MANİDAR!

Bugünlerde “manidar” kelimesine öyle bir takıldık ki, her birimizde takıntı oldu gitti. Çarkıfelek’i bilirsiniz. Yalnız bu çarkıfeleğin her bölmesinde, “ manidar” yazılı! Ne kadar çevirirseniz çevirin, şansınıza, bahtınıza, talihinize “manidar” kelimesinden başka bir şey çıkmıyor. İnanın bu kavramı pek bir sevdik! Haber manşetlerimize, söyleşilerimize, sohbetlerimize, kürsülere, sözlü ve yazılı açıklamalara çeşni gibi mübarek! Günümüzün modası olan “laf giydirme” sanatının gözdesi… Kibarca söyleneni… Ruha hitap edeni… İkaz yerine geçeni… Algı yaratanı… Nispet ve gösteriş yapanı… Hava atanı… Nadiren ara bulanı var! Mesela neler mi deniyor? Manidar veda! Manidar geri dönüş! Manidar duruş! Manidar zamanlama! Manidar yan yana gelme! Manidar kelimesine olumsuzluk katmayı seviyoruz, sevdiğimiz için manidar kelimesini kullanma adına yapmadığımızı bırakmıyoruz! Çünkü, manidar bir şeyler söylendiği an, millet başlıyor amiyane bir tabirle öküz altında buzağı aramaya! Bir başkasının bizim için iyi bir şeyler düşündüğüne, bunu dile getirmek istediğine olan inancımız uzunca bir süredir kayıplarda! Nerdedir, nerededir bilenimiz olmadığı gibi, bulmak, geri getirmek gibi bir isteğimizde yok! Sözüm ona arıyoruz, arıyor gibi yapıyoruz, bulamadığımızı söyleyip, aramaya devam ettiğimizi, buluncaya kadar aramaya devam edeceğimizi söylemek gibi de bir tutkumuz var! İtişmeye, sataşmaya, laf dokundurmaya, dedikoduya, fısıltı gazetelerinin gündemini oluşturmaya karşı içimizde dayanılmaz bir istek var! Bu durum sizin içinde manidar değil mi? Birçok insan ne yapayım elimde değil diyebiliyor. Manidar kelimesi yağmurdan nem kapmaya hazır insanlar için cankurtaran yeleği gibi… İnsanlar düşünmeden giyiyor yeleği, atlıyor derelere, nehirlere, göllere ve denizlere! Yüzmeyi bilmeseniz de oluyor! Manidar gibi bir cankurtaran yeleğiniz varsa korkmayın! Sonra da; Bana şunu demek istedi! Yok, yok, bu resmen hakaret sayılır, her şey öyle manidar bir şekilde söylenmez insana… Elimizde ki, manidar kelimesine, neredeyse maymuncuk gibi, her kapıyı açıyor diyecek insanlar! Sözlerin, manaların, öfkelerin, tahriklerin kapısını kolayca açmasına bayılıyor bir kısmımız! Yanlış anlamak için, bahane arayanlara çiftetelli oynatması ve bir anda gözde haline gelmesi tesadüf değil! Manidar; dilimize Arapçadan girmiş bir kelime, "anlamlı, üstü kapalı ve ince bir anlamı varmış gibi görünen, düşündürücü, imalı, nükteli" anlamlarına geliyor. Az biraz daha açarsak, anlam demek olan "mana" kelimesi ile sahip olan anlamına gelen "-dar" ekinin bir araya gelmesi ile oluşmuş bir kelime. Daha edebi konuşmamız gerekirse, genel olarak imalı durumları belirtmek için kullanılsa da bir manası olan, anlamlı şeyleri vurgulamak için de kullanılan bir sıfat. Hele imalı anlatımlara bayılan, imalı anlatım konusunda birbiriyle yarışan şehrimiz için biçilmiş kaftan diyebiliriz “manidar” kelimesi. Manidar kelimesinin eş anlamlısı "anlamlı" kelimesi olunca ve bizler her anlamlı kelimeyi büyütmede, pireyi deve yapmada, üzerimize olmayınca… Manidar kadar sevimli… Manidar kadar cana yakın… Manidar kadar sırlı… Manidar kadar büyülü… Ve de manidar kadar eksantrik bir kelime yok gibi… Kinaye nedir hatırlayan var mı? Fazla düşünmeyin… İroni deyince, aklınıza ne geliyorsa kinaye o… Yani, ha manidar demişiniz, ha kinayeli, ha da ironi… Hepsi aynı kapıya çıkıyor! Manidar, Anadolu tabiriyle sündürmeye ve sünmeye oldukça müsait bir kelime… Manidar kelimesiyle, yani bir taşla, birden fazla kuş vurulabilir mi? İmaları çok bilinmeyenli bir denklem haline getirip, manidarlaştırdığınızda gizemli birisi olur musunuz? Mesela manidar veda; gidiyorum amma, bana geri dön de, beni geri çağır beklentisinin gururla karışık ve oldukça karmaşık bir ifade şekli mi? Manidar, kelime olarak zengin olmasına zengin lakin, bizlerde o zenginliğe isteyerek yada istemeyerek her gün yeni zenginlikler katmaya devam ediyoruz! İşin en manidar kısmı, bu olmasın sakın?