İncecikten Bir Kar Yağar

İncecikten bir kar yağar Tozar elif elif diye Deli gönül hayran olmuş Gezer Elif Elif diye. Makam:Segâh Beste: Sadettin Kaynak Güfte:Karacaoğlan ... Yıldız Opel Servisinin sahibi Kadim dostum Mehmet Kaplanın bunca yıllık deneyime dayandırdığı  bir değerlendirmesi var; “Konya’nın kışı bahara hocam!” Küresel ısınma başta, diğer kimi koşullarda mevsimler de birbirine karıştı. Kışta baharı, bahar da kışı yaşar olduk. Uzun yıllardan sonra ilk kez kış,  kışta yaşanmaya başladı. Bakalım ne kadar sürecek? ... Anadolu’nun yorganı olan kar bu yıl öylesine yağıyor, ardı arkası kesilmiyor,  buzlanma ve ayaz olmasa bir de... Bardağın dolu tarafından bakarsak; Ülkemizin tahıl ve pancar deposu Konya ovasında süren kuraklığa kar,  can simidi- can suyu oldu. Eğitiminde engellenmelere, trafik kazalarındaki hızlı artışa karşın bile.. Kazalarda can verenler sellerdeki alt yapı eksiklerinin neden oluşturduğu can ve mal kayıplarının önlenmesi için nutuk yerine ivedi olarak önlem  alınmalına çağrı yapıyoruz. ... “Kış geldi, firak açmadadır sineme yare Vuslat yine mi kaldı güzel fasl-ı bahara Bari bulayım söyle de sen derdime çare Vuslat yine mi kaldı güzel başka bahara?” (Şevki Bey; Hüzzam Şarkı) ... Küresel ısınma mevsimleri de etkiledi. Yer küre kara ve yağmura da hasret bırakmıştı. Bu kez  yurt coğrafyasının tüm bölgelerinde beyaz aydınlık yaşanırken, bir fırçadan çıkmış gibi kart postal görünümlü duygulara evriliyoruz. Ah bir de üşütücü şu kuru ayazlar olmasa... Kar- kış birazda şiir, öykü, roman demek. “Kardır yağan üstümüze geceden, Yağmurlu, karanlık bir düşünceden, Ormanın uğultusuyla birlikte Ve dörtnala dümdüz bir mavilikte Kar yağıyor üstümüze, inceden.” (Ahmet Muhip Dranas) ... Soğuk, karın yanında İnatçı bir komiser İhtimal ki yarın da, Ayaz Paşa kol gezer. Kışın akla ne sığar, Ne de yarar işleri. Saçakların şimdi var, Buzdan yapma dişleri.    (Fazıl Ahmet Aykaç) ... Kar-kış, edebiyattın rengi ve zenginliğidir. Şarkılar- türküler - şiirler nostalji demeti sunuyor fırçalar da ”beyaz”a yöneliyor. “Bahar bitti güz bitti Artık bülbül ötmüyor Yare tel çekem diye Tel derdim iletmiyor.” ... Teknoloji devrimi romantizmi alıp götürdü. Doğanın bembeyaz kar örtüsüne bürünmesinin güzelliği kimseyi ilgilendirmiyor. Çocukların kartopu oynamasını, kardan adam yapmasını, karlarda yuvarlanmasını eskisi gibi izleyen onların  sevincine ortak çok az, hatta yok gibi. ... İstanbul’da 1620’de öylesine bir kış olmuş, deniz donmuş, Neşati de tarih düşürmüş; "Emr-i Hak ile İstanbul'da olan kış bu sene Belki Dünya duralı olmadı bu resme şitâ Lâfzanü ma'nen ana dedi Neşati târih Be meded dondu soğuktan bin otuzda derya" ... Büyük usta Yahya Kemal’in Varşova’da Büyükelçi iken yazdığı “Kar Musikisi” şiiri şimdi gökyüzünde yankılanıyor; “Bin yıldan uzun bir gecenin bestesidir bu; Bin yıl sürecek zannedilen kar sesidir bu. Zihnim bu şehirden, bu devirden çok uzakta, Tanburi Cemil Bey çalıyor eski plakta.” ... Kar yağanda ustamız, sevgi şairi Feyzi Halıcı abimiz biç öyle dingin durur mu? Daha taşa, yere göğe, karaya denize sevgisini gergef gergef işleyen duyguları şaha kalkar; “Sevdadır çevre yanımda Bir nice nöbet tutmuştur Kar yağmıştır o dağlara Nilgün beni unutmuştur..   