Plastik Çağı

Yaradılış, yaşam ve yok oluş… Her devir kendi malzemesi ile anıldı. Demir çağı, tunç çağı vs… Peki bizim çağımız için ne mi söylenecek? Tabi ki plastik çağı. 500 yıl sonrasında yaşam olur mu bilinmez ama o insanlara şimdiden birçok hediyemiz var. Pet şişeler, kola kutuları, bidonlar… Genel bir tabir vardır, ‘Üretim şart, üretmek lazım’ gibilerinden. Bu konu içerisindeki söylemim ‘üretmemek’ üzerine olacak. Şu ana kadar üretilen plastiklerin sadece ve sadece %10’u geri dönüştürüldü. Peki ya geri kalanı? Balıkların karnında, bizim vücudumuzda ve toprağın kalbinde… Geri dönüşüm işleri zahmetli ve masraflıdır. Peki, insanoğlu bu tehlikeyi görüp üretimi durdurdu mu? Hayır! Aksine kendini kandırırcasına elindeki plastik çöpleri başka ülkelere ihraç etmek gibi komik yöntemler geliştirdi. Kısacası ‘Benim önümde duracağına şu köşede dursun’ dedi ama bu kendini kandırmaktan başka bir şey değil. “Peki, hangi ülke bu kanserli atıkları ithal eder ki?” der gibisiniz. Evet, cevap veriyorum; Türkiye! Şu an Türkiye Avrupa’nın en çok plastik çöp ithal eden ülkesi konumunda bulunuyor. İtalya, İngiltere, ABD gibi ülkelerden tonlarca çöp alıyor ve her sene ithalat kapasitemizi artırıyoruz. Kontrolsüz ve dengesiz bir şekilde ilerleyen bu işler sadece plastik kadar basit olsa… Umarım çöpler içerisinde radyoaktif ya da kimyasal açıdan zararlı maddeler de yoktur. Umuyorum, çünkü bunun kontrolünü gümrük görevlileri dahil kimse yapmıyor. Kontrol işlemleri gözle, kabalama usul şeklinde ilerliyor. Peki, niçin çöp ithal eder bir ülke? Cevap kolay; para için! Ülkemiz plastik ham madde sorunu yaşıyor. Bunun çeşitli nedenleri var ama en başlıca neden ülkemizdeki plastikleri toplayamamamız. Kaynağında ayrıştırılmayan plastiğin kalitesi düşüyor ve çöp olmaya mahkum kalıyor. Durum böyle olunca tesisler plastik ihtiyacını yurtdışından karşılıyor. Bir başka iddia şu ki, bu ithalat karşılığında ülkelerden para alıyoruz(!) Bir vekil iddiası olsa bile, inanmak dahi istemiyorum. Hiçbir insan sağlığını parayla takas etmez, etmemeli! Sadece ithal etmek maharet(!) değil. Bazı standartlar olmadan bu iş yapılamaz. Giren çöpler kontrol edilmiyor, depolama sorunları var ve en önemlisi birçoğu toprağa, havaya karışıyor. Bu tesislerin yarısından fazlası lisanssız ve denetlenmiyor. Kimi elinde arta kalan plastiği yakıyor veya doğaya terk ediyor. Bu doğa katliamının sorumlusu kim? Bilmem! Yapılan araştırmalara göre Akdeniz’i en çok kirleten ülke Türkiye olmuştur. 2050 yılından sonra denizlerdeki plastik atık sayısı balık sayısını geçecek. Artık balık değil, plastik yiyeceğiz! Vahamet bu kadar kötü iken yetkili insanların üç maymunu oynaması maalesef beni şaşırtmıyor. İnsanoğlunun özü, işine gelmeyende susacak kadar gaddardır! İğneyi kendimize, çuvaldızı başkasına batırmak lazım. Sessiz ve derinden yok olan doğa için sizleri de birkaç adım atmaya davet ediyorum. Her doğan çocuğu acıya ve hastalığa mahkum bıraktık. Bari onlara bir şeyleri düzeltmeleri için fırsatlar sunalım. Dünyanın çöküşü yavaşlatalım! Sağlık ve huzur ile…