Yeni Yılda Yeni Şeyler Söylemek

Aile bireylerimin, dostlarımın, meslektaşlarımın, öğrenicilerimin,   cennet yurdumun güzel insanlarının yeni yıllarını içtenlikle kutlar, ömür boyu tüm yıllarının aydınlık, esenlik, mutluluk içinde, başarılı ve üretken geçmesini dilerim. ■ Yeni yılda umutlar hep çiçeğe dursun ve çiçekler hiç solmasın. ■ Birlik, beraberlik, barış, kardeşlik sür- git devam edip gitsin, toplum katmalarında birinci sırada egemen olsun, ■ Haklı hakkını bulsun, dedikodu, fitne, fesat, yolsuzluk, rüşvet geri dursun. ■ İleri demokrasi, özgürlük güneşi sonsuza dek hiç batmasın,  vatan coğrafyasında her an, her saniye doğsun. ■  En güzel, en doğru, en yaşanılır, en sorunsuz, en heyecanlı, en paylaşımcı günler sizlerin olsun. ■ yürekler, yalandan, dolandan, riyadan uzak tertemiz, sevecen, sıcak ve insancıl duygularla dolsun. ■ ilahi adalet,  daha çok üretim, daha çok özgürlük  daha çok demokrasiyi yaşam biçimi olarak sunsun. Son söz Mevlana’nın dediği gibi olsun; ■ “Her gün bir yerden göçmek ne iyi, her gün bir yere konmak ne güzel. Bulanmadan, donmadan akmak ne hoş! Dünle beraber gitti cancağızım, Ne kadar söz varsa düne ait Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.” ( Rıdvan Bülbül) *** Bugün Yeni bir yıl içindeyiz.  Eskiyen, yıpranan ve yorulan 2014yılı gece yarısı saat 24.00’den sonra çöpe gitti. Gelenek haline gelmiştir. Yeni yıl kapıda görüldüğünde, eski yılın hesabı dökülür; -Neler oldu, nasıl geçti? Geçmiş yılın değerlendirmelerini, yeni yıla ilişkin yorumlar izler. Bir çeşit fala bakılır. Yazılar yazılır, demeçler verilir. Yılın son gününde biraz tebessüm edelim; 2015’yılına asık değil, güler yüzle girelim. 2014 artık eski de kaldı; şimdi takvimler 2015 yılını gösteriyor. Yeni yılda yeni şeyler söylemek, yeni umutlar yeşertmek, yeni hedefler ortaya koymak gerek cancağızım. Adama sormuşlar;    - Yaşınız kaç? O da yanıtlamış;   - Vallahi her yıl değişiyor. İlk insan ve ilk Peygamber Hz. Âdem’e vahyedilen konularda din ve dünyaya ait bilgiler vardı. Zaman ve takvim bilgileri de, ilk kez bunlardan öğrenildi. Zamanı; “yıl”, “mevsim”, “ay”, “hafta”, “gün” ve “saat” gibi bölümlere ayıran, dini-milli gün ve bayramları gösteren cetvellere “Takvim” denir. Her ulusun ve toplum katmanlarının kendisine temel aldığı takvimi olduğu gibi, ulusların ortak kullandıkları takvimler de vardır. Takvimin temeli tarih, yıldır. Tarihler “Hicrî (Kamerî, Şemsî)”, “Rûmî”, “Mâlî”, “Mîlâdî” gibi adlar alırlar. Takvim için önemli olay tarih başı olarak ele alınır. Hıristiyanlıkta bu başlangıç, Hz. İsa’nın doğduğu tarihtir. Doğduğu yıla sıfır, öncesine “milattan önce” sonrasına da “milâttan sonra” denmiştir. Hz. İsa’nın doğum günü sanılan, 25 Aralıkta kutlanan Hıristiyan yortusuna (bayram) “Noel (Christmas)” denilir. “Noel Baba Yortusu”, daha ziyade, miladi yılın son ayı Aralık ayının 24. gününün gecesi kabul edilmiştir. Hz. İsa’nın doğumundan önce, güneşe tapan putperestler, düzenledikleri kutlamalar sırasında ışıklandırma ve dans yaparlar, hindi ve kaz kızartması yemeyi de gelenek hâline getirmişler. “Burhan-ı Kâtı’” adlı kitapta da, “Milâdî yıl, en az 300 yıl noksandır. Hz. İsa ile Hz. Muhammed arasındaki zaman, bin yıldan az değildir” diye kayıt düşülmektedir. Bu sabah yeni bir güne uyandık. Yeni yılda yeni şeyler söyleyelim. Kırıcı, dağıtıcı deği bütünleştirici olalım; bir olalım diri olalım; ■ Sevgi varken nefret niye, Barış varken savaş niye Kardeşlik varken didişmek niye Dostluk varken düşmanlık niye Hoşgörü varken bağnazlık niye, Özgürlük varken tutsaklık niye, Adalet varken, haksızlık niye? (Hacı Bektaş-i Veli)