Şu an meydan okuma zamanı değil!

Değerli okurlar; Biliyorum her saniye, her gün, her hafta aynı cümleleri ve kelimeleri duymaktan artık mideniz bulandı… Ancak şunu bilmemiz gerekiyor ki durum ciddi ve bu ciddiyeti daha halen kavrayamamış müptezeller mevcut… Ülkemizde son verilere göre koronavirüs nedeniyle hayatını kaybeden insan sayısı 1000’lere yaklaşmak üzere… Ya siz, Dünyanın meydan okuyamadığı ama sözleriniz ve davranışlarınız ile bu denli ciddi derecede bir hastalığa meydan okuyan insanlar… Size ne denmeli artık… Dilimizde tüy bitti şunları söylemekten de hatırlatmaktan da… Ama yok siz kendi bildiğinizi okumaya, yormaya ve uygulamaya devam edin… Maraş’ta geçtiğimiz günlerde sokakta 10 yaşındaki çocuğu ile gezen anne ve babaya polis ekipleri çocuğun sokağa çıkma yasağı olmasından dolayı uyarı da bulundu… Baba ise skandal bir savunmaya imza attı… Denetim sırasında çocukla yürüyen bir çift durduruldu. Polis, çocukların sokağa çıkmasının yasak olduğunu, bu nedenle ceza yazılacağını söyledi… Anne, bırakacak kimsesinin olmadığı için çocuklarını yanlarında getirdiklerini belirtti. Çocuğun babası M.A. ise şunları söyledi: “Çocuk benim. Ölürse benim çocuğum, sana ne oluyor? Ağabey bak, lütfen sinirlerimi zorlamadan cezamızı yazın, alıp gideyim. Bir tanesi yeter, ikinci bir ceza da tepki için alırsak sıkıntı çıkarırım burada.” Ne denir ki bu sözlere size sorarım ben. An itibari ile geldiğimiz nokta bu… Şunu anlayabilirim sadece; “işte cehalet demek böyle bir şeymiş…” Hz. Mevlana’nın çok beğendiğim bir sözü var; “Cahilin sonunda göreceği şeyi, akıllılar önce görür. Cahil kimsenin yanında kitap gibi sessiz ol” diye. Kendini ve çevresindekileri hiçe sayarak ‘ben dünyanın meydan okuyamadığı virüse meydan okurum’ mantığı ile kükreyen kişiler var… Buna bizzat kendi çevremde de şahit oluyorum… Şuan öyle bir zaman ki bütün işi gücü bırakıp kenara çekilme zamanı… Bu senin meydan okuyabileceğin, artistlik yapabileceğin bir durum değil… Bırakın gözünüzü seveyim bu tür kötülük kokan hareketleri… Kendinizi bari düşünmüyorsunuz anladık da çevrenizdeki insanları, ailenizi, çocuklarınızı da mı hiç düşünmüyorsunuz… Uyarılar, alınan kararlar, yapılan denetim ve uygulamaların hiç biri boşuna değil. Vaka sayımız artıyor lütfen ama lütfen artık durumun ciddiyetine biraz olsun varalım… İnanın ki bu hastalığın endişesini taşımak bile çok kötü bir şey. Bizzat bunu kendim yaşamaktayım. Dünyevi işleri bir süreliğine kenara bırakıp, dinlenmenin tam zamanı bence… Biraz sabretmeliyiz. Bu hastalık bizi de bizden eder… Sevdiklerimizi de bizden eder… Allah'a emanet olun… Sağlıcakla kalın…