KOCAMAN’A SORULAR

Geride kalan 11 haftada sergilediği inişli çıkışlı futbolu ile şaşırtan Konyaspor’da öncelik elbette futbolcularda ama sen de sorumlusun Aykut Kocaman!. Günümüz futbolunda rakip yarı alanda bunaltıcı baskı kuran, rakibini hataya zorlayan, bu sayede netice almanın devri kapandı kimilerine göre. Bunun yerini oyunu sahasında kabul ederek, alan daraltarak kontratak ile sonuca gitme mücadelesi aldı birçok takımda. Ayağa garanti pas ve hızlı ataklar, uzaktan sert şutlar işin aslını oluşturuyor ve bu anlamda da istatistiklere göre hızlı ataklar hariç en iyi takımlardan biriydik bir zamanlar.

Doğru mu doğru ama bazı sorular da aklımıza takılıyor. Bu kontratak futbolu bizim futbolculara yasak mı hızlı atak yapmıyorlar? Kaleciden başka kimse uzun pas atmıyor, yoksa atamıyor mu o da yasak mı hocam? Bir garip iki kişilik korner taktiği var tek kişi atsa yasak mı? Hele o taç atışları, rakip yarı sahanın ortasında, hatta korner bayrağına yakın yerden kullanıyoruz orta sahaya doğru atmak ve kaleciye dönmek nedir hocam? Ceza sahasına uzun taç atışı yapılması yasak mı hocam? Yani soracak sorular o kadar çok ki bunların cevabı sadece sende olduğu için sorumlusun Aykut Kocaman. Yan pas, geri pas, rakip sahadan kaleciye kadar dönen toplardan sorumlusun. Sezon başı yönetimi düşünüp golcü ve yırtıcı forvet lazım olduğu aşikar ortadayken, ‘bütçeyi aşmayalım ekonomi ortada’ diyerek transfer istemediğin için de hatalısın Kocaman. Bırak işin parasal boyutunu yönetim düşünsün. Bajic başta olmak üzere takım kurgusunda güvendiğin dağlara kar yağdığı için suçlusun hatta!..

Maça gelecek olursak; Sivas’ta Ali Turan, Alper ve Miloseviç yedeklere çekilmiş, yerlerine Amir, Diagne ve Ferhat 11’e alınmıştı. Sahasında son dakika Gençlerbirliği beraberliği ile tepki toplayan Konyaspor’da bu revizyon çözüm olmadı elbette. Takım zorlu deplasman mücadelesinde iyi savunuyordu belki ama ileriye gidecek hatta rakip kaleciyi görebilecek pozisyonlar bulamıyordu. 60 dakika oyun öyle arapsaçı hale geldi ki artık rakip kaleye gidemesek de rakibi de getirmiyorduk sahamıza, oyun iyiden iyiye adeta kilitlenmişti. Sonra Aykut hocanın hamleleri geldi iki ismi aynı dakikada kenara aldı takımı biraz daha ileriye itti. Miya-Bajic, Jhonsson-Miloseviç değişiklikleri Konyaspor’u biraz diriltir gibi oldu. 67’de ilk kez rakip kaleyi gördük bu dakikaya kadar özellikle ilk yarıda adeta takımda yok gibi olan ayağına 2 veya 3 kez top değen Shengelia’ydı bu şutu atan da. Artık rakip yarı sahada daha sık gözükmeye top çevirmeye başlasak da ceza sahasına giremiyor hatta bir çok atakta da yine anlamsız top kayıpları yapıyorduk. Sonrasında etkili olabilecek her atak maalesef rakiplere teslim edilen toplarla kalemize dönüyordu pozisyonlar.

