Gün dayanışma günü…

Öyle zor ve kara günlerden geçiriyoruz ki… Bütün dünyayı saran virüs herkesi evlere kapattı. Çıkmak zorunda olanlar ise korku ve panik içerisinde… Virüs zengin, fakir, doğulu-batılı, erkek-kadın dinlemeden yayılmaya devam ediyor. Uzmanların görüşüne göre en iyi ihtimal dahilinde birkaç ay daha bu virüs ile yaşayacağız. Öyle bir etki yarattı ki; insanların tümü öyle ya da böyle etkilendi ve etkilenmeye devam ediyor. Psikolojik tetiklenmeler ve yeni bozuklukların türemesi bir yana sosyal kaygılar hat safhada arttı. Elbette bunlar konunun sosyal kısmı. Ekonomik kısmı ise daha da vahim… Kepenk kapatanlar, hayallerle açılan ve açılamadan kapanan restoranlar, işten çıkarılanlar, tek bir lira geliri olmayanlar, binlerce işçisi olup maaş ödeyemeyenler, koca otelleri, mağazaları boş kalıp borçları için kara kara düşünenler… Virüsün tokadı herkese farklı oldu. E o zaman vakit dayanışma vakti değil de nedir? Herkes etrafına, konusuna komşusuna bir dönüp baksın. Aç olan borçlu olan var mı? Ne yapabiliriz diye kendimize sormanın vakti geldi. Karınca kararınca yardımlaşalım… Hiçbir şeyimiz yoksa kuru ekmeğimizden komşumuzla, yakınlarımızla paylaşalım. Patron isek işçilerimizin hakkını sonuna kadar koruyarak destek olalım. Ev sahibi isek evimizde başını iki elinin arasına alıp kara kara düşünen ve kaygılanan kiracılarımıza bizim için belki küçük fakat onlar için büyük bir destekte bulunarak belki birkaç ay kira almayalım. Yapacak çok şey var! Herkes taşın altına elini attığında bu günler de geçip gidecektir. Geriye kalan dayanışmamız, kardeşliğimiz ve muhabbetimiz olacaktır. O zaman gün kardeşlik ve muhabbet için adım atma günüdür… Sevgi ve muhabbet ile…