ATATÜRK’ÜN ASKERLERİ SAVAŞARAK ÖLDÜLER, DONARAK ÖLMEDİLER

(İLBER ORTAYLI)
Ancak bu kadar güzel ifade edilebilirdi.
Askere verilen değer, Mehmetçiğe verilen değer, ancak bu kadar veciz bir sözle yüreklere dokunabilirdi.
Atatürk’ün askerleri, kaçmamışlardı vatan görevinden. Tıpkı ayağının çarığıyla, yırtık çorabıyla, kuru ekmek olan tayınıyla vatan savunmasına koşarak, Türk’ün Kurtuluş Savaşı’nda kanını canını veren Dumlupınar, Sakarya, 1. İnönü, 2. İnönü, 30 Ağustos zaferlerinde harikalar yaratan dedeleri gibi.
Bu toprakların tüm nimetlerinden yararlananların çocukları gibi kaçmamışlardı vatani görevden.
Kıymetli değilmiş bu iki Mehmetçik.
Hiç ama hiç değerleri yokmuş.
Akıllarına gelmemiş, bu çocuklara korunaklı, ısıtan giysiler vermek.
Nasılsa hepsi gariban, hak aramaz, kaderci, hesap soramazlar.
Onlar bedelli ödeyemiyorlar ama bedel ödeyecekler.
Fakirliğin bedeli. Garibanlığın bedeli. Kimsesizliğin bedeli.
NATO üyesi olunca, ülke topraklarında nöbet tutan Mehmetçiğim’e, ABD’nin conileri kadar değer vermemek için yıllarca Brüksel’de verilen eğitimin bedeli!
21 gün bedelli için para ödeyerek, vatan bekçiliğinden çocuklarını muaf bırakanların evlatlarına, 21 gün oralarda nöbet tuttursanıza!
Bu ülkede demek 700 binin üzerinde ‘Ben oğluma askerlik yaptırmam!’ diyerek, bu şehitlerden etkilenmeyen, ayağı, bacağı kopuk, yüzü yanmış, gözünü kaybetmiş gazilere içi yanmayan, 15.000 lira yatırarak kendini rahatlatan, aileler varmış.
Bir de deniyor ki; dış güçler bize tuzak kuruyor!
İçeride bu vatan için kendini feda etmeyerek, zoru görünce savaştan kaçacak, Suriyeliler gibi, 700.000 üzerinde kişi var!
Vah Türkiyem vah!
Vah gariban Mehmetciğim vah!
Mustafa Kemal Atatürk’ün, Osmanlı’nın vatan topraklarını sattığı, Mondros Antlaşması’ndan sonra 19 Mayıs 1919’da, 19 arkadaşı ile Samsun’a ayak basarak, Anadolu’da emperyalistlere savaş açarak, Kurtuluş Savaşı’nı başlattığı tarihlerdeki savaştan kaçanların sayısı, bu güne kadar hiç değişmemiş!
O dönemin nüfusunda, asker kaçağı 100. 000 kişi idi, bu dönem de 700.000 binin üzerinde!
Vah Türkiyem vah!
Maceraperest Enver Paşa için Sarıkamış’ta 90.000 Anadolu evladının, donarak şehit olmasına kulaklarını tıkayarak, şehit edenlere, hala alkış tutuyor ve hala Osmanlı özlemi içinde kıvranıyorsak, insanlığımızı da, vatanseverliğimizi de, merhamet duygumuzu da yitirmişiz demektir!
Acaba utanıyorlar mı? Düşünebiliyorlar mı? Yoksa tümden yitirdiler de yurt ve vatan duygusunu, biz mi yakıştıramıyoruz birilerine?
Hava raporlarına göre Mehmetçiğimi nöbete gönderirken giydiremeyenler, kendi evlatlarını soğuk havada dışarıya nasıl gönderirlerdi? Yok yok! Bu zihniyet zaten askerlik yaptırmaz, bedel de ödetmezlerdi.