Genel Müdür!

Erzurum’da konuşan Orman ve Su İşleri Bakanımızın, köylerde yaşlılar kaldığı için Daphan ovasında sulama oranının çok düşük olmasından yakınanlara, “Bizde her şey var her tarafı sularız nüfusu artırın. En az 5 çocuk diyeceksiniz. Bundan sonra çocuğu 5’ten aşağı olanı genel müdür yapmayacağım” şeklindeki ifadesi geçtiğimiz hafta, basında ve medya da yer almıştı.

Bu haber sonrasında, liyakat ve ehliyet kapısı, bundan böyle, beş çocuğu olanlara açılıyor diye mi düşünülecek bilemiyoruz!

Bu açıklamaya;

Yarı şaka, yarı ciddi diyebilirsiniz.

Güzel bir espri olmuş diye kabul edebilirsiniz.

Bakanımız isabet buyurmuş, zaten öyle olması gerekir diye katılabilirsiniz.

Liyakat sorumluluğun ta kendisidir. Beş çocuğun sorumluluğu üzerinde olan, bu işe en uygun olandır diye anında tasdik de edebilirsiniz.

Liyakat çocuk sayısına endekslendiğinde;

Daire Başkanları dört!

Şube Müdürleri üç!

Çocuklu olanlardan seçilmeli diye de, yönetmelik dahi akılınızdan geçebilir!

Vallahi şaka gibi diye, kendi kendinize bunları ben mi söyledim diye şaşırabilirsiniz de…

Bir konuyu lastik gibi, Anadolu tabiriyle sündürmeye meraklı olmamız kaçınılmaz. Bu türden cümleler ifadeler ve açıklamalar Genel Müdür konusunu buralara kadar getiriyor.

Genel Müdür arıyorsunuz, başvuru için ilk şart, beş çocuk!

Eyvah arkadaş, bende dört çocuk var!

Ben yanmışım, daha geçen ay evlendim! 

Ben de kaybettim, benim çocuk bir…

Ben bekarım abiler, ben ne yapayım?

Adaylardan neredeyse tamamı ilk şartta elenen bir manzara!

Mesela, Türkiye’de beş çocuklu kaç tane Genel Müdür var gibi bir soru aklınıza gelmiyor mu?

Yada şehrimizde beş çocuk sahibi bir Genel Müdür var mı?

Varsa da, vallahi de, billahi de helal olsun diyen çıkar mı?

Liyakat eşittir beş çocuk mu?

Elbette değil…

Liyakat; bir kimsenin kendisine verilen işe uygun olması, yaraşır olma durumu, layık olma, yeterli olma durumu demek.

Kişilik, duruş, tecrübe, temsil yeteneği, sadakat, verilen görevi hakkıyla yapmak ve başarmak liyakatin şaşmaz ölçüleri.

Vatan hainlerinde, kendini ve ruhunu satanlarda ise zerresi bulunmaz!

Liyakat, devletin başının darda kaldığı, devlete sahip çıkılması gereken anlarda mumla aranan bir vasıf!

Birçok siyasetçinin bu vasfa sahip olanları küstürdüğü, kolunu-kanadını kırdığı, kenara aldığı, aktif görevlerden uzaklaştırdığı o insanlara böyle zamanlarda ihtiyaç vardır işte…

15 Temmuz sonrası böyle bir zaman…

Osmanlı böyle durumlara Kaht-ı Rical yani devlet adamı, liyakatli ehliyetli insan yokluğu derdi.

Devlet, kendi insanına küsmez sevgili okurlar, o insanlarda sadakatle bağlı oldukları devletine…

Uçurumun kenarından döndüğümüz şu dönemde, devletimize her zamankinden çok daha fazla liyakatli ve ehliyetli insanlar lazım.

Bu konuda oldukça olumlu görevlendirmelerin yapılması yerinde olmuştur.

Dileriz bu çalışmalar diğer kurumlar, diğer Bakanlıklar içinde bir an önce başlatılır.

Gün yaraları sarma günüdür. 

79 milyonluk Türkiye’de liyakatli insanların kimler olduğunu, nerelerde olduklarını ilgili kurumlar zaten biliyorlar.

Yarım elma, gönül alma denmiştir.

Zaman, liyakatli insanların gönüllerini alma, onları değerlendirme ve ülke yararına hizmet edebilmek için imkan ve fırsat tanıma zamanıdır.

Liyakat, baştanbaşa devlete sadakattir. Liyakat sahibi olanlardan üç günlük beylik, beyliktir lafını duyamazsınız.

Genel Müdür arıyorsanız, devletine, milletine sadakatle bağlı insanlar aramak lazım. O insanlarda çok uzağınızda değiller. Geçmiş dönemlerde yerlerinden edilen o insanların yerine getirilenlerin neler yaptıkları, 15 Temmuz’u takip eden günlerde ortaya çıkmadı mı?

Sevgili Yöneticiler, şu oldu, bu oldu, her ne olduysa oldu!

Artık, espri bile olsa şu kadar çocuğu olanı Genel Müdür yapacağınızı açıklayacağınıza, tasfiye ettiğiniz, kenara aldığınız gerçek liyakat sahiplerini bir an önce, vakit geçirmeden görevlerine geri iade edin. Edin ki; ülkemizin cümle kurumlarının canına okuyan, kimyasını bozan vatan hainlerinin, moral değerlerini sıfıra indirdiği kurumlarınızı manen ve madden ihya etmeye bir an önce başlayabilsinler!