Ümidimizi her hafta ötelemekten bıktık usandık

İstanbul’ da Kasımpaşa’ yı evinde yenince, camianın hemen hemen tamamında, evimizde Alanya maçını kazanırız, sonra da rahat bir nefes alırız düşüncesi oluşmuştu.

Evdeki hesap çarşıya uymadı. Alanya karşısında yokları oynadık.

Ne yazık ki istikrarı bir türlü yakalayamadık.

Teknik ekibe oyunculara sormadan geçmeyeceğim.

Allah aşkına o gün takım kötü olabilir, gününde olmayabilir bunu anlarım.

Ancak takım kötü koşamaz ki?

Alanya karşısında koşmayı bile nasıl beceremediniz?

Son üç deplasman maçından 7 puan çıkarmayı başaran Konyaspor, evinde Alanya karşısında kaybederek hayal kırıklığı yaşattı.

Yazımın başlığında, “Ümidimizi her hafta ötelemekten bıktık usandık” dedim ya, işte yine ve yeni bir ümit maçı olarak Sivas karşısındayız.

45 puanda bulunan, az da olsa Avrupa kupalarına katılmayı hedefleyen Sivas, bunun yanında düşme korkusu yaşayan Konyaspor.

Topa daha fazla sahip olsak, etkili ataklar yapsak da rakip sahada baskı kurmaktan uzak bir görüntü sergiledik.

Her ne kadar topa daha fazla sahip olsak da, deyim yerinde ise ilk yarıyı al gülüm ver gülümle, temposuz, orta sahadan geriye ve kaleciye paslar ile isabetli tek şut atamadan 0-0 beraberlikle tamamlandık.

Değişiklik yapmadan başladığımız ikinci yarıya, daha iyi başlayan taraf Sivas oldu, nitekim 47. Dakikada Manay’ ın kafa vuruşunu Slovik önledi.

Organize, ayağa paslar ile atak yapamadık. Durum böyle olunca geriye duran top ümidimiz kaldı, ancak rakip alana topu istediğimiz gibi taşıyamayınca, duran top imkanı da bulamadık.

Nasıl yazacağımı bilemedim. Öyle tatsız tuzsuz bir maç oluyor ki, sanki iki takımda unu elemiş eleği asmış, maç bitse de gitsek modunda olunca değişiklik yapma ihtiyacı ortaya çıktı.

Omerovic hoca 60. dakikada 3 oyuncu değişikliği ile durgun oyuna müdahale etti.

Değişiklikler az da olsa hareket getirdi, korner atışları ve birkaç faul atışı kazandık. Ne yazık ki verimli kullanamadık.

Buna rağmen Manay ceza sahası içinde topla buluşmasına rağmen vuruş imkanı vermedik. Akabinde iki kafa vuruşu yaptık, birini kaleci kurtardı, diğerini auta attık.

Kalemizi iki defa yoklayan Manay3. De golü attı. En azından bir puan alırız ümidimizi de söndürdü.

Neresinden bakayım, neyi yazayım, öyle bir sezon yaşıyoruz ki, her yanı acı, elem, keder, mutsuzluk.

Bu yenilgi ile ligde kalma ümitlerimiz azaldı.

Binlerce taraftara bu ıstırabı yaşattınız ya, yazıklar olsun desem neye yarar.

Defalarca kendimiz yazdık, kendimiz okuduk. Dedik ki, Düşen Konyaspor olmaz KONYA olur diye.

Ülkenin 5. Büyük ekonomisine sahip şehrin takımının düşürüldüğü duruma bakın.

ÇOK YAZIK…