Kibirli insanı ne Allah sever ne de kulu sever.Gel gör ki günümüzde bazı insanların eline para geçti mi  hazmedemez.Ben neymişim der kibirlenir, gözü kimseyi görmez.Başını yukarıya kaldırır ve kibirlenir.İnsanlar  arasında hiç kimse  kibirli insanı  sevmediği de açık seçik  meydandadır.

Herkezin    yakınen    bildiği şey  ama  yazmam da yarar var.Padişahlarımızdan biri Cuma namazına giderken  arkasında  şöyle söylermiş.”Gururlanma padişahım senden büyük Allah’ımız var .” derlermiş.Padişah kibirin  ne kadar kötü bir şey olduğundan dolayı istemiş.Çok doğru yerinde ve isabetli bir karardır.

Bütün varlıklar arasında en şerefli olarak  yaratılan insanoğlu, Allah’ın yasak ettiği bazı sıfatları kendinde taşıyarak, bu şerefini ayaklar altına almakta ve mahlükatın en basidi durumuna düşmektedir.Zira insan, Allah’ın  emir ve yasaklarına uyabildiği,  iyi bir Müslüman olabildiği nisbette şereflidir, kıymetlidir.İşte, Allah’ın  ve Resulü’nün yoluna giren, Kur’anın hakikat sabahında uyanan  şerefli ve kıymetli bir  müslümanda, katıyyen bulunmaması  gereken sıfatlardan biri de kibirdir.Kibir, insanı hem dünyada ve hem de ahirette perişan eden  korkunç bir sıfattır.

Kur’anı Kerimde, Cenab-ı Zülcelal şöyle buyurmaktadır:<<Kibirlenip ,insanlardan  yüzünü çevirme.Yeryüzünde  çalımla yürüme.Çünkü Allah, kibir taslayanların, kendini beğenip öğünenlerin   hiçbirini  sevmez.>>Görülüyor ki kibir, şiddetle yasaklanmakta, Allah’ın  kibirli kimseleri  sevmediği ve onların  ahiretteki yerinin iyi olmadığı  açıkça beyan edilmektedir.Hal böyleyken  bir Müslüman  kibir sıfatını hala kendisinde taşıyabilecek midir? Evet kibir, insanın değerini düşüren , ibadetlerini hükümsüz bırakan ve ilahi mükafatlardan  mahrum eden kötü bir huydur.Bunun için  Peygamberimiz (s.a.v.) hadis-i şeriflerinde: <<Kalbinde zerre miktarı kibir bulunan kimse Cennete giremez.>> buyurdular.

Bir cemiyetin huzur ve sükun içinde hayatını devam ettirebilmesi için, o cemiyetin  fertlerinin birbirlerine sevgi, saygı ve kardeşlik  duygularıyla sımsıkı bağlanmaları gerekir.Fertlerinin birbirlerine karşı  kibirli olduğu  , herkesin kendini beğenip , başkalarını hakir gördüğü; sevgi bağları kopmuş , saygı düşünceleri silinmiş,  din kardeşliği  şuuru sönmüş bir cemiyetin yaşayabildiği  tarih boyunca görülmemiştir.Eğer yaşamak istiyorsak, kalplerimize, kin , nefret, düşmanlık, kıskançlık, kibirlilik yerine şefkat, merhamet, muhabbet, ahlak, fazilet ve adalet, duygularını hiç çıkarmamak üzere yerleştirmemiz  gerekir.Bu, Allah’ın  ve Resulünün yolunda olduğunu iddia eden herkesin, aynı zamanda kaçınılmaz bir vazifesidir.

Resulüllah(s.a.v.)’in etrafına nasıl bir mütevazilik  gösterdiğini görmek isteyenler, onun hayat sayfalarını karıştırsınlar.İslamın potasında erimiş gerçek mü’minlerin şefkat ve muhabbetini öğrenmek isteyenler İslam tarihine  göz gezdirsinler.

Kibirlenmeyi, gururlanmayı bırakalım.Şeytani duygulara iltifat etmeyelim.Birbirimizi dostça, kardeşçe sevelim.Unutmayalım ki Allah, kibirlenenlere katıyyen acımaz.

-Yeryüzünde kabara, kabara yürüme.Çünkü sen yeri yırtamazsın, boyca da dağlara  erişemezsin.(KUR’AN’I KERİM)

-Kıskanç kadar mazluma benzeyen zalim görmedim.

(ÖMER B.ABDÜLAZİZ)

Kendi kişiliğinin bilincine varmak herkesin önde gelen  amacı olmalı.

(OSCAR WILDE)