VATAN, BİZİ DİNLER

Vatan bizi dinler ey dost, vatan bizi dinler. Oturduk gölgesine vatan bizi dinler. Kızarsın dinler, ağlarsın dinler ama hep dinler. Dağlardaki isimsizlere selam salarsın onu dinler, onlardan haber beklersin yine dinler. Gölgesi keyfe keder değil ki bizi sevmesin, hep bağrına basar bizi. İsimsizlerin, kimsesizlerin yuvasıdır vatan. Üstünde al bayrak, altında tabuta sığmayan onca ecdat, yiğit, kahraman… Hepsini almıştır gölgesine bekler durur. Herkese bakmaz, bilir kim onu sever, kim ona sahip çıkar. Ondan işte serzenişlerim, ondan bunca haykırışlarım. Sesimi duyar ses verir. Çünkü bir tek ona sığınır, onun koynunda sızlanırım. Çok büyük sevdam çok, çektiğimiz çilelerin sevabı geliyor bana artık… Dayanıyoruz işte bir şeylere, katlanıyoruz. Kaç tane var benim gibi? Menfaatsiz, karşılıksız, arsızca seven. Uğruna her şeyi göze alan, kaybedecek bir şeyi olmayan? En yakınımda bile göremiyorum ki en uzağımda göreyim. Benden bir tane daha var, evet benim gibi bir tane daha. Vatan aşkı ile yanıp duran, Osman Batur sevdasını yüreğine koyan, adına AZAPAY dediğim… Tek gayesidir vatan, uğruna çektiği çileler, yoluna konulan taşlar. Bilir çünkü sevdası vatanın gölgesinden faydalanmaya çalışan soysuz hainleri. Canı hep burada acır, yüreği en çok burada sızlar. Bilir ki arsız, hain toplanmış kamp yapıyor sevdiği vatanın yeşilliklerinde. Kardelenlerini koparıyorlar dağlarında. Bunları bilir kederlenir durur. Ondan dolayı şehitlikler ahbabımız olmuştur her zaman. Nefesimiz daralır oraya koşarız. En çok onlara kederlenir, en çok onlara ağlarız. Vatan sevmenin bedelini o soğuk mezar taşlarını okuyunca anlarız. İşte bizim için devlet oradadır. Aşiyanımız oradadır. Çok azdır bize göre onlara koşan, emanetlerine sahip çıkan… Bitmiştir çünkü bizi biz yapan merhamet ve vicdan. Yerini bir günlük yaslara bırakmıştır. Ne kalmıştır sadakat, ne kalmıştır vefa. Bunu kabullenmemiz epey zaman aldı. Bu olmamalıydı millet, bu olmamalıydı… Koca ecdadın torunu bu olmamalıydı. Cumhuriyetin evlatları bu olmamalıydı. Birileri bize bir şeyler yapmıştı. Bizi biz yapan o değerlerimizden alıkonulmuştuk. Ne yaparsak iki ucu bir araya gelmiyor, derdimizi kimseye anlatamaz olduk. Geride bir vatan kaldı, ona sığındık, bizi dinler dedik dinledi. Sahip çıktı. Gölgesine aldı bastı. Oradan seyre durduk al bayrağı. Daha güzel gözüktü gözümüze. Uykularımızı feda ediyoruz, düşüncelerimizin içine vatanı koymaya çalışıyoruz. Nefes alıp verdikçe onun uğruna daha çok çabalayacağız. Artık vatan için verecek bir canımız var. Birileri gibi kaçmayı tercih etmiyoruz. Kadın başına bu denli vatanı sevmekle bizi yargılayanlara, bunu erkeklik kalıbına oturtmayı başaranlara inat daha çok kadın olacağız. Burada bile ayrıştırılıyoruz. Oysaki vatan sevgisi Nene Hatun’du, Kara Fatma’ydı. İsmi buraya sığmayan ama her daim kalbimizde olan diğer kahramanlarımızdı. İşte en çok burada dinledi vatan bizi, burada sahip çıktı bizlere. Namus oldu o yetmedi ar oldu. Karşısına geleni, ondan medet umanı geri çevirmedi. Ben o çevirmediklerindenim. Tek derdim onun salahiyeti, özgünlüğü… Öyle özel, öyle güzel ki herkes size sırtını döndüğünde bir gitmeyen o kalır yanınızda. Alır sizi al bayrağın karşısına dinler durur. Fısıldamaya başlar; önce vatan der, önce ben der. Unuttuğumda bana hatırlattığı ama her seferinde doğru olan onun efsunudur. Sevdası arşa uzanan vatandır. Şimdi içimize sığan, her daim yanımızda olan vatan yoldaşlarına diyeceğim odur ki vatan sensin vatan benim. Şimdi sen beni dinle bende seni… Selametle.