Sürekli rapor alanlara yargıtaydan kötü haber!

İstanbul’da yükleme işçisi olarak çalıştığı işyerinden, ‘sık sık rapor alıp devamsızlık yaptığı’ gerekçesiyle kovulan genç, soluğu İş Mahkemesi’nde aldı. Davacı işçi, feshin geçersizliğine, işe iâdesine ve kanunî sonuçlarına hükmedilmesine karar verilmesini istedi.

Davalı işveren, davacının kaytarmak için sürekli rapor aldığını öne sürdü. Mahkeme davanın reddine hükmetti. Taraf avukatları mahkemenin red kararına karşı istinaf başvurusunda bulundu. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 32. Hukuk Dâiresi davacı avukatının istinaf müracaatını kabul ederek işçinin işe iâdesine hükmetti. Bu kez davalı avukatı kararı temyiz etti.

Yargıtay 9. Hukuk Dâiresi emsâl bir karara imza attı. Kararda, davacının iş akdinin haksız ve geçersiz olarak hasta olmadığı halde raporlar getirip kasten devamsızlık yaptığı gerekçesiyle İş Kanunu’nun 25/2. maddesi gereğince feshedildiği hatırlatıldı. Kararda şöyle denildi:

“Sık sık rapor alma halinde, işveren aralıklı da olsa işçinin iş görme ediminden faydalanamayacaktır. Sık sık hastalanan ve rapor alan işçinin, bu sebeple devamsızlığının iş yerinde olumsuzluklara yol açacağı açık bir olgudur. İş Kanunu’nun gerekçesinde sık sık hastalanmanın yeterlilikten kaynaklanan neden olarak örnek kabilinden sayılması, iş yerinde olumsuzluklara yol açtığının kabul edilmesindendir.

Somut uyuşmazlıkta, davacının iş sözleşmesi ‘Muhtelif sağlık birimlerinden hasta olmadığınız hâlde raporlar getirip, işe kasten devamsızlıkta bulunmanız’ gerekçesi ile 4857 sayılı kanunun 25/I2. maddesi uyarınca tarihinde feshedilmiştir. Davacının haklı sebep niteliğinde olmayan ancak sık sık rapor alma şeklindeki davranışının iş akışını bozacağı açık olup, işverenin buna katlanması beklenemez. Davacının iş sözleşmesinin feshinin haklı nedene dayanmadığı, ancak sık sık rahatsızlanarak rapor alan davacının davranışının fesih için geçerli sebep oluşturduğu kabul edilmelidir.

Bölge Adliye Mahkemesi’nin temyiz edilen kararının bozularak ortadan kaldırılmasına ve Dâiremizce İş Kanununun 20/3. maddesi uyarınca aşağıdaki gibi davanın reddine karar vermek gerekmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi’nin temyiz edilen kararının bozularak ortadan kaldırılmasına, davanın reddine oy birliği ile karar verilmiştir.”