Hırslı denge

Duymak istemediğiniz şeyler hep gerçeklerden ibaret. Bu yüzden sevmiyoruz birbirimizi. Çünkü gerçeklerle yüzleşmek istemeyip avunduğumuz dünyamızda, gerçeği yüzümüze vuran insanlar dağıtır pembe bulutlarımızı. Avuntumuza avuntu katanları severiz. Sevmediklerimiz bizi belki üzmekten keyif alır, belki gözümüzü açmak ister. Karşımızdakinin niyetine bağlı bir durum. Ya da kimse kimseye karışmasa, herkes kendi yaşantısını daha kaliteli hale getirmeye odaklansa, bütün dünya buna inansa... Maalesef bizim derdimiz; bir diğer hayat. Hayatlarımızı değil hayatları yönetmek. Karışmak, bozmak. Gerçekten başka yaşantılara çelme takarak kendi hikayenizi ilerletmek mi isteğiniz? Tüm gayeniz bu mu? Önüne bakıp adımlamak çok mu yorucu? Hadi ona da mani olalım beraber ilerlemeyelim. Bu mudur? Koşun yahu koşun arkadaşlar biz nasıl bu trafikte ilerleyeceğiz? Daha çok kazanacaksınız karışmazsanız, saygı duyarsanız çok kazanırsınız. Bırakın bu oyunları. En iyi bilen siz değilsiniz. Ben ya da başkası değil. Herkes kendi doğrusunu yaşar. Bir diğerine kaybettirince siz kendinize bir şey katmış olmuyorsunuz. Bunu bulunduğu hayattan memnun olmayan her insan yapar. Mutsuzdurlar çünkü bulaştırmak isterler, herkes de yansın isterler. Herkesin içinde eser miktarda barınan her an büyüyebilecek potansiyele sahip bir his bu. Tutamayız, insanız. Hırs, gözlerimizin önünde simsiyah bir oyun perdesi. İçimizdeki iyi niyet yalnızca sevdiklerimize canlanır. Haketmeyene iyi niyet göstermez kimse. Kadınlardan daha karmaşık bir husus insan ilişkileri. Beynimiz herkese ayrı frekans, herkese ayrı karakter yansıttığı için bu dengeyi bozabilecek bir domino taşına tahammülümüz yok. O domino taşı yüzleşmekten kaçtığımız gerçeklerdir. Devrildiği an tüm düzen birbirinin ardısıra bozulduğundan ilk işimiz o sevmediklerimizin hayatıdır. "Ben düştüm, o da koşamasın." Yeniden başlamak zor geliyor artık kim kuracak o yalan zincirini baştan. O zaman haydi sarkıp engelleyelim, gidelim hayatları mahvetmeye, zaman kaybetmeye, gerilemeye, kaybetmeye.