Peki biz hak kavramı hakkında ne biliyoruz, ne anlıyoruz?

  HÂK, zaman, mekan ve coğrafi bölge farkı gözetmeksizin geçerli olan değişmez doğrular kümesidir. Her hâk aynı zamanda doğrudur, ama her doğru hak değildir. Çünkü doğru zaman, mekân, kültür, iklim vs. etkenlere göre değişkenlik arz edebilir. Bir bölgede A gübresini kullanmak doğrudur ama B gübresini kullanmak yanlıştır. Hâk kavramı aynı zamanda insan haklarının ilkelerini belirler. İnsan haklarının ilkesi dört çerçevesi beştir. 1-Emekten hâk doğar 2-Sözleşmeden hâk doğar. Ancak sözleşme zor kullanma, zorda bırakma ve akli yetersizlik olmaksızın hür irade altında ve şahitler huzurunda yapılmalıdır. Bu nitelikleri sağlamayan bir sözleşme hâk kavramı dışına çıkmış demektir ve geçersizdir. 3-Doğaya,tabiata,fıtrata/yaratılışa aykırı hâk olmaz. Hiç bir kimse ormanları, nehirleri, ekolojiyi, havayı tahrip etme hakkına sahip olamaz. Seksüel patoloji olan eşcinselliği kurumsallaştırdım diyemez. Ancak ıslah etmek adına, endokrinolojik, psikolojik ve pedagojik uzmanlarla tedavi kurumları ihdas eder. İnsan genlerini ve kromozolarını embriyo/ana karnında cenin döneminde oynayarak morfolojik ve fizyolojik sapmalara neden olamaz. 4-Her insanın ana rahmine düştükten itibaren sahip olduğu, devredilmez, vazgeçilmez, ertelenmez hakları vardır. Bu hakların çerçevesi beştir. 1-Yaşama hakkı 2-Aklını koruma hakkı 3-Mülkiyet hakkı/malını koruma hakkı 4-Neslini koruma hakkı 5-İnancını koruma hakkı Bu hakları korumanın sınırı diğer kişinin haklarının başlangıcıdır. Haklı olmanın gerekçesi güçlü olmak değildir, adalete, akla ve ahlaka uygun olmaktır. Değerli dostlarım, hâk kavramının minicik bir analizini yaptım. Hukukçular, ilahiyatçılar, sosyologlar ve siyasiler bir araya gelseler evrensel düzeyde, bilimsel anlamda bu analizin açılımı üzerinde çalışarak adalet temelli hukuki müeyyideler ihdas etseler ne kaybederiz ki? Bu ilkeler evrenseldir, doğal hukukun ve fıtratın ilkeleridir. Tüm insanlığın haklarını korumanın güvencesi bu ilkelerdir. Ancak ne var ki, baskın yandaşlık dürtülerinin adaletin gözünü kör ettiğine şahit oluyoruz. Kobani provası ve provokasyonu, katilleri savunm,a tam bir hukuk katliamıdır. Gerçekle ilgisi olmayan, düzmece, FETÖ yandaşlarının iftirasıyla at izinin it izine karıştığı mağdurlara şahit oluyoruz. Zaman içinde hak yerini buluyor. Ancak gecikmiş adaletin adalet olmadığını da bilmeliyiz. Önümüzde yeni yargı reformu hazırlığı olduğunu biliyoruz. Hiç değilse ülkemizin tüm kesim ve kesitlerini kapsayan, çok tabanlı bir katılımla temel hakları ve ilkeleri esas alan bir yargı ve hukuk sistemini ihdas edelim. Hukukun temel amacı olan, yukarda bahsettiğimiz şekilde insan haklarını korumayı ilke edinsin. Suçun tekrarını önlesin/caydırsın, ıslah etsin, kamu vicdanı rahatlasın. Bu sorunlar dile getirildiği zaman, "bu olaylar sadece bizde mi oluyor, dünyanın her yerinde oluyor" diyerek sığınma yolları arayamayız. Bu yaklaşım iki yanlıştan bir doğru çıkarma yaklaşımıdır. Unutmayalım ki, bütün sıfırların toplamının sıfır olduğu gibi bütün yanlışların toplamı da yanlıştır. Cinayetlerin büyük kısmını kadın cinayetleri oluşturmaktadır. Hiçbir gün yok ki bir kadın cinayeti işlenmemiş olsun. Hiçbir gerekçe cinayeti haklı kılamaz. Ancak hukuk ve adalet sisteminin doğru işlememesi, ahlaki dejenerasyon, kültürel yozlaşma, çekirdek ve büyük aile yapımızdan kopuşumuz olumsuz sinerji yaratarak kavgaya, cinayete eğilimi artırmıştır. 3 yaşında, 5 yaşında,10 yaşında çocukları öldüren, hayatı boyunca dayak yiyerek bir yandan da çocuklarının rızkı için çalışan sonra da bıçak darbeleriyle öldürülen o kadının kocasının nasıl yaşama hakkı olabilir? Benden toplanan vergilerle, bu canilere yaşama hakkı tanıyarak ekmeğimi yedirenlere de hakkımı helal etmiyorum. Çünkü bu canilerin cezasını verme hakkı yüreği yanan mağdurların olmalıdır. Adalet temelli olmayan hukuki müeyyideler ancak şeytanın, şeytani düzenlerin ve şeytanlaşmış insanların işine yarar. İnsanca, hakça yepyeni bir yargı paketi beklentisiyle esen kalın.