Basit hatalara iki kişinin korner atışı yapma hastalığımız ekleniyor, Ömer Ali ve Shengelia korner atışında ortaya çıkardıkları inanılmaz karmaşa ve gecikme sonrası Shengelia sarı kartla cezalandırılıyordu ki aynı isim bir kaç dakika sonra orta sahada taç çizgisi üzerinde inanılmaz bir hareketle top yerine rakibinin karnına vuruyor ve doğal olarak gördüğü 2. sarı ile takımını 10 kişi bırakıyordu. Bu dakikaya kadar Sivas’a etkili ani atak fırsatı vermeyen iyi alan daraltan Konyaspor yine de 1 puanı kurtarır diye düşünürken 80’de sahanın en iyilerinden Emre 25 metreden öyle bir füze gönderdi ki Serkan’ın çaresiz bakışları arasında top 90’dan ağlara gitti. Müthiş bir gol attı Emre ama o şutu attıran neredeydi neden kapatamadı sormak gerek. 89’da bu kez Hakan yine 25 metreden adeta bir füze daha gönderdi ilk gole benzer şekilde Serkan uzansa da direğe çarpan top

Sivas’ın 2. golü olarak ağlarımıza gidiyor, Konyaspor sevdalılarını ise derin bir üzüntüye sevk ediyordu.

Sivas deplasmanına çıkmadan öncesinde hatırlarsak geride kalan 10 maçta deplasmanlarda Galatasaray’dan 1, Denizli ve Kasımpaşa mücadelelerinden 3’er olmak üzere 7 puan toplamış bir takım vardı ortada, bu deplasmandan da silkelenerek en azından 1 puanı kurtarmasını beklediğimiz. Ancak hocanın da dediği gibi, baskı anında kırılgan olan takım, haftalardır üst üste gelen kötü sonuçlar sonrasında özgüvenini de yitirmeye devam ediyor. Düşünsenize ayaklarına iyi hakim olan Jonsson ve Skubiç bile topu rakibe kaptırma ikili mücadelelerde pes etme yarışında bırakın diğer isimleri. 6. haftadaki evimizde son dakikada gelen golle 3 puana ulaşabildiğimiz 2-1 kazandığımız Kayserispor maçı sonrası da yazmıştım 29.9.2019 tarihli köşe yazımızda ‘Bir şey eksik ama tamam olan 3 puan’ başlığıyla. Gol atmakta inanılmaz zorlanıyorduk, ayağa pas yapamıyor baskı anında topu rakibe bırakıyorduk. Çünkü sistem hep aynıydı ve rakipler çözüyor ona göre oyun planı gerçekleştiriyordu. Peki, hemen o maçın sonrasında Kasımpaşa deplasmanında 4 gol atmak 3 puanla dönmek nasıl izah edilir. Üstelik bu kadar coşkulu galibiyetin dönüşünde evde alınan Malatya mağlubiyetine ne denir? Fenerbahçe’den 5 yedikten sonra da kartalın irtifa kaybının önüne neden geçilemez de kötü oyunla Gençlerbirliği ile de evde berabere kalınır? Dolayısıyla Sivas deplasmanında önceki haftalara göre biraz daha diri futbol sergileniyor görünse de rakip alanda ara pas çıkaracak ve gol atacak ayaklar olmamasına bir de Shengelia’nın anlamsız kırmızı kartı eklenince kaçınılmaz son acı şekilde ortaya çıktı. Haftalardır ortada olan gerçeğe neşter vuramadın Kocaman!.

Şimdi milli ara var. Çare olur mu göreceğiz. Kalan maçlara bakacak olursak evde Beşiktaş, Antep ve Trabzon ile deplasmanda ise sırasıyla Rize, Başakşehir ve Alanya ile oynayacağız. Bu zorlu maçlar sıralamada yerimizi belirleyecek. Takımın aldığı neticelere oldukça sessiz kalan yönetimin de ortaya çıkan tablodan sorumluluk duyma zamanı geldi. Verilen bu milli arada hem yönetim, hem teknik kadro hem de futbolcuların istişare ve özeleştiri yapma ve artık neşteri vurma zamanı diyelim..