Evlad-ı Fatihan: Aliya

Osmanlı Devleti'nin kurulma aşamasından sonra Fatih Sultan Mehmet ile ivme yakalayan devlet gözünü Batıya dikmiş ve Balkanlara doğru fütüvvet akınları başlamıştı. Osmanlı Ordusu bölgeyi askeri anlamda özgürleştirirken, devletin kurumları manevi ve milli anlamda bölgenin Türkleşmesi ve İslamlaşması adına çok yerinde hamleler yapacaktı. Bu hamleler o kadar yerinde olacaktı ki, Osmanlı Devleti üst üste toprak kaybettiğinde ve en son Balkanlardan geri çekildiğinde bile bölgede yaşayan halk, İslam medeniyetinden kopma yaşamamıştır. I.Dünya Savaşı ve II.Dünya Savaşları sonrasında bölgede yaşayan dindaşlarımız kaderlerini terk edilmek zorunda kaldı. Bu durumun yaşanmasında devletimizin içinde bulunduğu zorlu süreçlerde etkili olmuştur diyebiliriz. Nitekim Sovyetlerin dağılma sürecine girmeleriyle beraber, Rusların arka bahçesi olan Balkanlarda da kaynama başladı. Bölgede etnik temizlik yapmak isteyen ve özellikle Müslümanlara karşı soykırım fikrini her daim sıcak tutan Sırplar büyük katliam için geri sayıma başlamıştı. İşte tam olarak böyle bir karanlık manzara içerisinde Bosna’nın bir kurtarıcıya ihtiyacı vardı. O kurtarıcı Aliya İzzetbegoviç’in ta kendisiydi. Aliya herkesin ona Bilge Kral unvanını vermesini boşa çıkartmayacak, haksızlığa ve adaletsizliğe karşı dimdik durarak, tüm dünyaya bir kez daha insanlık dersini verecekti. Yaşadığı, tanık olduğu katliamlar, insanlık suçları, kan ve gözyaşı Avrupa’nın ya da Batılı dünyanın hiçbir zaman gündemine tam olarak girmedi. Bu yalan dünyanın tutsak edindiği Batılılar tarihlerinde her daim barutu, entrikayı, gözyaşıyı ve gafleti diri tutmuşlardır. Bizim medeniyetimiz her türlü engellere karşı, riyaya karşı ve yedi düvele karşı dimdik ayakta durmasını bilmiştir. Aliya gibiler var oldukça bizlere yıkılmak gam olmalıdır.