SICAK ACININ SOĞUK HÜZNÜ

Dünya hayatının birçok evresinde birbirinden farklı imtihanlar, gerek doğal afetlerle gerekse de insan ihmali ile biz insanların başına gelebiliyor.
Bu imtihanlar hiç şüphesiz kazandırdığı gibi kaybettirerek birçok dersler çıkarmamıza da vesile oluyor. Millet olarak işte bu imtihanlardan birini yaşadık. Bölge farklı olsa da acı bir oldu, isimler farklı olsa da yok olan canlar tek şehit oldu.
"Uzaktan davulun sesi hoş gelir" dense de o davul, uzakta değil tam da yüreğimizde çalınca sesi de, sözü de hoş değil, acı geliyor.
Evet, Bartın'ın Amasra ilçesindeki maden ocağındaki patlama 7’den 70’e hepimizi derinden üzdü. Grizu patlaması sonucunda olduğu ifade edilen acı olay 41 madencimize şehitlik nasip ederken ocaklarına da ateş düşürdü. Günler geçtikte o acı tablo ve derin hikayeler yürekleri burkmaya, hüznü derinleştirmeye devam ediyor. Allah, şehit olan madencilerimize rahmet eylesin, yaralılara acil şifalar versin. Ailelere ve boynu bükük kalan yavrulara sabır ihsan eylesin. Sıcak acının soğuk hüznünü yüreklerinden bir an önce ferahlığa ulaştırsın. Amin…
Olayın teknik kısmı benim işim değil ancak yapılan yorumlara baktığım zaman sanki benim dışımda herkesin madencilikle ilgili çok konuya hakim olduklarını düşünmeden edemiyorum. Elbette devlet bu olayın tüm iç yüzünü araştırmakla görevli ve bunun için gerekli soruşturmaları, tahkikatları başlattı. Enine boyuna soruşturulacak ve araştırılacak. İhmal varsa sorumluları hesap verecek ancak her ne yapılırsa yapılsın, gidenler geri gelmeyecek. Sadece böylesi olaylar ihmalden kaynaklanıyorsa bir daha tekrarlanmaması için önlemler alınacak ve gerekenler yapılacak.
Hani dedim ya, imtihanlardan ders çıkartabilmek de önemlidir diye, işte o önem için gerekenler yapılacaktır.
Hafta sonu takip ettiğim olayda yapılan yorumlara baktığım zaman öyle saçma değerlendirmeler duydum ki, bilip bilmeden yapılan suçlamalardan tutun da, madencilik sektörünün bu ülkede hiçbir şekilde yapılmamasına kadar önerileri hayretle izledim.
Elbette hata varsa ihmal varsa hesap sorulsun ancak bilmeden suçlamalar yapmak da en büyük ihmaldir. Bırakın bu işi uzmanları araştırsın, savcıları soruştursun. Bugün maden ocağının eksi 300 kotunda gerçekleşen patlamaya anında müdahale öyle kolay bir iş değil, sonuçta kömür madeni ve yanmaya devam eden bir ortam, o ortamdan insan çıkartmak araştırma yapıp delil toplamak, hemen olacak bir iş mi Allah aşkına? Öyle oturdukları yerden ahkam kesenler, merak ediyorum böylesi bir ortamda kaç kez bulundular acaba?
Bakın patlamada yaşamını yitiren işçi kardeşlerimiz hafta sonu toprağa verildi. Devletimizin her kanadı geride kalan ailelere kol kanat gerdi. Geçmiş yıllarda bu tip olaylardaki yapılanlar ile bugün yapılanların arasındaki fark afaki derecede gelişmiş durumda. İnşallah bundan sonra bu tip acıları yaşamayız ve diğer madenler içinde varsa eksiklik, ihmal bir an önce giderilir ve oluşan sıkıntıların önüne acılar yaşanmadan geçer. Rabbim tekrar şehitlerimize rahmet etsin, ülkemizin başı sağ olsun.
Son bölümde maden ocağında meydana gelen patlamadan yaralı kurtulan maden işçisi Kemal Berberoğlu’nun, yaşadıklarından bir kesit paylaşmak istiyorum. Evli ve bir çocuk babası 41 yaşındaki Berberoğlu, tedavi gördüğü hastanede, eksi 300 kotunda büyük bir cendere yaşadığını söyledi. Berberoğlu, patlama anında 3 kişi olduklarını belirterek, "Kendi imkanımızla maske takıp yukarı çıktım. 3 kilometre yürüyerek temiz alana çıktım. O anda bir patlama oldu. Arkamdan bir basınçla beni 20-25 metre yerde sürükledi. O anda omzumu artık nereye vurduysam, bilmiyorum. Kendi aramızda konuşmadık. Sadece birbirimize 'Neredesin?' diye bağırdık. Yakındık, birbirimizi bulduk, maskemizi taktık, çıktık. Tozdan önümüzü görme imkanı yoktu. Ortam toz bulutu, önümüzü hiç göremedik. Gittiğimiz yeri ayağımızla sürte sürte, elimizden tuta tuta bulduk, 100-200 metre gittikten sonra toz bulutu açılmaya başladı. O anda çok korktuk. İlk aklıma gelen çocuğumdu. 'Gittim ben' dedim, çamur topuna döndüm”
Kalın sağlıcakla...