HARÇ BİTTİ, İNŞAAT PAYDOS MU?

İnşaat sektörü bildik bileli lokomotif sektörlerin en başında. Bu sektör yürümeye başladığında onunla birlikte 400 kalem birden yürümeye başlıyor. Çarklar dönüyor, Yüzler gülüyor. Ortalık hareketleniyor. Çarşı-pazar şenleniyor. Kış mevsimi bahara merhaba derken, sisler dağılıyor, tünelin ucunda bir ışık beliriyor, insanlar yaşama sevincine kavuşuyor. Bu sektör durursa, Yerinde sayarsa, Duraksarsa, Tereddütler geçirirse, Hareket kabiliyetini kaybederse, Yürüdüğü yolda engeller, Engebeler, Tümsekler, Setler çukurlar oluşursa, Sektöre umut bağlayanlar kara kara düşünmeye başlarsa ne olur? Bugün, bu ne olur sorusuna bir cevap aranıyor! Seçime doğru koşar adım ilerleyen ülkemizde, inşaat sektörü birinci öncelikli bir gündem maddesi değil. Cevap aramaya kalktığında aldığı cevap; Şimdi değil! İnşaat sektörü bu hali birazda kendi hazırladı diyenlerin, yapmış olduğu ikazlar keşke dinlenmiş olsaydı! Yapılan ikazlar, para kazanma hırsına kurban edilmeseydi, Bu sürecin, Kendini tüketmeden, Bitirmeden, Açgözlülük yapmadan, Çok daha tedbirli, Çok daha kontrollü atlatılması mümkündü. Lakin sektör bunu yapmadı. Kimseyi dinlemedi. Dinlemediğine belki de bin pişman! Ancak, bu saatten sonra pişman olmanın, inşaat sektörüne bir faydası yok!   ***** Ortada ne cazibe merkezleri kaldı, ne de cezbeden ve peynir-ekmek gibi satılan daireler. İnsanımız bakın bu konuda ne diyor; Temsilde hata olmasın, “Harç bitti, inşaat paydos” derler ya, inşaat sektörü bugün o durumda. İnşaat sektöründe satışlar durdu. Demir ve çimento fiyatları uçtu gitti. Konut satışlarının yüzde 53 düştüğü şehrimizde, bu rakam, değişik sebeplere bağlanabilir. Ekonomik durumun getirdiği belirsizlik ve kararsızlık! Seçim sonrasını bekleme düşüncesi! Konut kredi faizlerinde beklenen düşüşün insanların beklentilerine cevap vermemesi! Yüksek beklentili konut satışlarının tamamen durması! Peki, bu içinden çıkılmaz durumun tek suçlusu ekonomi mi? İstisnasız her olayda, suçu-taksiri, yanlış ve hatayı yüklemeye bir günah keçisi arayan bizler, inşaat sektörünün günah keçiliğini zamlara, dolara, seçime yükleyip, çekildik kenara! Biz ne yaptık ki, halimiz, ahvalimiz ortada deyip masumiyet maskesini taktık, ağlama havalarındayız!   ***** Bizim insanımız yüksek beklentiler peşinde koşan bir ruh haline sahip değil. Kanaat noktasında, bütün hayalini bir ev ve ayağını yerden kesecek bir arabaya sahip olma üzerine kuran bir ruh yapısına sahibiz. Bu hayalden vazgeçenimiz yok. Hele gençlik çağları sona erip, yaşlılığa başlanan yılları düşünürseniz! Ev sahibi olmak, çocukları evlendirip, onların mürüvvetlerini görmek, ahir ömründe ev kirası derdiyle uğraşmadan, aldığı az-çok emekli maaşıyla hanımıyla birlikte huzurlu günler, yıllar yaşamak kimin hayali olmadı ki… İnşaat sektörü bu hayale açılan bir kapıydı. Ancak bu kapı, çok ah aldı, çok insanı aldattı, kandırdı, insanların parasını çarptı gitti. Kooperatifler insanımızın ömründen ömür çaldı. Sektör, bir ev sahibi olabilmek için, yapılan onca fedakarlığı görmezden geldi, insanlara acımadı! Birçoğunun içine sinmeyen evleri, astarı yüzünden pahalıya gelen binaları verdi geçti. Ödeme güçlüğü çekildiğinde, bankalar insanların elinden konutlarını çekip aldılar! Kahroldu, mahvoldu insanlarımız, ölmekten beter oldular. Bazıları kalpten gitti. Bugün gelinen noktada, ev sahibi olmak çok daha zor. Satılık konutların yanına varılamıyor. Banka kredisiyle ev almak, düşük ve sabit gelirli insanların hayallerinin ötesinde. Sektörün elinde ise turşusunu kuracak kadar konut çakıldı kaldı! Ne soran var, ne alan! Kiralar insanların gelir düzeyi ile alay eder gibi yüksek. Suriyeli sığınmacılar, öğrenciler derken, kiralık evlerin yok satması, kira ücretlerinin uçması, kiralar artarken, konut fiyatlarına akla-hayale gelmeyen fiyatlar istenmesi sonrasında inşaat sektörü ben neden bu haldeyim diye hem soruyor! Hem de içinden çıkamadığı, yol arayıp bulamadığı, çıkmaz bir sokağın içinde dolaşıp durmaya devam ediyor. Sektörün, içinden çıkamadığı bu hal için pişmanlığı filan yok, daha da hırslı, daha da öfkeli! Bir türlü geriye doğru dönüp, ben kime ne yaptım, kimlerin kalbini kırdım, kime ne haksızlık yaptım demiyor, diyemiyor. Buna ne derler biliyor musunuz? Kendim ettim, kendim buldum!