POLATLI’DA ANITLARIMIZ

Kurtuluş savaşımızın önemli bölgelerinden biri de Ankara’nın Polatlı İlçesi’dir. Kurtuluş savaşında düşman buralara kadar gelmişti. (Ankara’ya 75 km). Eğer Polatlı direnci olmasaydı, düşman Ankara’ya doğru hızla ilerliyecekti. TBMM nin Ankara’dan Kayseri’ye taşınması düşünceleri bu zamana rastlar. Polatlı adeta son kaleydi. 23 Ağustos 1921 de başlatılan Polatlı savaşları 13 Eylül 1921 de son buldu. 22 gün 22 gece süren bu savaşlarda 5 binden fazla Mehmetçik şehit oldu. Düşman Afyon’a çekilmek zorunda kaldı. Bu çok önemli bir zaferdi. Polatlı’ya 6 km uzaklıktaki Duatepe çok çetin bir savunma noktasıydı. Bugün orada heybetli bir anıt ve müze vardır. Buradaki savaşlarla ilgili Polatlı’da 2 anıt daha yapılmıştır. Bunlardan biri,1973 de yapılmış olan Sakarya Şehitleri Zafer Anıtı’dır. Aşağıdan 970 rakımlı tepe üstüne kadar 420 basamaklı bir yolu, 2 yandan dev sütunlar çevreler. Yolun sonunda zafer timsalı bayrağımız ve bir müze vardır. Bu merdivenlerden tırmanırken, iki yandaki dev sütunlar, insanı adeta yaşadığımız dünyadan tecrit eder ve insan bu topraklarda şehit düşen kahramanların ruhlarıyla tanışır. Bu uhrevi havayı teneffüs ettiren bu güzel anıtın mimarını tebrik etmek lazım. Aynı tepenin güney kısmında da Sakarya Şehitliği yer almaktadır. Burada çimenler üzerine şehitlerimizin künyeleri işlenmiş, ayrıca girişte adeta şehitlere saygı duruşunu ifade eden 6 adet yüksek sütun (yaklaşık 8m) yer almış. Bir cumartesi günü Polatlı ziyaretimizde, anıtlara nasıl gideceğimizi sorduğumuz 4 polatlılıdan 3 ünün bu anıtların varlığından habersiz olduğunu hayretle gördük. Anıtları ziyaret ettiniz mi, oraya nasıl gidilir vs gibi sorular tabii havada kaldı. Kendimiz el yordamıyla biraz da tesadüf eseri anıtları bulup ziyaret ettik. Şehir içinde hiç yönlendirme levhası yok. Bu ziyaretlerde bizden başka sadece 1 ziyaretçi grup gördük. Yani ilgisizlik her şeye hakim. Anıtların bakım ve işletmesini ordu, Orman Bakanlığı’na devretmiş. Bu bakanlık da, her birine birer bezgin ve bıkkın görevli tahsis etmiş. İlgisizlik ve bakımsızlık her yerde göze çarpıyor. Yolların bordür taşları devrilmiş, trafik işaretleri yok olmuş. Ziyaretçi zaten yok denecek kadar. Kurtuluş savaşımızın en önemli dönüm noktasının cereyen ettiği bu topraklar ve üzerlerindeki anıtlar böylesine bir yalnızlık içinde. Polatlı için, tarihimizden gelen böylesine önemli, kültür turizmi cazibe noktaları varken, demekki ilçenin kaymakamı günlük idari işleri arasında kaybolmuş ilçesine bakmayan pasif bir insan. Böyle halkın böyle kaymakamı olur veya böyle kaymakamın böyle halkı olur diyoruz. Yanlış mı?