YARALARI SARMA ZAMANI!

Kendimizi bildik bileli, her seçim öncesinde tansiyonların yükseldiğine, gerginliklerinin tavan yaptığına az şahit olmadık. Seçim kavgaları, münakaşalar, sataşmalar, kargaşalar sürdü gitti. Onlarca yıl bu işlerin sıkıntısını, üzüntüsünü ve yıkımlarını yaşadık. Ders çıkarabildik mi? Ne yazık ki, hayır! Değişen pek bir şey olmadı. 31 Mart seçimlerine kadar da tansiyon düşmemişti. Kalpler kırılmış, Kalpler talan olmuş, Dostluklar yalan olmuş, Kırk yıllık arkadaşlıklar arasına soğukluklar, Burukluklar, sorular, şüpheler girmişti. 1 Nisan sabahı yine yüz yüze bakacak olanlar bizler değil miydik?   ***** Her seçim öncesinde tırmanan olayların önüne neden geçemediğimiz, Neden yanlışlarımızdan dönemediğimiz, Sayısını unuttuğumuz kadar seçim gören bizlerin, Neden bu işlerin üstesinden gelemediğimiz, Neden sükunetle, Seçim denen bu gerçeği anlayışla, hoşgörüyle karşılayamadığımız anlaşılacak gibi değil! Her zaman olduğu gibi… Seçim bitti. Gerginlikler bitti. Söylenenler bitti. Söylemler bitti. Kaldık biz bize! Diyeceğiz, diyemiyoruz! Demek içimizden gelmiyor. İşimize gelmiyor! Çünkü, aleyhimize neticelenen seçim sonuçlarını ne dün kabul ettik, ne bugün kabul edeceğiz, nede yarın! Böyle bir duyguya sahip değiliz! Hele kaybetmeyi içimize sindirebildiğimiz, bir seçim hatırlayanımız var mı?   ***** Her seçim sonrası yaralarımızı sarıyoruz! Yara deyince aklımıza ne mi geliyor? Kırk kalplerin, incinen kalplerin sarılması… Kem sözlerin, Hoş olmayan tavır ve davranışlarının pişmanlığı, Geri adımlar, Lafların yumuşaması, Sert ifadelerden vazgeçilmesi, Daha alttan alınan ifadelerden oluşan söylemler geliştirilmesi seçim sonrasının hallerinden! Yara, sadece eskilerin dediği gibi dil yaresi değil elbette. Ekonomide de yaraların sarılması, gönüllerin alınması zamanı. Konya siyasetine bundan böyle yön verecek olanlar gönül almayı başarabilmeliler. Toplum olarak, “Yarım elma gönül alma” diye adlandırdığımız bu yaklaşımın olumlu olarak daha da ötelerine gidilmeli. Biz duygusal, Biz alıngan, Biz yakasına küsen, Biz bizi anlasınlar, Biz bizi görsünler, Biz bizi bilsinler, Biz bizi duysunlar, Biz bizi yüzümüze bakınca halimizden ahvalimizden anlasınlar diyen bir anlayışa sahibiz. Ne yapalım fıtrattan böyleyiz! Konya, böyle bir Konya… Eğdik başımızı, büktük boynumuzu… Anadolu’nun bu hassasiyetini, bu bam telini anlayamayan, anlamak istemeyen idarecilerle ömür tükettik.   ***** Sevgili siyasilerimiz, sevgili Başkanlarımız! Madem ki, gönül dediniz, Gönüle değer verdiğinizi anlatmaya çalıştınız, Anadolu’nun yıkık gönlü, Kırık gönlü, Yangın yerine dönen gönlü, Konuşmayan, söylemeyen dili, Bakmak için bir bakanı, bir göreni bekleyen gözü, Tam karşınızda...