KONYA, KARA GÜN DOSTU, VEFALI BİR ŞEHİRDİR!

İnsanların kara gün dostu olması başkadır, şehirlerin daha bir başka. Şehir kara gün dostu olduğunda, şehir umut ışığı olur, ümit beslenen bir şehir olur.
Selçuklunun payitahtı olan Konya, Anadolu’nun mazluma, yardım isteyene, sığınana kol kanat geren şehirlerinin en başında gelir.
Bu şehrin özünde var olan bu duyguyu bir başka şehirde göremezsiniz.
Konya, Kerkük’ün kardeşidir.
Konya, Bosna’nın kardeşidir.
Konya, Doğu Türkistan’ın kardeşidir.
Konya, kardeş şehir olmanın çok ötesinde içten ve samimi bir şehirdir. 2011 Nisan ayından bu yana, Suriyeli sığınmacılara gösterdiği anlayış, sağladığı imkan ve kolaylıklarla, tercih edilen şehirlerin en başında geliyor!

BOSNA
Serdar Kalaycı’nın Meram Belediye Başkanlığı döneminde, Bosna’da Sarayevo yakınlarındaki Hadzici Kasabasına yapılan Sağlık Ocağı ve park açılışına, katılmıştım.
Mehter takımı Hadzici caddelerinde Mehter Marşlarıyla birlikte ilerlerken, fotoğraf çekiyordum. Bir Bosnalı yanıma geldi ve Estergon dedi, Estergon!
Mehterbaşının yanına gittim. Bosnalılar Estergonu istiyorlar diye söyledim.
Park gibi bir yerin önüne geldiğimizde Mehteran yerini aldı.
Mehterbaşıyla göz göze geldik.
Mehterbaşı; Has dur…Ya Allah dedikten sonra, mehter başladı Estergonu söylemeye…
“Estergon kalesi subaşı durak / Kemirir gönlümü bir sinsi firak /Gönül yar peşinde yar ondan ırak”
“Akma Tuna akma ben bir dertliyim / Yar peşinde koşan kara bahtlıyım”
Hep birlikte Estergonu söylemiştik Bosnalı kardeşlerimizle
Hadzici Kasabası Belediye Başkanı, Bosna’nın savaş kahramanı Binbaşı Hamdo Eyüpoviç’le orada tanışmıştım.
Serdar Kalaycı, stadyumda öyle bir konuşma yaptı ki, uzun süre ayakta alkışlanan bir konuşmaydı.
O konuşmada kardeşlik vardı, vefa vardı, sizlerin yanındayız demenin en güçlü ifadesi vardı.
Serdar Kalaycı, döneminin belki de en güzel, en anlamlı, en içten ve en coşkulu konuşmasını yapmıştı. Türkiye rüzgarını, Bosna’ya taşımıştı o konuşmasıyla….

KERKÜK
2004 yılının 13 Mart gecesiydi. Kerküklü dostumuz Dr. Aydın Beyatlı ile birlikte, Milli Türkmen Partisi Genel Başkanı rahmetli Mustafa Kemal Yayçılı’ da gelmişti bulunduğumuz yere.
Dertliydi Yayçılı….
Ne mi demişti?
“ Acaba ayrılığımız o kadar uzun oldu da birbirimizi mi, unuttuk” “ Doğrusu bizler 70 milyonluk Türkiye’nin ve hatta 300 Milyonluk Türk Dünyasının yanımızda olduğunu henüz hissetmemişiz”
O görüşme sonrası duygu ve düşüncelerimi “ Kerkük ve Vefa” başlıklı makalemde okurlarımızla paylaşmıştım.
Rahmetli Yayçılı, Talabani ve Barzaniye gösterilen ilginin neden kendilerine gösterilmediğini sormuştu.
Türkmenler öz topraklarında başı dik yaşamak istiyorlardı.
Bu görüşmeden tam iki ay sonra 15.Mayıs.2004 tarihinde Mustafa Kemal Yayçılı ve dava arkadaşı Fazıl Namık, haberlere yansıtıldığı şekliyle bir trafik kazasında, yabancı ajanslara göre, çapraz ateş sonucu hayatlarını kaybetmişlerdi.
Kerkük, kahraman, korkusuz ve pervasız bir evladını daha şehit vermişti.
Yine o yıllarda, Kerküklü şair Mustafa Gökkaya “Yaralı Kerkük” şiirinde bakın nasıl haykırıyordu;
“ Kerkük’üm nice Kerkük / Düşüptü saça Kerkük / Allah’tan imdat diler / Her gün her gece Kerkük”
Kerkük, her gün her gece Allah’tan imdat diliyor. 70 milyonluk Türkiye’den, 300 milyonluk Türk Dünyasından destek bekliyordu.
Konya, Kerkük konusunda da, hassas bir şehir olduğunu, birçok Kerküklü lideri ağırlayarak, en azından dinleyerek, sahip çıkmaya çalıştı.

DOĞU TÜRKİSTAN
Son günlerde de…
Gökbayrağın içimizi yakan, hazin, çaresiz çırpınışını seyrediyoruz. Doğu Türkistan’da Çin zulmü altında tarihinin en zor imtihanını veren kardeşlerimize uzatamadığımız ellerimiz semada, gözlerimiz yaşlı.
Dudaklarımızdan dualar dökülüyor.
Sevgimizin adı Kerkük!
Sevgimizin adı Doğu Türkistan!
Sevgilerimiz ne Kerkük’e, ne Doğu Türkistan‘a yetmiyor!
Kerkük ve Türkmenlerin haklı davalarına, Doğu Türkistan’da Çinlilerin akıl almaz, insanlık dışı, bütün bir bölgeyi Açıkhava hapishanesine çeviren tutum ve davranışlarına hür ve medeni dünyamızdan da bir cevap yok.
Doğu Türkistan’da yaşanan vahşetle, Orta Doğu coğrafyasında yaşanan vahşetin birbirinden farkı yok.

*****
Sivil Toplum Kuruluşlarımız, Kerkük ve Doğu Türkistan konusunda ne kadar hassas, ne kadar duyarlı, ne kadar içten diye sorsak, nasıl bir cevap alabiliriz?
Sonra, Vatandaşımız Türkmen davası konusunda, Doğu Türkistan konusunda ne kadar bilgilendirilmiş durumda?
Gündem dediğimiz ve ilk maddelerini aylardır zamların, ekonominin, dönmeyen çarkların ve mahalli seçimlerin doldurduğu sıralamada kendine yer bulamayan başlıklardan bahsediyoruz.
Pembe dizilerden, paparazzilerden, gelinli-kaynanalı yemek programlarından, kimin evi daha güzel çekişmelerinden, sanatçıların kimin yanında, kimin kolunda muhabbetlerinden sıra gelemeyen konular bu konular!
Destek mi? Tabi ki veriyoruz diyenler…
Sosyal medyada yazıyoruz ya…Siz herhalde neler yazdığımızı , ne kadar beğeni ve yorum aldığımızı görmediniz galiba diye de serzenişte bulunuyorlar!
Son günlerin moda tabiriyle “şaka gibi” diyorlar ya… Aynen öyle sevgili okurlar! Yazıyorsunuz, destek oluyor, insanların davasına sahip çıkılıyor, olay bitiyor!
Sonrası sorduğunuzda, Kerkük neresi, Doğu Türkistan neresi, bilen yok!