BİR YUDUMDA 23 NİSAN!

Bu sabah yine sensiz içtim kahvemi ATAM!.
Gözlerimde biraz hüzün ve yüreğimde yokluğunun çöken ağırlığıyla birlikte yudum yudum aldım kahvemden bir sana bir de bana…
Her yudumda;
23 NİSAN’ ları,
19 MAYIS’ ları,
30 AĞUSTOS’ ları,
29 EKİM’ leri hatırladım.
Ve hafızam bu tarihleri geçirirken anı defterimden bir kez daha gurur duydum, şeref duydum TÜRK olmaktan ve sırtımı sana yaslamaktan.
Bu tarihlerde hep böyle olurum ben!. Nedense kalbim çulsuz kalmış gibi hisseder kendini!
Sahipsiz…
Sersefil…
Bir yokluğun içindeymişçesine,
Eksik ve yitik…
Hatta çokca özlem dolu.
Bazen öyle büyür ki bu özlem içimde, alıp başımı gitmek isterim o yıllara!
Mertliğin, cesaretin, güvenin, zekânın olduğu o kurtuluş ve kuruluş yıllarına.
Ruhum iğne deliğinden geçen ip gibi incelir de incelir bu istek uğruna!
Sonra kendimi dürterek dönerim yine bu güne. Bize bıraktığın dağ gibi sağlam CUMHURİYET kuşağını bağlarım belime de duruşum bir çırpıda dimdik oluverir hemen.
Ve şimdi… Tam da şu anda;
Acı kahvemin yanında bize sunduğun nimetler bal tadı bıraktı damağımda… İşte bu tadın verdiği huzurla 100. kez kutladım 23. NİSAN’ı; “ATA yadigârı, ATAMIZIN YADİGÂRI” diyerek. Sevgili okurlar, ben her yıl 23 Nisan’ ı tek bir güne sığdırmadan, o hafta boyunca yüreğimde hissederek yaşadığım için yazımın yayın tarihi 23 Nisan’a denk gelmemiş olsa da bu duygular sürecek bende olanca hızıyla.
Yüreklerinizde bayram coşkusunun ve vatan sevgisinin hiç bitmemesi dileğiyle.
Esen kalın.