüldüğünde…

Selvi gibi umutların iğdeye döndüğü düşünüldüğü zamanlarda…

İplere un serilmeye mazeretler arandığında…

Bahanenin şahanesini bulmuşlar dedirttik diye havalar atıldığında…

Bugün dağlar dumanlı, anlayın diyor, anlatanlar!

“Sebep gani, gerçek hani?” deselerde, ” Ah bu şarkıların gözü kör olsun!” demişiz!

“Ben küskünüm feleğe” demişiz!

“Neden saçların beyazlanmış arkadaş” demişiz!

Teselli babından da, ” Ağlama değmez hayat, bu gözyaşlarına ” diyerek teselli olmuşuz, teselli etmişiz!

Bugün dağlar dumanlı dedik ya…

Mazeret arayanlar mal bulmuş mağribi misali, yapışmışlar dağların dumanına..

Meteoroloji sıcaklıklar düşecek dedi!

Bakarsın yağmur yağar, ceviz büyüklüğünde dolu düşer!

Belli olmaz kar yağabilir, tipi çıkar, göz gözü görmez olur!

Sonra sabahları  bir sis çıktı mı görüş mesafesi sıfır!

Ne yürüyebilirsiniz, ne de aracınızla rahat ilerleyebilirsiniz.

En güzeli bugün dağlar dumanlı diyerek, yak sobanı, demle çayını, şöyle tavşan kanı kıvamında bir kaç bardak iç, kendine gel! Uzat ayaklarını, bugün de bir yerlere gitmeyiver! Diyenlere de pek aldırmayın, onların ki düpedüz züğürt tesellisi!

Emekli emekliliğinin, esnaf esnaflığının, tadını çıkaramıyormuş?

Bu hayatın tadı nasıl çıkıyor, nerde çıkıyor bilen var mı?

Soralım rastgele, önümüze gelene!

Şehrimizde dağların dumanlı olmadığı gün var mı?

Bir dokun bin ah işit dediğiniz manzarayı o zaman seyredin!

Allah’tan Erciyes, Süphan, Ağrı gibi dağların eteğinde filan değiliz.

Uzaktan bile görüp göreceğimiz yok!

Yoksa, bugün dağlar dumanlı deyip, vurup kafayı yatabilirdik!

Yatamadık!

Attık her birimiz kendimizi dışarı!

Karamsarlık, vesvese gibi olumsuz duygular, inanın bize göre değil.

Bugün dağlar dumanlı olabilir sevgili okurlar! Varsın olsun, canı isterse hergün öyle olsun. Yeter ki, insan sağlığını, neşesini kaybetmesin!