“MUM GİBİ YAŞ DÖK Kİ GÖNÜL EVİN AYDINLANSIN!”

Gönül evlerimiz zifiri karanlık. Karanlıkların sığınak olmadığını, sığınacak limanlara zerrece benzemediğini bildiğimiz halde, saçma-sapan gururlara kurban ediyor, ömürlerimizi bu yolda heba ediyoruz. Gönül evlerimizin kapılarına kilit vurmak çıkmaz sokaklarda deli-divane gezmek gibi bir şey! Karamsarlıkların, vesveselerin, yaşanan med-cezirlerin kaldırılması kolay değil. Kolay varken, zora talip olmanın, maceralara, olması neredeyse imkansız hayallere yelken açmanın bedellerini bir çoğumuz ödemedik mi? Gönül evlerini aydınlık tutmak, Aydınlatmak, Kapılarını açmak kendi elimizde. Gönül evlerimiz, hepimizi feraha çıkaran, rahatlatan, huzura kavuşturan özelliklere sahip. Çünkü; gönül evlerimizin özünde, aşk var, muhabbet var, sevgi var, hoşgörü var, anlayış var, samimiyet var, iyi niyet var! Gönül evlerinin aydınlanması, duygulanmaktan, hislenmekten, yani pişman olmaktan geçiyor. Bunun adına ister tövbe deyin, ister yanlışlardan, hatalardan dönmek deyin, adını siz koyun! YAĞMUR! Yağmur, rahmettir. Yağmur şifadır. Yağmur berekettir. Yağmurun yağması, bulutların ağlamasıdır sevgili okurlar! İnsan gönlü de, suya hasret bağlara benzer. Gönül bağ ise, bulut gözlerdir. O bulutlar ağlamaya başladı mı? Gönüllere can suyu gibi gelir. Gönüllerde nice çiçek boy atar, Filizlenir, Rengarenk çiçekler açar gönül bahçelerimizde. Gönül bahçesinde güller açanın, yüzünde de güller açar, yüzler o zaman güler işte! Gönül evlerinin aydınlanmaya başlamasının nişanesi, Birkaç damla gözyaşından ibarettir. İnanın o birkaç damla gözyaşı samimiyetinizin ve sevginizin bir göstergesidir. Bu yaklaşımda ne gösteriş vardır, ne riya! Çünkü, sizi el açtırandan, yakarışlarda bulundurandan, başkası, bilmez de, görmez de! Yok eğer, ne yaptığımı görmeyen kalmasın diye bir düşünceniz varsa, gönül bahçelerinizde açan ne varsa soldurursunuz! MUM! Mum, vefa abidesidir. Sessizdir sakindir. Ağzı-dili söylemez. Onu gören görür, kadrini-kıymetini bilen bilir. Tutuşsun yeter. O tutuşunca, diğer mumları da tutuşturur. Gurura, kibre, gösterişe aldırmayan, Kimseye tepeden bakmayan, Seçici davranmayan, Herkesi bir gören, Ayrıma tabi tutmayan bir hal ve ahvale misal gösterilmiştir. Yandıkça, gözyaşları bedenine doğru süzüldükçe, o katı, taşa benzer bedeni yumuşar. Onun için, kalplerin mum gibi yumuşamasına nispet edilmiştir. Mumu, “Mum dibine ışık vermez”, diye kendinden başkasına faydası ve yararı olmayanlara benzetmemiz, muma karşı yapılan haksızlıktır aslında. Mum karanlıkları aydınlatandır. Her yandığında, fitilinden itibaren, bedenine yayılan gözyaşlarına hiç dikkat ettiniz mi? O gözyaşları, mumum aydınlatmasının bir nişanesi olduğu kadar, aşka, sevdaya adadığı bir ömre de delalet eder. O gözyaşları, gönül evlerimizin aydınlığıdır, aydınlanmasıdır. Mum gibi gözyaşları dökmek onun için tavsiye edilmiştir. GÖNÜL EVİ! Ey yalancı ve yalandan dünya pazarının sermayesine takılanlar! Altına, akçeye, mala-mülke, paraya tamah edenler! Öte ki alemin sermayesi olan aşk’tan ve bir çift nemli gözden ne kadar haberiniz var diye sorulmayacak mı sanıyorsunuz? Hangimize sorulsa, elbette haberimiz var diyeceğiz! Vardır elhak! Vardır lakin; maddiyatı düşünmekten, maddiyat için koşturmaktan ne aşka, ne vicdan muhasebesine, ne gönül evlerimizin harap ve viran haline bakacak zamanımız olmaz! Bir zaman gelir, bir anda bir pişmanlık çöker içinize. Kendinizi bir köşede, bir başınıza, gösteriş ve riyadan uzak, elinizi açmış ağlar bulursunuz. Kimi sessizce ağlarken, Kimi bağıra-bağıra, hıçkıra-hıçkıra ağlar bulur kendini. Nasıl bu hale geldi bilemez, anlayamaz. Vakit o vakit, saat o saat, zaman o zamandır çünkü… Ağlamak, rahatlamaktır, Ağlamak, ferahlamaktır, Ağlamak, gönül evini zifiri karanlıklardan aydınlığa çıkarmaktır. Hz. Mevlana bakın bu konularda ne diyor, “ Dünya pazarının sermayesi altındır. Öte alemin sermayesi ise; aşk ve daim nemli iki göz. Gönlüm bağdır, gözüm bulut. Bulut ağladı mı bağ yeşerir. Mum gibi yaş dök ki gönül evin aydınlansın!” Cümlemizin gönül evleri aydınlansın, hep aydınlık kalsın inşallah!