ÇOCUKLUĞUMDA TANIDIĞIM İLK ŞAİR ÖNAL VASIF ÖZTAŞ

Çocukluğum Konya’nın Uluırmak Burhandede Mahallesi’nde geçti. Şimdi

Karatay ilçesi Sarı Yakup oldu. İlkokul öncesi ben, Mehmet Bildirici,

Avni Öztaş, Türkmenlerin Nail üçümüz arkadaştık. Yıl 1944, 1945. Hep

üçümüz oynardık. Ama ben bahsettiğim iki arkadaşımı çok erken yaşlarda

kaybettim. Saygıyla anıyorum. Her ikisi de matbaa mesleğini

seçmişlerdi.

Avni’nin ağabeyi Önal Öztaş benden 4 yaş büyüktü. Hâkimiyeti Milliye

İlkokulu sonrası amcası Ahmet Öztaş’ın Attar dükkânında çırak olarak

işe başlamıştı, 1953 yılında ben Lise Orta son sınıfta iken, dışarıdan

Ortaokul bitirme sınavlarına başvurdu, birlikte sınavlara girmiştik,

ilk yıl derslerin çoğunu geçmişti, burada bir miktar katkım ve

yardımım olduğunu sanıyorum. Ertesi yıl kalan dersleri vermiş, 1958

Konya Lisesi mezunu olduktan sonra Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne

girmişti. Kaymakam oldu.

Önal Abi şairdi. Güzel şiirleri vardı. Benim hayatta ilk

karşılaştığım şair o idi. Çok kibar ve ince biri idi. Çok genç yaşta

aramızdan ayrıldı. Varlığından haberdar olmadığım kızı Reyhan Taşkale

ile internet ortamında tanıştık, bana bu güzel çocukluk anılarımı

hatırlattı.

Bugün Karaman Caddesi Meram ve Karatay ilçeleri arasında sınır, bizim

ev Çaybaşı sokağının dönüşün kuzeyindeki ikinci ev idi. Şimdi Mesnevi

konutları ortak alanı içinde. Taşçılar olarak bilinen Önalların evi

Karatay ilçesinde Camiin karşısındaki iki katlı geniş bir evdi.

Babamın anlattığına göre burası eskiden Sübyan mektebi imiş.

Kızına şöyle yazmıştım. Baban ve amcan benim arkadaşım, ayrıca

babalarımız ve dedelerimizde arkadaştı.

Yazıma kızı Reyhan Taşkale’nin 2010 yılında gönderdiği bir şiirine

yer vereceğim. Doğuda Türkiye’nin sınırlarını beklerken, kalbi hep

geridedir. Değerli arkadaşımı daha çok hizmet beklerken genç yaşta

kaybettik.

SESLENİŞ

Doğuya gidiyorum güzelim

Doğuya,

Aldırmıyorum aşkın varken fırtınaya soğuğa,

Alev alevsin içimde

Rüzgârda saçlarının kokusu

Her halini teneffüs ediyorum.

Yine de içimde bir boşluk

Sen yoksun resmin yok

Olsa ne çıkar

Konuşamazsın gülemezsin

Güzelim diyemezsin.

Burcumuz ne diyor?

Yine mi can sıkıntısı

Bak AĞRI da dumanlı başım gibi

Bu dağlar mı bizi ayıran

Biz ayrı değil güzelim

Ben hudut bekçiliğinde

Senin için buradayım

Yerimiz ayrı olsun,

Kalbimiz bir değil mi?

Benim gibi kaç Mehmedim var.

Onlar da vuslatın özleminde

Onlarda bekliyorlar

Ayşeleri, Fatmaları var benim gibi

Duyuyor musun? beni

Yirmi dört sularında

Sen de uyanık mısın?

Sende yalnız mısın?

Sigaram parmaklarımı yaktı

Seni düşünürken

Unutamam, unutamazsın burcumuzu

Elinin sıcaklığı parmaklarımda

Öpüyorum onları

Bende kalan son hatıran

Öpüyorum onları