Gönlümde dert dilim dilim Aşkım tanımıyor iklim Dostlar kendimde değilim Gitti hayatım, sevgilim Gayri ne söylesem boştur Kar yağmıştır o dağlara Nilgün beni unutmuştur. ... Güney kutbunu keşfeden (1906) Norveçli Amudsen “yola devam” deyip yürüseydi ve sonra da Güneyden önce Kuzey Kutbunu keşfetseydi, biraz sıcaklık götürseydi acaba dünya aşırı soğuktan biraz soyutlanır mıydı? Van’da çadır yangınları haberleri gelince geçmişe doğru yolculuğa çıkıyorum. Yedek Subay olarak vatani görevimi yaptığım, Van’ı düşlüyorum. Konu Van olunca dostum merhum Bekir Sıdkı Erdoğan’ın kar- kışla özdeşleşen dudağımdan Konya ayazında dökülüyor; “Sen karşıma, her özlediğim anda çıkarsın! İzmir'de çıkar; Kars'da çıkar, Van'da çıkarsın... Hiç böyle vefa görmedi âlemde hakikat; Yollar kapanır, sen yine fincanda çıkarsın!” ... Her mevsim kendine özgü güzellikler içerir. Doğanın dört, yaşamın beş mevsimi vardır; ■ Aşk, has¬ret, yalnızlık, vuslat ve hüzündür. Hüzünde kimi koşullarda “güzellik“ gizlidir. Nitekim ünlü Fransız kadın yazarı Françoise Sagan, 1954’de kaleme aldığı ilk yapıtında “Günaydın Hüzün- bonjour tristesse) adını vermiştir. Babası bir şirketin Genel Müdürü, annesi toprak sahibi bir ailenin kızı olan Sagan, hüznün kişinin genlerinde yer aldığını, mutluluk rüzgârları estirdiğini ortaya koymaktadır. ... Yollar kapandı kardan Turna gelmez diyardan Haber çıkmadı yardan Bu ayrılık bitmiyor. Derdim çok dermanım yok Canan çok cananım yok Onsuz adım sanım yok Teselli kar etmiyor. ... Benden kar şiirleri (*) Kar yağanda melül, mahzun olurum Uçarı gündüzlerde yitirdim seni. Geceler içinde yeniden bulurum Hatırlasam deli olurum Hatırlamasam edemem Hatırlarım. ... Yağan kara bakıyorum sokak ortasında Sokaklara bakıyorum gençler  kıpır kıpır, Kanı kaynıyor baştan ayağa ateş Karlı dağlara bakıyorum umudum üşüyor Yolları sorarsanız dağlarla kardeş Takvimlere bakıyorum tedirgin Olduğuna bırakıyorum günleri Kolumdaki saate bakıyorum ikide bir Fotoğrafına bakamıyorum.” … Baharı özlüyorum diz boyu kar içinde Gerçek şu ki, dört mevsimde çiçeksin Besbelli, kış sonrası bahar da gelecek, Ama, sen gelmeyeceksin. ... Memesiz kalmış çocuklar gibi ağlar Karların altında toprak ana. Ağaçlar bir mahzun, kuşlar neşesiz, Uzun ve efkârlı gecelerin beyaz karanlığında, Büyük yalnızlık içindeyiz. ... Gözlerim bildiğiniz kömürden ama Kar üstünde seviştiğinizi görürüm. Bakmayın kardan adam olduğuma, Ben de duygulanır ben de düşünürüm Siz yüreğiniz durunca dünyayı göremezsiniz, Ben güneş doğunca ölürüm.  (*) “Milattan Önce de Böyleydi, Sevgi “adlı şiir kitabımdan.