Kur’an’ın Yahudilere uyarısı, bize mesajı ne?

Bakara Suresi’nin 40–43. ayetlerinde Yüce Rabbimiz, İsrailoğulları’na hitaben hatırlatmalarda bulunmakta ve bazı farz ibadetleri emretmektedir. Her ne kadar bu hitap doğrudan İsrailoğulları’na yönelik olsa da, “sebebin hususi olması, hükmün umumiliğine engel değildir” kaidesince, bu ayetlerdeki mesajlar Müslümanları da doğrudan ilgilendirmektedir.
Allah Teâlâ, İsrailoğulları’na verdiği nimetleri hatırlamalarını, kendileriyle yapılan ahdi – yani kalplerle Allah’a bağlanma ve O’nu Rab olarak tanıma sözünü – yerine getirmelerini istemektedir. Bu ahde bağlı kalmanın doğal bir sonucu olarak ise, yalnızca O’ndan korkmaları ve sakınmaları gerektiğini vurgulamaktadır:
“Ey İsrailoğulları ! Size verdiğim nimeti hatırlayın. Bana verdiğiniz sözü yerine getirin ki ben de size verdiğim sözü yerine getireyim. Yalnız benden korkun.” (Bakara 2/40)
Ardından Yüce Allah, ellerindeki Tevrat’ı tasdik eden Kur’an’a inanmalarını, onu inkâr edenlerin ilki olmamalarını ve dünyevi çıkarlar uğruna Allah’ın ayetlerini tahrif etmemelerini emretmektedir. Bu uyarı, özellikle dinî otoritelerini ve maddi imtiyazlarını kaybetmekten korkan Yahudi din adamlarına yöneliktir. Rabbimiz şöyle buyurur:
“Elinizdeki Tevrat’ı tasdik edici olarak indirdiğimize (Kur’an’a) iman edin. Onu inkâr edenlerin ilki olmayın. Âyetlerimi az bir karşılığa değişmeyin ve yalnız benden sakının.” (Bakara, 2/41)
Kur’an-ı Kerim’in birçok yerinde bildirildiği üzere, Yahudiler tarih boyunca hakkı batılla karıştırmış, bile bile hakkı gizlemiş ve böylece toplum içinde fitneye sebep olmuşlardır. Bu konuda Kur’an şöyle buyurur:
“Hakkı bâtılla karıştırıp da bile bile hakkı gizlemeyin.” (Bakara, 2/42)
Nitekim başka ayetlerde de, onların kutsal kitabı kendi elleriyle değiştirip bunu Allah’tan gelmiş gibi sundukları açıkça ifade edilir:
“Yazıklar olsun o kimselere ki, kitabı elleriyle yazıp sonra ‘Bu Allah katındandır’ derler…”(Bakara,2/79)
“Kelimeleri yerlerinden değiştiriyorlar.” (Nisa, 4/46; Maide, 5/13)
Bu şekilde Tevrat’ın aslını korumamışlar, kendi yazdıkları tercümeleri ve açıklamaları Allah’ın kelamı gibi sunmuşlardır. Böylece hakikat karartılmış, dinî alan şahsi arzulara ve dünyevi çıkarlara göre şekillendirilmiştir. Sonuçta, sahte açıklamalar, tahrifat ve yorumlarla hak inancı zedelenmiş, ilahi mesaj yerine aldatma ve kargaşa hâkim olmuştur.
Bu uyarıların ardından Allah Teâlâ, İsrailoğulları’na imanlarını tazelemelerini, imanın bir tezahürü olarak da farz ibadetleri yerine getirmelerini emretmektedir:
“Namazı kılın, zekâtı verin, rükû edenlerle birlikte siz de rükû edin.” (Bakara, 2/43)
Namaz, zekât ve cemaatle ibadet; bireyi sadece Allah’a yönelten, hakkı gizlemekten ve saptırmaktan koruyan temel ibadetlerdir. Bu emirler yalnızca İsrailoğulları’na değil, aynı zamanda bütün müminlere yönelik genel ilkelerdir. Bu nedenle, bu ayetlerdeki mesaj, sadece tarihsel bir uyarı değil, aynı zamanda tüm zamanlarda geçerli evrensel bir çağrıdır:
Allah’a verdiğiniz sözü unutmayın, hakka tabi olun, dünyalık için hakikati çarpıtmayın, yalnızca O’ndan korkun.