Kur’an’dan Rahmet Esintileri: Yirmi Üçüncü Cüz (1)

“Andolsun, size öyle bir kitap indirdik ki sizin bütün şeref ve şanınız ondadır. Hâlâ aklınızı kullanmayacak mısınız?” (Enbiya 10)

Kur’an gaflet içinde olanları uyarman için indirilmiştir

“(Ey Muhammed!) Hikmet dolu Kur’an’a andolsun ki, sen elbette dosdoğru bir yol üzere (peygamber) gönderilenlerdensin.

Kur’an, ataları uyarılmamış, bu yüzden de gaflet içinde olan bir kavmi uyarman için mutlak güç sahibi, çok merhametli Allah tarafından indirilmiştir.” (1)

Hak dinin tebliğcilerini öldürenlerin korkunç sonu

Seni Allah doyursun demek mü’mine yakışmaz

“Allah'ın size rızık olarak verdiklerinden hayra sarfediniz, denildiğinde, kâfirler müminlere dediler ki: Allah'ın dilediği takdirde doyuracağı kimseleri biz mi doyuracağız? Siz gerçekten apaçık bir sapıklık içindesiniz.” (2)

İnkârcılar kendilerine verilen rızıktan başkaları için de harcamaya davet edildiğinde, “Siz, ‘Rızkı veren Allah’tır; dilediğine bol verir, dilediğine kısar’ diyordunuz ya! O halde Allah’ın rızık vermek istemediklerini biz niye besleyelim ki?” tarzında demagoji yapıyorlar, onları alaya alıyorlardı. Vahyin indiği dönemde inkârcıların bu söylemlerini günümüzde de zaman zaman Müslümanların kendilerinden istekte bulunanlara aynı sözleri söylediklerine şahit olmaktayız. Kişi vermeyecekse de isteyeni rencide etmeden, azarlamadan cevap vermelidir.

İnsanın uzun ömürlü olması

“Kime uzun ömür verirsek, onu yaratılış itibariyle tersine çeviririz (gücünü azaltırız). Hâlâ düşünmeyecekler mi?” (3)

İnsanın uzun ömürlü olması, ihtiyarlıkla beraber tekrar çocukluk çağına tekrar dönüşü ifade ediyor.

Kur’an diri olanları uyarmak için indirilmiştir

“Biz ona (Peygamber'e) şiir öğretmedik. Zaten ona yaraşmazdı da. Onun söyledikleri, ancak Allah'tan gelmiş bir öğüt ve apaçık bir Kur'an'dır.

(Aklen ve fikren) diri olanları uyarması ve kafirler hakkındaki o sözün (azabın) gerçekleşmesi için Kur'an'ı indirdik.” (4)

Kur’an’ın indiriliş amacı kısa ve öz bir ifadeyle bu ayette ortaya konmuştur. Akıl nimetini gereğince değerlendirebilen ve basireti açık, ruhuyla, aklıyla, yüreğiyle diri olanlar Kur’an’dan gerekli uyarıları alabileceklerinden kurtuluşa ereceklerdir. İnkârcılığa sarılanlar ise uyarıları dikkate almayıp şeytanın peşinden gitmeye devam ettikleri için cezaya müstahak olacaklardır. Ayetin ifadesi ile Kur’an, diri olanları uyarmak için indirilmiştir. Kur’an’ı ölülere okunan bir kitap olmaktan çıkarıp hayatta olanların rehberi olan bir kitap olarak her zaman yanımızda olmasını sağlamalıyız.

Cehennemliklerin birbirleri ile çekişmesi

“Allah, meleklere şöyle emreder: “Zulmedenleri, eşlerini ve Allah’ı bırakıp da tapmakta olduklarını toplayın, onları cehennemin yoluna koyun ve onları tutuklayın. Çünkü onlar sorguya çekileceklerdir.

Onlara, “Ne diye yardımlaşmıyorsunuz?” denir. Hayır, onlar bugün teslim olmuş kimselerdir.

Birbirlerine yönelip sorarlar (çekişirler). Şöyle derler: “Siz bize sağdan gelirdiniz. Bize haktan yana görünürdünüz.”

Diğerleri de onlara şöyle derler: “Hayır, siz zaten mü’min kimseler değildiniz.” “Bizim, sizin üzerinizde hiçbir hâkimiyetimiz yoktu. Hatta siz azgın bir kavimdiniz.”

“Artık Rabbimizin sözü (azap) bizim hakkımızda gerçekleşti. Biz onu mutlaka tadacağız.”

“Evet, biz sizi saptırdık. Çünkü biz de sapkın kimselerdik.” Artık onlar o gün azapta ortaktırlar. İşte biz suçlulara böyle yaparız. Çünkü onlar, kendilerine, “Allah’tan başka hiçbir ilâh yoktur” denildiği zaman, inanmayıp büyüklük taslıyorlardı.” (5)

Suçun itirafı veya suça teşvik edenlerden şikâyet insanı kurtarmayacaktır. Son pişmanlığın fayda vermeyeceği hesap gününden önce aklımızı kullanmalıyız.

Cennet ve cehennemlikler arasındaki diyalog

“Derken birbirlerine yönelip sorarlar.

İçlerinden biri der ki: “Benim bir arkadaşım vardı.”

“Sen de tekrar dirilmeyi tasdik edenlerden misin?” derdi.

“Gerçekten biz, ölüp bir toprak ve kemik yığını hâline geldikten sonra mı, biz mi hesaba çekileceğiz?”

Konuşan o kimse, yanındakilere, “Bakar mısınız, hâli ne oldu?” der.

Kendisi de bakar ve onu cehennemin ortasında görür.

Ona şöyle der: “Allah’a andolsun, neredeyse beni de helâk edecektin.”

“Rabbimin nimeti olmasaydı, mutlaka ben de cehenneme konulanlardan olmuştum.”

“Nasıl, ilk ölümümüzden başka ölmeyecek miymişiz?

Bize azap edilmeyecek miymiş?”

Şüphesiz bu (cennetteki nimetlere ulaşmak) büyük bir başarıdır.

Çalışanlar böylesi için çalışsınlar!” (6)

Cennette söz alan o kişinin bu arkadaşı, ahiret gününü yalan sayar ve ona insanların öldükten sonra yeniden dirileceğine ve bir yığın kemik ve toprak olduktan sonra hesaba çekileceklerine inanmanın saçma olduğuna inanırdı. Arkadaşına da gününü gün ederek dünya hayatını; yemesi, içmesi ve eğlencesi ile yaşamasın isterdi.

Bu kişi sohbetinde, kardeşlerine hikâyesini anlatmaya devam ederken, sözünü ettiği bu arkadaşının akıbetini öğrenmek için aklına onu araştırmak gelir. Başını kaldırıp bakar ve kardeşlerini de kendisi ile birlikte bakmaya çağırır. Tam o esnada cehennemin ortasında bulduğu arkadaşına yönelir ve ona: Arkadaş! Allah'ın bana nimeti olmayıp da beni sana kulak vermekten korumasaymış sen az kalsın beni de mahvedecekmişsin, diye söz atarak, ona uymamanın mutluluğunu yaşar. Bu diyalog ebedi saadeti elde etmek için arkadaş seçiminin ne kadar önemli olduğunu hatırlatmaktadır.

Kur’an’ı anlamak ve onunla amel etmek temennisi ile…

-----

1. Yâsîn 2-6

2. Yâsîn 47

3. Yâsîn 68

4. Yâsîn 69-70

5. Saffat 22-35

6. Saffat 50- 61