Manavgat’ın Suyu, Konya Ovası’na Hayat Olur mu?

Türkiye’nin en büyük kapalı havzası olan Konya Ovası, yıllardır kuraklıkla, azalan yer altı suları ve düşen tarımsal verimle mücadele ediyor.
Öte yandan, Antalya’da Akdeniz’e dökülen ve 93 kilometre boyunca gür bir şekilde akan Manavgat Nehri.
UNUTULMAMALI…
Oymapınar Barajı: Suyun Anahtarı Burada…
Konya’ya su ulaştırmak isteyen her teknik proje, Oymapınar Barajı’nı hesaba katmak zorunda.
Bu baraj, Manavgat Nehri’nin akışını düzenleyen, enerji üreten ve bölgesel sulamaya katkı sağlayan büyük bir yapı.
Bugün barajdan elde edilen enerji, bölge ekonomisine katkı sağlıyor ve Antalya’nın su yönetiminde hayati rol oynuyor.
Eğer Manavgat suyu Konya’ya aktarılacaksa, bu suyun Oymapınar’dan çekilmesi, ya da barajdan sonra bir noktadan yönlendirilmesi düşünülmeli.
Her iki durumda da, Antalya’nın ve barajın mevcut su hakları, enerji üretimi ve çevresel etkiler ciddi şekilde değerlendirilmek zorunda.
Tarım, Sanayi, Yaşam: Konya Ovası’nın Suyla İmtihanı.
Konya Ovası, Türkiye’nin tahıl ambarı.
Ancak her yıl giderek artan kuraklık, bu büyük verimli alanı çölleşmeye bir adım daha yaklaştırıyor. Yer altı suları çekiliyor, göller kuruyor, çiftçi üretimden vazgeçiyor.
Çözüm, Planlamada, İradede, Uzlaşmada…
Manavgat çayını Konya Ovasına akıtmak, yani bu projeyi hayata geçirmek için birkaç temel adım gerekiyor:
Teknik fizibilite çalışmaları: Arazi eğimi, su kaybı, boru hatları veya kanallar hangi güzergâh üzerinden geçecek?
Oymapınar Barajı’na entegre çözümler: Enerji ve su paylaşımı dengelenerek, Antalya tarafının mağdur olmaması da sağlanmalı.
Çevresel ve sosyal etki analizleri: Nehir ekosistemine zarar vermeden, yerel halkın ihtiyaçları göz ardı edilmeden bir yol bulunmalı.
Devlet politikası ve bütçe: Bu çapta bir proje, ancak merkezi hükümetin öncelik listesine girmesiyle mümkün olabilir.
Manavgat’ın suyu, her gün gürül gürül Akdeniz’e akıyor. Konya Ovası’nda ise toprağın çatlağına düşen yağmur bile artık mucize sayılıyor. Bu tablo sürdürülemez.
Bugün Konya çiftçisi haklı bir soru soruyor: “Bu su bizim dağlarımızdan doğup neden bizim topraklarımıza gelmiyor?”
Bu sorunun cevabı, sadece teknik değil; aynı zamanda vicdani, ekonomik ve stratejik.
Eğer Türkiye gelecekte gıda güvenliği, su yönetimi ve sürdürülebilir tarım konusunda söz sahibi olmak istiyorsa, Manavgat-Konya hattı sadece bir fikir değil, bir hedef olmalı.
ARTIK… “Yarın değil, bugün planlama zamanı.”