KAMUDA GİYİM YÖNETMELİĞİ

Niyetimiz ve ifade etmek istediğimiz tek tip insan, tek tip giysi ya da tek tiplik kesinlikle değil. Okullarda ve kamuda bir giysi yönetmeliği var. Çok nadir de olsa bazı değişiklikler olsa da genel aynıya yakın kalıyor.

Yaşı biraz daha müsait olanlar eskileri bir hatırlasınlar. İlkokullarda o zamanki forma siyah önlük ve beyaz yakalık vardı. Zamanın imkanları oydu. Şimdilerde insan düşündüğünde siyah kir götüren bir renk, uzun bir süre yıkanmasa da sırıtmaz bari, sonraları öyle mücadeleler verildi ki siyah olan ilk mektep önlüklerinin rengi mavi oldu. Mavi önlük ve beyaz yakalık. Tuttu mu? Tuttu. Herkes memnun kaldı.

Tekrar hatırlayın orta yaş üstü. Orta dereceli okullarda şapka giyme zorunluluğu vardı. Nasıl yani dediğinizi duyar gibi olduk. Askeri okullarda ve askerlerin kullandıklarını bildiğimiz harici elbise şapkası kullanılırdı. Yadırgamayın öyleydi. Şapka kullanımından 1971 yılında vazgeçildi ve takım elbise, beyaz gömlek ve kravatla gidilirdi okula. Takım elbiseler tek tip değildi. Herkes istediği renkte takım elbise giyer ve kravat takardı.

Kravat takma zorunluluğu ortaokuldan başlar ve lise sona kadar devam ederdi. Sonrasında mı? Üniversiteyi kazanan genç devlet memuru falan olmaz ise bir daha kravat takmazdı. İstisnaları var mı? Tabii ki var.

Sınıf arkadaşım, emekli öğretmen. Ferit Paşa Mahalle muhtarı rahmetli Yaşar Barışık. Arkadaşım, hocam, muhtarım. 2 Ekim’de vefat etti. 3 Ekim’de Musalla Mezarlığına defnettik. Konya aşığı, tarihi Konya fotoğraf ve belgelerinin hamisi bir değerli abim. Hizmet ehli bir insan. Her gün 10.00 ile 16.00 saatleri arasında muhtarlık ofisinde bulunurdu. Rahmetli kravatsız çıkmam abi diyenlerden. Okulda kravat, öğretmen ve okul idareciliğinde kravat, muhtar oldu kravat. Vefat ettiğinde de yakasında kravat. Genelde de beyaz gömleğe bayrak rengi kravat takardı.

Gelelim günümüze ilkokuldan üniversite sonuna kadar ne şapka ne kravat. Hem devlet okulları, hem de özel okullarda okul formaları giyilmekte. Yazın tişört ve yazlık pantolon, kışın kışlık pantolon ve sweatshirt (kollu) ve kapüşonlu giyilmekte. Her okulun idarecilerinin belirledikleri renk ve desenlerde formalar. Kişisel kanaatimiz ise güzel oldu. Demokrasinin gereği olarak da tek tip insan modelinden kurtulmuş olduk.

Öğrencilerde problem yok. Ancak öğretmen ve okul idarelerinde bazı görevlilerin absürt giyimleri yadırganmakta. Öğretmen ve idarecilerimiz örnek insan konumundalar. Yanlış anlaşılmasın lütfen. Kot pantolon, ekose gömlek, kravatsız, kirli sakal ve deri ceketle öğretmenlik ve idarecilik olmuyor. Hakeza bayan öğretmenlerimizin kısa ya da yırtık kot pantolonlarla ders vermesi yadırganıyor.

Kamuda ve belediyelerde kravat hemen hemen kalkmış durumda. Giyim yönetmeliğinin aksine ne kadar giyim kuşam var ise hepsi mevcut. Kamu bazı şeylerin farkına vardı ve giyim yönetmeliğinin uygulanması için gerekli takibi yapıyorlar.

Kamuda, okullarda ve belediyelerde görev yapan personel giyim yönetmeliğine harfiyen uygun giyinmeli. Kamu personeli halka, vatandaşa, öğrenciye hizmet için oradalar. İnsanlar kamu binalarına girdiklerinde devlet adına hizmet veren personeli giyim kuşam ve davranışı ile tanımalı.

Hatta tüm kamu görevlerinde isim, soy isim ve görevini, memur sicil numarasını içeren yaka kartları olmalı. Vatandaş geldiğinde hem kiminle muhatap olduğunu bilir hem de personele ismiyle hitap eder, bir muhabbet oluşur. Almanya da bir fabrikada personelin yaka kartlarında sadece personel numarası varmış. Kapitalist sistem, işçi arkadaşların isteği doğrultusunda isimleri yazılmış, fabrikada verim artmış.

Kamuda görevli tüm personel hal ve hareketleriyle, giyim kuşamlarıyla ben memurum, hizmetinizdeyim modunda olmalı. O makamlar herkesin kafasına göre takılacağı alanlar değil. Hatta bu davranışlar demokratikte değil.

Gaye çağdaşlık ise o manada giyiniyorsa da ne mini etek, ne yırtık kot, ne çarşaf, ne kirli sakal bir ölçü değil ki!

15 Mayıs’ta değişen giyim yönetmeliği yazlık uygulamaları ve kışlık uygulamalarına uyulmalı zaten bu yasal bir zorunluluk. Bir zahmet idarecilerimiz de denetimlerini yapsınlar.

Niçin derseniz. Hizmet için, halk için, işlerin hızlandırılması için.

Saygılarımı sunuyorum.