Deli Bekir’in yakası keşke yırtılmasaydı!

Biz, fıtrattan terbiyeli, edep ve adabını bilen, sevgi nedir, saygı nedir özümsemiş, terbiyeden nasibini almış, terbiyesizliği hoş görmeyen, eliyle, diliyle müdahale edip bir şekilde terbiyesizlikleri çözme yolunda gayret sarfeden, Türk Milletinin çocuklarıyız.
Anadolu coğrafyasına adaleti, hak ve hakikati, birlikte ve bir arada yaşamayı , dost, arkadaş ve kardeş olmayı, paylaşmayı ve bölüşmeyi biz getirdik. Yani Türk Milleti getirdi, sevgili okurlar.
Terbiyemiz karşımızdakilere olan saygımızdan.
Sevgimizden!…
Hoşgörümüzden!
İncitmeme, kırmama adına gösterdiğimiz nezaketimizden!
Bizi anlamak istemediklerinde…
Enayi yerine koyduklarında…
Dalga geçer gibi konuştuklarında…
Avuttuklarında!
Uyuttuklarında!
Unuttuklarında!
Vaat yağmurlarıyla yıkadıklarında…
Söz verenlerin sözlerinden döndüklerinde…
İyi niyetimiz sürekli suistimal edildiğinde…
Bıçak kemiğe dayandığında…
Bir Deli Bekir çıkar gelir, konuşur cümle bildiklerini. Sus derler, konuşma derler, yapışırlar yakasına, yaka yırtılır, bir parçası yakasına yapışanın elinde kalır, Bekir o haline bakmaz devam eder doğru bildiğini konuşmaya!
Yırtılan Deli Bekir’in yakası denilen hal, o haldir!
Deli Bekir kim mi?
Sen, ben, öteki, beriki, yüreği yanan, ciğeri yanan, bağrı yanan herkes bir anda Deli Bekir olabilir!
Deli Bekir, ” artık canımıza tak dedi” denildiği anlarda, dayanacak gücümüz kalmadı denilen zamanlarda, insanların hali ahvalini seslendiren, söyleyemediklerini söyleyen, duyması gerekenlere durum bundan ibaret diyebilendir.
Göreni, bileni, tanıyanı yoktur diye anlatılan bir memleket efsanesidir!
Deli Bekir, haksızlıklara, yanlışlıklara, görülmek istenmeyenlere, küp gibi sağır kulaklara sahip olanlara, bakar körlere, vurdumduymazlara bir tepkinin ifadesidir!
Fakiri görmeden geçerken, hiç ihtiyacı olmayanın fakir diye koluna girilmesine karşı olandır!
Ayrımlara, kayırmalara, taraf tutmalara, bizden-sizden hikayelerine, göz boyayanlara, yalancılara, talancılara karşı durandır!
Deli Bekir’i sevdiğimizi, savunduğumuzu, onun peşi sıra yürüdüğümüzü ve onu desteklediğimizi düşünüyor musunuz?
Destekler gibi yapmak, desteklemiyor denilmesinden daha iyidir sözüne sıkı sıkıya yapışanlar ne yapıyorsa yapılan odur.
“Delidir, ne yapsa yeridir!” diye, sözde hakkını savundukları, meydanda bir başına, yapayalnız bırakmıştır Deli Bekir’i!
Bu Deli Bekir ne söylüyor, kimin için söylüyor, sesini kime ve nerelere duyurmak istiyor diye düşünen de çıkmaz çoğu zaman!
Deli Bekir tabiri, günümüzde, Hoca Nasreddin’in adeta bir benzeridir.
Nasreddin Hocaya katıla-katıla gülmüşüz ancak, onun o anlattıkları arasında vurguladığı, işaret ve tespit ettiği hayat dersini uygulamak, ters gelmiş, zul gelmiş!
Hoca, gülerken bizi bir hayli düşündürdü, şurada şunu dedi, şunu demek istedi diye yorumlamanın işimize neden gelmediğini söyleyebilecek olan var mı?
Dün Hoca Nasreddin’i yalnız bırakan anlayışlar, bugün Deli Bekir’i yalnız bırakmaya devam ediyor!
İyi olursa kendimizden, kötü olursa ileri sürdüğümüzden yada kendiliğinden insanların şikayetleri ve sıkıntıları için meydana çıkandan bilmek gibi, “bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın” gibi huylar ve söylemler geliştirmişiz.
Deli Bekir, kalenderdir, az biraz da delidir, divanedir, ne söylediğini bilmiyor garip, yaklaşımlarıyla onu sözde korumaya kalkışarak, kendi vicdanımızı rahatlatmaya çalışmışız ara, ara!
Deli Bekir’in yakası keşke yırtılmasaydı sevgili okurlar! Yırtılan hep onun yakası olmasaydı!
Dedem vallahi oğlum diyor, “Vur abalıya” diye kime derler desen, Bekir! “Aba altından sopa” gösterilen ondan başkası değil!
Bekir’e deli diyenler, Bekir’i deli edenler, yakasını yırttıkları halde, kim yırttı Deli Bekir’in yakasını diye sorgu-sual eyleyenlerin arasında, ne yapsın Bekir?
Yüreği ezilmiş, yanmış-kavrulmuş bir halde;.
Yeter artık der, yırtılan bu yaka Deli Bekir’in yakası! Hadi kulundan utanmazsınız, takmazsınız, adam yerine koymazsınız, siz Allah’tan da mı korkmazsınız!