Şehir demek, Konya demek!

Şehir üzerine neler konuştuk, neler yazdık, ne nutuklar icra ettik, ne kürsüler parçaladık, ne vaatler yaptık, neler dedikte, ne kadarı oldu, ne kadarı olmadı, ne hayaller kurduk da, hangileri gerçekleşti, hangileri gerçekleşmedi?

Şehir denilince hemen gözümüze batanlar geldi daima, oturduk dedik ki;

Şehir demek, Şehremini demek!

Şehir demek, meydan demek!

Şehir demek, park demek!

Şehir demek, hastane demek!

Şehir demek, kentsel dönüşüm demek!

İşte onun içindir ki, şehir parkı, şehir meydanı, şehir hastanesi, şehir lokantası, şehir sineması, şehir rehberi, şehir yolu, şehir asfaltı, şehir kaldırımı, şehir alt ve üst geçitleri, şehir köprülü kavşakları, şehir metrosu, şehir banliyösü, şehir pazar yeri, şehir hafif raylı sistemi, şehir tepesi gibi saya saya bitiremeyeceğimiz özellikler arka arkaya diziliyor.

Şehremini demiştik ya, şehirde 4 Şehremini var. Dört yapraklı yonca misali, dört şans, dört uğur, şehre uzanan, şehri seven, şehir için çarpan dört yürek!

Bu şehirde Şehremini olmak kolay değil, Isparta’da, Karaman’da, Aksaray’da, Niğde ‘de, Afyonkarahisar’da Şehremini olmaya benzemiyor!

Kılıçaslanların şehri burası!

Kutalmışoğlu Süleymanşah’ın fethettiği, onun soyundan gelen Sultan Alaeddin Keykubad’ın dünyanın en güzel şehirlerinden biri haline getirdiği, ilmin, ticaretin, kültürün merkezi olma noktasına ulaştırdığı bir şehir.

Şehrin Şehreminileri için tarihi, sanatı, kültürü, şehrin banilerini, gönül sultanlarını unutmak yoktur!

Unutuklarında bir hatırlatan çıkar gelir!

Gün gelir, o banileri, o yurt tutan, yurt kuranları, şehri ihya edenleri, ana ana bitiremez olursunuz amma, geçti Bor’un pazarı diyenler olur!

Pişman olursunuz!

Geri geri adımlar atarsınızda, gönülleri incinen Sultanlar bakmaz adamın yüzüne, sözüne, neden sonra yapılan övgülere, dizilen methiyelere!

Bilmez misiniz ki, şehir yalnız değildir!

Sevenleri, onu yüceltmeye çalışanları, onun için uykusunu feda edenleri olduktan sonra niçin yalnız olsun ki!

İnsan yalnız kalır da, şehir yalnız kalmaz!

Onu sevenler, yüzyıllar öncesinden çıkıp geliverirler aniden!

Bugün yaşayanların gönüllerine girip, şehri sevenlere ilham kaynağı olurlar, hatırlatan öyle hatırlatır ki, en yetkili ağızlardan dökülen cümleler, haklının haklılığını, unutulmuşun gün yüzüne geri dönüşünü perçinler, unutanlara, ihmalkârlara, cümle pas geçicilere!

Şehir, şehri unutanları kendileriyle başbaşa bırakır. Kalabalıklar arasında olsalarda dünyanın en yalnız insanlarıdır onlar. Şehri unuttukları için, bir süre sonra en değer verdikleri dahi hatırlamaz, hayırla yad etmez onları!

Şehir tarafından yüceltilmek, yükseltilmek onurdur, şereftir!

Bu şehri ben yükselttim, ben yücelttim, ben olmasaydım….diye başlayan bütün cümleler, layık olmayanların, layık olmadıkları yerlerde olduklarını gösterir ki, hatırlanmayanlar, unutulanlar, bir daha esamisi okunmayanlar işte bu insanlardır.

Şehir eski bir Başkent sevgili okurlar, üstelik manevi bir atmosfere sahip!

Bulunduğu görevin önemini idrak edenler için söz söylemek ne haddimize!

Çünkü, şehir, sıradan bir şehir değil!

Zengin bir tarihe sahip!

Bir çok medeniyetin izleri üzerine inşa edilmiş, nereyi kazsanız, karşınıza değişik bir medeniyetin eseri çıkıveriyor!

Anadolu’nun ilk Başkenti olma onuru elinde!

Bütün yolların ona merhaba demeden geçemeyeceği bir merkezilik durumu var!

Şehir öyle bir şehir ki, bazı ülkelerin yüzölçümünden daha büyük!

Eyalet gibi filan değil, ülke ayarında maşallah!

Mevlana gibi bir gönül Sultanı var bu şehirde, dünya’nın gel çağrısına uymak için yarıştığı!

Bu şehirde tanıştığı, buluştuğu, barıştığı!

Şehir demek, Konya demek!

Böyle bir şehir, sevilmez mi, sevgili okurlar?