OCAK’TA SOĞUKTAN DEĞİL, ZAMLARDAN ÜŞÜDÜK!

2019 yılının ilk ayı bugün sona eriyor. 2020’ye kaldı 11 ay. Atalar Perşembenin gelişi Çarşamba’dan belli olur demişler, doğru söylemişler.
Oldukça zor geçeceği artık herkes tarafından kabul edilmiş aylar var önümüzde.
Bu yıl kemerler sıkılacak denmişti ya…
2019’u, seçimden önce, seçimden sonra diye ikiye mi ayırsak acaba?
Seçime doğru giderken konkordatolar, iflaslar, patlayan çeklerle birlikte, kiralık, devren satılık yazılarının her geçen gün arttığı, dükkan ve mağazaların sıralandığı, ıssızlığa bürünmüş caddelere sahip olduk.
Ocak ayı, ekonominin, ekonomik şartların en çok konuşulduğu, işletmelerin küçülmeye gittiği, çalışanların işlerinden olduğu aylardan birisi olarak dikkat çekti.
Önümüzde 28 günlük Şubat ayı var.
Benim çocukluğumda, Şubat ayına, “Güdük Şubat” derlerdi Anadolu’da. Şubat ayı, Ocak ayını aratmayan, sürprizi seven, karlı, fırtınalı, buzlu, sisli bazı yıllar soğuk temposu hiç düşmeyen bir ay.
Cuma günüyle birlikte, Ocak ayına elveda deyip 2019 yılının Şubat ayına merhaba diyeceğiz.
Şubat ayı, seçim rüzgârlarının ülkemizin her köşesini dolaşacağı, adayların soğuklara, ayazlara, kara-kışa aldırmadan koşacakları, her haneye ulaşmaya çalışacakları bir ay olacak.
Durumu resmiyet kazanan adaylar, Ocak ayının son günlerinde çalışmalarına başlasalar da, Şubat ayı boş geçmeyecek, geçirilmeyecek bir ay olarak hafızalarda yer edecek!
Sonra Mart ayı gelecek.
Mart ayı dert ayı demişler. İlk gününden, son gününe kadar kolay geçmez.
31 Mart Mahalli Seçimleri, kazananlar, kaybedenler, seçim hikayeleri derken bir de bakmışsınız ki,
Nisan gelmiş.
Nisan deyince aklımıza gelen ne?
Nisan 1…
Şaka bir yana, Nisan biter Mayıs gelir demişler!
Mayıs ayında Ramazan var.
Ramazan geldi hoş geldi, baklava tepsisi boş geldi demişler. İftarı bir ayrı güzel, sahuru bir ayrı güzeldir Ramazanların…
Ramazan bitti, arife geldi derken, sonunda Haziran gelir. Ardından ramazanın son günleri, bayrama bir gün kala Arife, bayramdı, tatildi derken…
Ne mi oldu?
Gitti yılın yarısı diyenlere kulak vermek lazım.

*****
Ocak ayı, karlı, rüzgarlı, ara ara soğuk, zaman-zaman sıcaklığın artılara doğru döndüğü bir ay oldu.
Aralık ayı ile birlikte başlayan, gazete manşetlerinden inmeyen, ekranların flaş haberi olan, zam müjdeleri, zamlı maaşlar, maaş farkları…
3600 ek gösterge beklentileri…
Bir türlü elleri fiyat indirimine gidemeyen marketler…
Hortum etkisinin, zam yapanların gözlerini parlattığı günleri hep bu ayda yaşadık.
Pazar ve marketlerin fiyatlarına sabit ve asgari ücretle çalışanlar ne yapsın, nasıl alsın, nasıl yetişsinler?
Sebze ve meyve fiyatları düşmek şöyle dursun, düştüğü bir türlü kabul görmeyen, görmezden gelinen dolar etkisiyle başı dönmüş, mest olmuş bir şekilde rakam beğenmiyor!
Kim alacak bu sebze ve meyveyi?
Parası-pulu olan, zamların vurmadıkları demeden önce,
Kim alamayacak, kimler alamayacak diye sormamız ve çare bulmamız gerekiyor.
Soğansız bir mutfak düşünemeyen ev hanımları için, soğan, en az çiçek yağı ve zeytinyağı yağı kadar önemli.
Sonra salça…
Yemeğin rengini veren domates ve biber salçası olmazsa olmazları ev hanımlarının.
Bitti mi, bitmedi!
Tencereye sebze cinsinden, bakliyat cinsinden, kırmızı ve beyaz et cinsinden ne girecek?
Bu saydıklarımızı fiyatlandırın, alt alta yazıp toplayın!
Çıkan sonuç, kredi kartlarının dahi şakülünü kaydıran cinsten bir sonuç!
Varsayalım aldınız! Aldınız almasına da, bir sonra ki ay nasıl ödeyeceksiniz?
Ben yandım, eller yanmasın diyerek mi?
Bir ev sadece mutfak masrafından ibaret değil.
Ocak ayı; doğalgaz, elektrik, su, telefon, varsa internet faturalarıyla pek bir zengindi!
Giyim-kuşam, taksitler, sabit ödemeler bu zenginliğe eklendiğinde, duman olmayan kalmadı!
Sadece, mutfak masrafıyla birlikte birçok aile nakavt oldu!
Boylu boyunca ring de yatıyorlar!
Kalkacak, doğrulacak, ne halleri var, ne mecalleri!
“Dert bir değil, elvan, elvan…” türküsü tesellileri oldu!
Ocak ayı, bu düşüncelerle, bir hışımla geldi-geçti sevgili okurlar!

*****
Marketlere göre neredeyse yarı yarıya ucuz olan semt pazarları, şehrimizin gündemdeki bilinen ve tanınan pazarları bir başka sosyal yaramızın gözler önüne serilmesine vesile oldu.
Dolar etkisi, zam etkisi ve en son gelen hortum etkisiyle, alım gücü resmen dibe vuran vatandaşımız
inanın bir hafta iyi kötü alışveriş yaptıktan sonra, ikinci bir kez pazara doğru yönünü çeviremez halde.
Ocak ayı bir başka hazin tabloyu da gözler önüne serdi.
Şehirlerimizde kurulan semt pazarları akşam karanlığında, pazarcıların ezik diye, çürük diye attığı sebze ve meyvelerin arasından yenebilecek olanlarını toplayan, seçen insanlarımızın dramını ortaya çıkardı.
Bu insanların arasında Suriyeli sığınmacılarda var.
2018 yılında da, kendi fakir-fukaramızı, garip gurabamızı fazlaca ihmal ederken, bu ihmali 2019 yılına da taşımış bulunuyoruz.
Ocak bitti, Şubat başlıyor. Ocak’ta soğuktan değil, zamlardan üşüsek de, her sabah nasıl taze bir başlangıçsa, her ay da, umuda açılan, hoşgörüye açılan bir kapı olarak kabul edilir.
Dilerim, Şubat ayı; zam ateşlerinin söndüğü, insanımızın derin bir oh! çektiği, rahatladığı, yüzünün güldüğü günlerin ve ayların müjdecisi olur.