VE İNSAN..İYİLER/KÖTÜLER

Büyük afetin üzerinden iki hafta geçti. Hep birlikte neler ve neler gördük, okuduk şahit olduk. Öyle fedakarlıklar, öyle cansiperane çabalar, öyle merhamet manzaraları gördük ki, göz yaşlarımız pınar oldu ve adeta kirlerimizden arındık. Hamdettik, şükrettik. İyiliğin dirilten, ihya eden, inşirah veren gücü bir kere daha ortaya çıktı.
İHH’dan bölgenin pek çok yerinde fedayı can edercesine kurtarma faaliyetine katılan bir arkadaşın anlattıklarını ağlayarak okudum. (şüphesiz benzer şekilde binlerce olay var.) Enkaz altında genç bir anneye ulaşıyorlar. Kucağında yavrusu var. Anne yavrusuna sımsıkı sarılmış, bırakmıyor. Yavrusu ölmüş. Ekip anneye yalvarıyor. Ne olur izin ver seni kurtaralım. Mavişim öldü ben ne için yaşayayım, hayatı ne yapayım. Hayır çıkmak istemiyorum.. ekipler dakikalarca dil döküyorlar. Anne bir türlü ikna olmuyor. En sonunda ekipten biri, diyor kardeş ben şimdi oraya geliyorum madem sen çıkmak istemiyorsun birlikte ölelim. Bu kararlı duruşu gören acılı anne, kardeşim sana kıyamam tamam kurtarma faaliyetine izin veriyorum diyor ve kurtarma gerçekleşiyor. İyiliğin ihya edici, inşirah verici gücü derken kastettiğim buydu. Ben her zaman iyilerin çoğunlukta ve iyiliğin oransal olarak kötülüğün çok üstünde olduğuna inanırım. Çünkü iyilik Rahmani kötülük şeytanidir. Geçici dünya hayatında bir süreliğine iblise kötülük yapabilmek için mühlet/süre verilmiş olması kötülüğün egemen olduğu gibi bir yanlış algıya neden olabilmektedir ama hakikat bunun tam tersidir. Tanrıya rağmen yeryüzünde kötülük sorunsalı ciddi bir kelami tartışma konusu olmakla beraber yeri burası değildir. Kadim kültürümüzde İblis liderliğindeki şeytanlar kötülük odağı olarak tanımlanırlar. İblis saf kötülüğün sembolü olmakla birlikte kandırdığı, ayarttığı insanı dehşetli bir kötülük odağı haline getirebilir.
Oysa şeytan insanın apaçık düşmanıdır.
İnsana düşmandır.
Buna rağmen akıl almaz bir şekilde iblis, insanlardan ve cinlerden askerler edinir. Yani ölümcül bir biçimde düşman olduğu insana zarar vermek için yine insanlardan askerler edinir. O nedenle şeytanlaşmış insanların kendi türlerine verebildikleri ve verebilecekleri zarar olağanüstü yüksek olmaktadır. Bu trajik tespiti yapmış olmam yukarıda dile getirdiğim iyilin kötülükten üstün olduğu tezine çelişki oluşturmaz. Binlercesine tanık olduğumuz İYİLİK eylemleri bunun en açık delilidir. Kötülerin, şeytanlaşmış insan suretindeki mahlukların panik için saldırganlıkları net bir şekilde ortadadır. Onların her defasında hüsrana uğramalarına rağmen asla vazgeçmeden kötülüğe devam ediyor olmaları algısal olarak pozisyon üstünlüğüne sahip oldukları vehmi oluşturuyor. Eğer onlar gerçekten güçlü olsalardı sahada tanık olduğumuz binlerce iyilik eylemini göremezdik. Demem o ki, aslolan iyiliktir. İyiliğin bereketi çok büyüktür. Kötülerin şamatalarına tantanalarına bakmayın, bu dünyada da eğer inanıyorlarsa öbür dünyada da hüsrana uğrayacak olanlar onlardır. İyiliğin, yardımlaşmanın, dayanışmanın bereketine dair bir örnek olayı, sosyal deneyi anlatarak bitireyim.
*
Öğretmen okula balonlar getirdi ve çocuklardan onları şişirmelerini ve sonra isimlerini yazmalarını istedi. Bütün balonları koridora götürdüler ve öğretmen karıştırdı. Öğretmen daha sonra herkesin ismi yazılı balonu bulması için 5 dakika verdi. Çocuklar aramaya koştu ama zaman doldu ve kimse kendi adı yazılı balonunu bulamadı... Sonra öğretmen çocuklara nasıl davranmaları gerektiğini anlattı. Yakınında bulunan balonu al ve üzerinde ismi yazılı olan kişiye ver. 2 dakika içerisinde herkesin elinde kendi adı yazılı balonu vardı. Sonunda öğretmen bu deneyden kaynaklanan ahlak dersini özetledi: "Balonlar mutluluk gibidir. İnsan onu sadece kendisi ararsa zor bulur. Bunun yerine herkes birbirini önemser ve dayanışmayı esas alırsa çok daha hızlı bulabilirsiniz."