ÖĞRETİM YILI BAŞLIYOR

Bir hafta öncesinde anaokulları ve ilkokul 1. sınıfların okulları açılmıştı. O haftaya da “uyum haftası” dedik. Miniklerimizi okul ortamına hazırlamak adına günde birkaç saat okullu oldular. Amaçlanan çocukların uyum ortamında arkadaşlarına, okula ve öğretmenine alışmasını sağlamak.
Hatalar zincirimiz devam ediyor. Aslında yapılacak şu, öğrenci velisi çocuğunu önüne alıp onun kendi kendine okulunu bulmasını sağlamak, sınıfını, sırasını bulup yerine oturtmak. Öğretmeni ile tanışmak, ağlamamak. Bizdeki uygulamada ebeveynler okulun bahçesinde. “Senin yerine biz okuyalım” modundalar. Onları görüp arkalanan öğrencilerimiz basıyor bağırışı, mızmızlanmalar, anne babayı sınıfa çağırmalar.
Neyse bugün itibariyle milyonlarca anaokulu, ilköğretim, ortaöğretimde öğrenim görecek çocuklar ve gençlerimiz öğretim yılına başlıyorlar. Eğitim zaten hak getire. Sadece bakanlığın isminde kaldı.
Kimilerine göre ezberci bir zihniyetle öğretim yapıyoruz. Gündeme ya da saygıdeğer bakanların farklı yorumları doğrultusunda tümevarım metodu ile kah tümdengelim metodu ile okumayı belletiriz. Daha başka yöntem ya da biraz ondan biraz ötekinden sentez yaparak yeni bir usul de denenebilir.
1970'li yıllarda üniversite sınavları tek seferde yapılır ve öğrencilerin genel yetenek becerilerine göre yerleştirme yapılırdı. Şimdilerde bir branşlaşmadır aldı başını gidiyor. Tek gün sınavı dahi kendiliğinden bazen iki gün sınav yaparak öğrencilerin becerilerini ancak ölçebiliyoruz.
Şimdilerde yeni bir uygulama başlatıldı. Lise sonlarda 6 dersten geçemeyenler sınıf tekrarı yapacaklar. Tercümesini yapalım, sınıfta kalma yeniden getirildi. Deneme tahtası değil ki okullar. Kötüydü, sınıfta kalmayı niçin kaldırdık, iyiydi, niçin tekrar koyduk?
Bizim gençlerimiz aynı anda hem eğitim ve öğrenim görüp hem sınava giremez mi? İnsanımız zaten fıtrat olarak da sınava alışık değil mi? Üniversite bitene kadar hatta bittikten sonra da iş müracaatları dahil sınavlar, mülakatlar, bedenen ölçülen performanslar.
Bir de yapılan bir haksızlık da yok ki. Bütün öğrenciler eşit ortamlarda hem öğrenip hem de sınava girmiyorlar mı?
Daha geçen sene üniversite sınavına hazırlanan genç kendi tabiri ile okulu ikinci yarı asıyor ve öğrenim için imkanları olanlar özel dershaneleri okul yapıyor. Sonradan isim falan değiştirerek yasal kılıf da bulundu. Etüt merkezleri gibi.
Bizde eskiye dönülen bu yeni sistem hem adil hem de öğrencinin yetiştirilmesi için uygun olan.
Yetkililerin bir de bu özel okullardaki okul puanlarına bir el atması gerekmez mi? Milli Eğitim Bakanlığının duayen isimleri özel okullardaki not ortalamasının ya da okul puanının devlet okullarından daha yüksek olduğunu bilmezler mi?
Milli Eğitim, devletin en önemli kurumlarından. Adalet ve savunma gibi. Ülkemizi bizden sonra emanet edeceğimiz yeni neslin çok iyi yetiştirilmesi lazım. Eğitimin ön planda tutulduğu öğretim sisteminde faydalı bir birey yetiştirme çok önemli.
Örf ve değerlerimizin ön plana çıktığı Milli Eğitim ve öğretim sistemine geçerek bu nazari bilgilerin pratik ve deneylerde taçlandırılması elzemdir.
Dünya ile entegre olmuş, inançlı, davranış bilimini bilen, özgüveni yüksek, milli değerleri hep ön planda tutan milli bir gençliğin milli eğitimine ihtiyaç var. Eski zamanlarda olmayan fiziki imkanlar, şu anda devlet okullarında ve özel sektörde var. O eski öğretmen yok mazeretleri de bitti.
Bir özeleştiri de okul idareciler ve öğretmenlerimize gelmeli. Fiziki yönden düzeltilen ve atamalar ile öğretmen eksiği kapatılan okullarımızın içini doldurmak. Öğrencileri muasır medeniyetler seviyesinde yetiştirmek. Ancak, “Ne zaman farklı bir uygulama yapmaya kalsak ya öğrencinin iyiliği için yaptığımız uygulamalar anında mahkemelere yansıyor” diyor saygıdeğer öğretmenlerimiz. Sizler de haklısınız.
“Eti senin, kemiği benim.” uygulamasını bıraktık, böyle oldu.
Belli mi olur, belki tekrar getiririz.