Osmanlılıkla övünmek

Avrupa, Asya ve Afrika’da toprak sahibi, oralardaki çeşitli soydan gelen halkları yönetmiş, Akdeniz’e ve Karadeniz’e hükmetmiş bir dünya imparatorluğu kuran ve bunu 600 yıl yaşatan Osmanlılar biz Türkler’in dedelerimizdir. Bu insanlar 1453 yılında da İstanbul gibi bir başka dünya imparatorluğu merkezini fethederek Ortaçağ dönemini kapatıp yeni bir çağın açılışını yapmışlardır. Bu 600 yıllık hükümranlık çeşitle devreler geçirmiştir. Kuruluş, yükselme, duraklama ve gerileme gibi devreler. Yükselme devrinde, Kanuni Süleyman’ın 120 bin kişilik ordusu, Avrupa’nın ortasına kadar gitmiş Viyana’yı kuşatarak zaptetmek istemiştir. (1529) O zamanın imkanlarıyla 120 bin kişilik bir orduyu Viyana önlerine kadar çok yağışlı bir sonbaharda götürmek, bu ordunun beslenmesini temin etmek, silahlarıyla, toplarıyla 1500 km yol katetmek, hiç şüphesiz üstün bir başarıdır. İmparatorluğun toprakları önceleri Kanuni zamanında 15 milyon m2 idi. Daha sonraları bu, 20 milyon m2 ye ve 1699 yılında da 24 milyon m2 ye ulaşmıştır. Nüfus ise takriben 20 milyon civarındaydı. Bugünkü topraklarımızın 814 578 km2 olduğu düşünülürse, topraklarımızın 29 defa küçüldüğü görülmektedir.
Koca imparatorluğu 600 yıl ayakta tutmak, sevk ve idare etmek, Viyana’ya, Kırım’a, Mısır’a, Yemen’e, Cezayir’e kadar uzanan topraklarda, onlarca ırktan halkları bir arada yaşatmak, hiç şüphesiz Osmanlı Atalarımızın büyük başarılarıdır. Ne var ki, bu uzun zaman (600 yıl) içinde dünyada, siyasal, sosyal, ekonomik ve endüstriyel büyük değişiklikler oldu. Başta İngiltere olmak üzere, Batı Avrupa devletleri 17. ve 18. Yüzyıllarda, sömürgeleri ülkelerden bol hammadde taşıyarak, ülkelerinde bunları işlemeye başladılar. Ticaret filoları kurdular. Öte yandan ar-ge çalışmaları yapmaya başladılar bu devletler. 1763 Yılında İskoçya’lı bir mühendis olan James Waat (1736-1819) tarafından buharla çalışan makine icat edildi. Bu adeta sanayi devriminin hızlı başlangıcı oldu. Bu icadı başka icatlar takip etti. 1789 Yılında da Fransız İhtilali yapıldı, ezilen halklar, haklarını aramaya başladılar. Yeni çağ sona erdi yakın çağ başladı.
Bunlar olurken koca Osmanlı İmparatorluğu sarayına kapanmış, haremiyle, iç entrikalarla uğraşan padişahlarının, dünyadaki gelişmelerden habersiz buyruklarıyla yönetiliyordu. Bir yanda da Ruslarla savaşlar eksik olmuyordu. Özetle imparatorluk huzursuzdu. Ama öte yanda, Avrupa sanayi devrimini özümsemiş, bilhassa İngilizler, sömürge bölgelerinden ve korsanlıklarla çok miktarda altını İngiltere’ye getirmişler sanayi ve ticarette atılım yapmışlar, dokuma fabrikaları kurmuşlardır. Gelişen ekonomi, ar-ge çalışmalarına hız vermiş ve birçok icatlar yapılmıştır. Osmanlı İmparatorluğunda ise, saraylarına kapanmış padişahlar, ordunun maaşını nasıl ödeyeceklerini düşünüyorlardı. Anadolu, yolsuz, sağlık teşkilatından, eğitimden yoksun adeta unutulmuştu. İstanbul’daki ticaret ise, gayri Müslimlerin elindeydi. Cihan Harbinde koca imparatorluk bu mazlum Anadolu halkının üstüne yıkıldı. Padişah kaçtı gitti ve bu ihmal edilmiş halk, bir dahinin (M.K.Atatürk) önderliğinde, bu yıkıntıların içinden bugünkü Türkiye Cumhuriyetini kurdu. İşte atalarımız 600 yıllık hayatı böyle sonlandırdılar.
Saygılarımla.