Yaralar nasıl sarılacak?

Bu zor zamanlar da elbet bir gün geçecek! İnsanlar sokaklara, caddelere dökülecek; parklarda bahçelerde yaz akşamlarının keyfini çıkaracak. Fakat… En çok merak edilen konu şudur; insanlarımız bu travmatik durumve süreci ne zaman atlatacak? Ne zaman doyasıya sarılabileceğiz? İnsanlar ne zaman bir biri ile korkmadan tokalaşabilecek? Bu sorular elbette merak konusu. Türk toplumu sarıp sarmalayan, sohbet etmeyi seven yakın temastan hoşlanan bir toplum. Acaba Virüs yüzyıllardır genlerimizde taşıdığımız sarıp sarmalayıcı genlerimize ket mi vuracak? Yüzyıllardır süregelen davranışlarımızı değiştirecek mi? Artık yatay şekilde ilerleyen bir virüs tablosu yakaladık. Bu da demek oluyor ki insanlığın virüse karşı zaferi yakındır. Aylardır bu zaferi bekler dururuz. Peki ya bundan sonrası? Zaferi gördük ama tokalaşmak, sarılmak, toplu alanlarda rahatça muhabbet etmek ne zaman geri gelir? Ne zaman eski alışkanlıklarımıza kavuşuruz? İnsan her daim sosyal bir varlık. Ne kadar bazen yalnız kalmak bizlere iyi gelse de toplumdan hiçbir zaman uzak kalamıyoruz. İnsanlarımız toplumla yaşamaktan uzak kaldı. Sohbete, muhabbete, samimiyete… Hele ki şu ramazan günlerinde. İnsanlar birbiriyle olmak, hoşça vakit geçirmeyi umuyordu. Biraz daha sabır diyelim o halde! Fikrim odur ki bu eylemlere dönmeye daha 3 5 ayımız var. Evde kalmanın, korkmanın ve stresin kalıntıları vücuttan atılmadıkça eskiye kavuşmak zaman alacaktır. Elbette ki herkes güzel günler görecek fakat dünyada yaşanan bunca ölüm ve korku tablosundan sonra kolay olmayacaktır. Bu noktada yönetici ve uzmanlara büyük iş düşüyor. Halkın sosyolojik olarak iyi ve etkili yöntemlerle yönlendirilmesi lazım. Bu virüslü sürecin sonuna yaklaşırken halkın üzerindeki kara bulutlar nasıl dağıtılırın planlarının yapılması gerekiyor. Şimdiden bunun için çalışılmalıdır ki bu konu benim için virüsle mücadele kadar önemlidir. Yaralar nasıl sarılacak? Ne kadar sürede sarılacak? Güçlü, üretken, koşturan,çalışan, mutlu ve huzurlu bir toplum için! Sevgi ve saygı ile…