UYAN DA BİR BAK PAŞAM NE HALLERE DÜŞTÜK

Komşumun adı, site sakini. Kırk yıllık kahvem, Starbucks. Sohbet, cep telefonu. Arkadaşlık, sosyal medya. Aşklar, tek gecelik. Sevdalar, reklam yayını. Ruh hastalığı, youtube. Yeşiller, beton. Ağaçlar köprülere, alt geçitlere yol oldu. Ormanlarımız, otobanlara, çift yollara, köprülere kurban edildi. Kanunlar, işlemez. Ahlak, anılmaz. Paramız, pul. Tarım, tanınmaz. Topraklarımız, ekilmez oldu. Tohumlarımızla oynandı, yediğimiz, içtiğimiz her şey sakıncalı oldu. Hayvanlarımız, hastalıklı. Eğitim, kördüğüm. Liyakat, ayakaltı. Ehliyet, iltimas. Dini bayramlar vicdan titreten şova çevrildi. Milli bayramlar, unutturuldu. Güzelim Türkçemiz, utanılan dil oldu. Tabelalar, okunamaz. Çay evleri, cafe oldu. Danışma, reception. Özçekime, selfi dendi. Garsonumuz, komi. Park bekçimiz, vale oldu. Fabrikalar, üretemez. Sosyal devlet, sadaka veren devlete dönüştü. İki katlı evlerimize, villa dendi. Üç katlı evler triplekse dönüştü. Gökdelenler, mezar taşlarına dönüştü. Seçmen ise bütün bunlara alkış tutarken, derin derin uyudu.