İNFAK

Vuruldu kapının tokmağına tak! tak!

Seslendi oğluna baba; aç da kapıya bir bak

İhtiyar kadın, muhtacım diyordu ağlayarak

Ne istiyorsun? dedi çocuk, dedi; infak infak

Koştu çocuk haber verdi babasına ihtiyarı

Öfkelendi baba, bozulmuştu sanki ayarı

Yüreği burkuldu çocuğun görünce ihtiyarı

Koştu kapıya verdi harçlığını gönülledi ihtiyarı

Sordu babasına çocuk infak nedir?

Öfkeli ters bir cevap; senin işin değildir

Değilse benim işim, o halde senin işindir

Ders almadı baba çocuktan, hayli pişkindir

Alamayınca cevabı babasından, yöneldi annesine

Anlattı gelen ihtiyarı bir bir öylesine

Sorguladı annesi; ya! sen ne yaptın dercesine

Harçlığımı verdim deyince annesine

Elleri açıldı duaya, uçtu mutluluktan annesi

Sardı evladını sımsıkı sanki gönül kafesi

Kokladı evladını sanki cennet meyvesi

Babam duymasın kızdı deyince çocuk, kahroldu annesi

Öğrenmişti çocuk infakı annesinden

Vermekti fakire en iyisinden, en sevdiğinden

Karşılığında, hiçbir şey beklemeden

İnanmıştı verdikçe artacağından eksilmeyeceğinden

Söz verdi annesine, arkadaşlarına infakı öğreteceğinden

Yiğit çocuğun Buğra Efe’ydi adı

Yüreğinde anne sevgisinin coşkusu vardı

Annesine verdiği sözü hatırladı

Ertesi gün okulda arkadaşlarını topladı

Bir bir arkadaşlarına infakı anlattı

Filistin’de katledilen çocukları hatırlattı

Gazze’ye yapılan yardım en münasip infaktı

Buğra Efe okul müdürüne durumu anlattı

Üç gün içinde haber okulda yankılandı

Boşalttı kumbaralarını çocuklar paralar toplandı

Temizdir yüreği çocukların; fıtrattandı

Hüzün içinde-Bayram coşkusuyla Gazzeye postalandı

Hayırlar da-şerler de bulaşıcıdır yayılır

Hayırda yarışanlar muttakiden sayılır

Şerre rehber olan şeytan sayılır; Hak’tan ayrılır

Çığır açarsan infakla adın rahmetle anılır.

Gerçeği anlatan bir sahnedir manzara

Unutma götürdüğün tek sermayendir infakın mezara

Kaybolur sanma! tartı da çıkar huzura

Yayılırsa infak, insanlık kavuşur huzura