İngiliz Kibrinin Yere Serilmesi

Türk tarihi, sayısız zaferlerle arşa kadar çıkmıştır. Şanlı tarihimizin, destansı sayfalarına bir yenisi de Irak’ta eklemiştir. Osmanlı Devleti’nin, Çanakkale Zaferinden kısa bir süre sonrasında, uzun yıllar konuşulmayacak, bahsi sadece ufak metinlerle geçiştirilecek olan Kut'ul Amare Zaferi, İngilizlerin hep unutmak istediği, içini çektiği bir savaş olarak hatırlanacaktı. İngilizlerin, petrol uğruna hiç düşünmeden bir akbaba gibi çullandığı Irak topraklarında eşine az rastlanan bir savunma direnişi akabinde Kut kendini kuşatarak binlerce İngiliz askeri ve üst düzey subayı, Osmanlı karargahında ve esir kampında misafir edilecekti. Miralay Sakallı Nurettin Paşanın inatçı stratejileri, Osmanlı istihbaratının bölgede yaptığı önemli faaliyetler, İngilizleri oldukça zor duruma sokmaktaydı. Bir süre sonrasında ikmal bağlantıları da kesilen İngilizlere asıl öldürücü darbeyi, I. Dünya Savaşında “başkomutan” sıfatıyla görev yapan, Enver Paşanın kendinden bir yaş küçük yiğeni Halil Paşa indirecekti. Alman General, Von der Goltz Paşanın savaş esnasında tifüsten ölmesiyle, cephenin tüm yetkileri Halil Paşaya devredilmişti. Sürekli güç kaybeden İngilizler, kendilerine yakışır şekilde bölgedeki bazı önemli Türk subaylarına çeşitli rüşvetler teklif ederek süreci uzatmaya çalışmışlardır. İngilizlerin bütün çabaları boşa çıkınca 29 Nisan tarihinde teslim olmanın en yerinde seçenek olacağı kararlaştırılmış ve Türk birlikleri 29 Nisan tarihinde şehre girerek, 5 general, 480 subay ve 13.000’e yakın İngiliz ve Hint sömürgelerinden oluşan orduyu teslim almıştır. Halil Paşa bu zaferden sonra kaleme aldığı bildiri de ordusuna şöyle seslenmiştir: Arslanlar! Bütün Osmanlılara şeref ve şan, İngilizlere kara meydan olan şu kızgın toprağın güneşli semasında şehitlerimizin ruhları sevinçle gülerek uçarken, ben de hepinizin pak alınlarından öperek cümlenizi tebrik ediyorum. Ordum gerek Kut karşısında ve gerekse Kut'u kurtarmaya gelen ordular karşısında 350 subay ve 10 bin erini şehit vermiştir. Fakat buna karşılık bugün Kut'ta 13 general, 481 subay ve 13 bin 300 er teslim alıyorum. Bu teslim aldığımız orduyu kurtarmaya gelen İngiliz kuvvetleri de 30 bin zayiat vererek geri dönmüşlerdir. Şu iki farka bakılınca, cihanı hayretlere düşürecek kadar büyük bir fark görülür. Tarih bu olayı yazmak için kelime bulmakta müşkülata uğrayacaktır. İşte Osmanlı sebatının İngiliz inadını kırdığı birinci zaferi Çanakkale'de, ikinci zaferi burada görüyoruz. Uzun yıllar Kut Zafer Bayramı olarak kutlanan bu tarihi olay, Türkiye’nin NATO'ya girmesiyle beraber resmi bayram olmaktan çıkarılmış ve uzun yıllar neredeyse hiç anlatılmamıştır. Türk ordusunun en zor zamanlarında, her türlü donanımsal ve sayısal olarak üstünlüğü İngilizlere verdiği dönem de bile şanlı zaferleri tarihe yazdırmayı başarmıştır.