İyi ve Kötü

İyi ve kötünün savaşı binlerce yıl evvel başladı…
Kuran’da geçen Habil ve Kabil olayı ile bu ayrım net bir şekilde anlatılmaktadır. Habil iyi ve dürüst insanı, Kabil ise kötü ve kıskanç insanı temsil eder. Kardeş olan isimlerin öyküsünün sonunda Kabil, Habil’i öldürerek kötülüğünü gün yüzüne çıkarır. Düşünülmesi gereken bir öğüt içeriyor.
Bu öyküyü çoğumuz biliyoruz ama fark edemediklerimize bir göz atalım. Günümüz dünyasındaki insanla Habil’in, Kabil’in farkı nedir?
Bu öğütte üstüne bastırılan olay kökende insanların sadece iyi ve kötü olabileceğidir. Dinler, vicdanlar ve kitaplar her daim iyi insanı resmeder. Peki, şu anki ayrımlar ne üzerine?
Günümüz Türkiye’sini bir düşünelim. Ne çok bölündük değil mi? Yıllardır süren bu ayrımlar ne içindi? Solcusu-sağcısı, dindarı-ateisti, Türk’ü-Kürt’ü…
Tek bir ayrım ile insanları sevemez miydik?
Bu öyküdeki gibi insanlar arasında sadece ve sadece tek bir ayrım vardır. İyi ve kötü insan!
Artık ufacık kalan dünyada, insanlar olarak tabiri caizse aynı köyün halkı olduk. İnsanlar ‘dünyalıyım’ kavramını tartışırken, bizim hala anlamsız tartışmalar içinde olmamız gülünç bir durumdan ibarettir.
Sosyal medya, halkın bir nevi yansıması konumundadır. Biraz eleştirel ve tespit odaklı bakıldığında ne kadar çok kavga ve bölünme yaşadığını görüyoruz. Şu an kullanmak istemediğim birçok ayrıştırıcı sıfat insanların ağzına sakız olmuş, birbirlerine kullanıyorlar. Kin, nefret ve ötekileştirme… Dünyanın farklı köşelerinden insanlar, ortak noktalarda buluşup anlaşırken bizler ne ara bu kadar çok ayrılacak nokta bulduk?
Bunca yıldır yaşanan bütün ayrımcı hareketler kötüleri sevindirmiştir. Düşüncesiz ve cahil kalmayalım. Dünya insanlığı bilgiye ve çalışmaya muhtaçtır. Anlamsız ve yersiz sıfatlar ile birbirimiz bölmeyelim. Tek ayrımımız olsun, iyi ve kötü insan!
Siyasi oyunlara alet olacak kadar basit olmayalım. Görelim, sevelim ve yaşayalım!
İyi birer insan olup, iyiliği tüm dünyaya yayalım.
Ayrımlarımız iyilik üzerine olsun…
Sevgi ve saygı ile…