EN ÇOK UNUTMA HUYUMUZU SEVİYORLAR!

Kış mevsimi geldi geçti. Bir hayli de hafif geçti çok şükür. Allah fakir fukaranın, garip-gurabanın dualarını kabul etti diye düşünenlere aynen katılıyorum.Bir önceki kış mevsiminin yarım metreyi aşan karlarını, Buz pistine dönmüş hali ahvalini, Islık çalan rüzgarlarını, Sibirya soğuklarına emsal gösterilen sıfırın altında yirmi dereceleri, Kızak gibi kayan araçları dans ettiren yollarını, Düşe kalka yürünen, kol-kanat kırdıran kaldırımlarını, Tuzlaması, bakımı, karlarının temizliği en evvela, en önce yapılan torpilli semtlerini, Unuttuk mu? İnanın unuttuk! Atalarımız hafızayı beşer nisyan ile maluldür demiyorlar mı? Çünkü biz! Bahar gelir, yaz gelir, unuturuz geçeriz! Sonbahar baharı hatırlatır, vazgeçeriz! Kış hafif geçer, geçen geçmişte kaldı deyip, daha önce ne şikayetimiz varsa, dün dünde kaldı deyip sözlerimizi hoşgörüye çeviririz. Bu nokta bizim bam telimiz. Büyüklerimiz, ileri gelenlerimiz en çok bu unutma huyumuzu seviyor ve takdir ediyorlar! Bizde bu unutma özelliği olduktan sonra, geçmişe mazi, yenmişe kuzu demezler mi? Zaten öyle diyorlar! Yeni Belediye Yasasıyla, köyden mahalleye, kasabadan mahalleye dönüşen, dönüştürülen yeni oluşan ve oluşturulan mahalleler vardı ya… Büyüklerimizin, ileri gelenlerimizin ara-ara unuttuğu, Kurumların sıra gelmedi diye, durumunuzu biliyoruz, geleceğiz inşallah, varacağız inşallah diye avuttuğu, Bazı merkez ilçelerimizde mahalleleri tren yolunun ikiye böldüğü, Sosyal medyada ki çırpınışlarının ulaşması gereken yerlere ulaşmadığı feryatlar, figanlar da unutuldu! Şehrimizde kapılar çok. Var bir kapıya anlat derdini, dök içini! İnsanlar anlattılar dertlerini, döktüler içlerini… Sonra bir açıklama geldi… Bildiğiniz üzere; şu kapıya şu kadar, bu kapıya bu kadar başvuru oldu, şu kadar cevap verildi, incelendi, gereği yerine getirildi denildi duruldu. Ne mi oldu? Eskiyen, karalanan, karalanacak, yazılacak-çizilecek yer kalmayan sayfaları buruşturup attık. Bahar geldi, cemreler düştü, havalar ısındı, hoş geldin bahar diye beyaz bir sayfa daha açtık! Açtık lakin, yine de soramadan edemedik! Rögar kapakları ne alemde? Yamalı asfaltları bir daha yamadılar mı? Kaldırımlarda yayalar yürüyebiliyorlar mı? Sokakları, caddeleri silme otoparka dönüşen şehrimizde, Caddelerdeki paralı cep otoparklar ucuzlamış diyorlar doğru mu? Otobüslerimiz yolcu kapasitesine cevap verebiliyorlar mı? Cep otoparklar yüzünden, yolcu indirme-bindirme sıkıntısı içinde olan duraklara çözüm getirilecek mi? KOSKİ suyu da ucuzlatmayı düşünüyor mu bu arada? MEDAŞ’ı sollayan KOSKİ, Doğalgazla yarışmaya niyetlendi düşüncesi hakim? Neden mi? Nedeni faturalara yansıyan rakamlarla, zam şampiyonluğu tahtına kurulan KOSKİ’nin yaptığı sudan şakalar olabilir mi? Bir zamanlar bizi unutmadığını düşündüğümüz bir KOSKİ vardı. KOSKİ’de unuttu bizi! Ya MEDAŞ? Bir türlü elektrik alamadığımız sevgili MEDAŞ ne düşünüyor? Bu sorulara, mutlaka bir iyilik düşünüyorlardır diyenleri duyuyor musunuz? Bizlere kendinizi unutturmamak için, elektrik misali çarpan faturalar mı göndermek zorundasınız? Bizleri unutmuş olduğunuz için duyar gibi yapıyor, Ancak, duymuyorsunuz! Duymuş olsaydınız, bizlerde bu tavrınızdan dolayı etkilenir böyle şeyler yazmaz, hiç kimseyi üzmezdik! Sevgili okurlar! Bildiğiniz üzere bu hafta yaşlılar haftası! Hani otobüslerde, tramvayda onlara ayrılan yerlere dahi oturmalarına müsaade etmediğimiz, laf olsun, torba dolsun mukabili dilimizin ucuyla çok sevdiğimizi söyleyip, yere göğe koyamadığımız insanlar. Sevgiyi unuttuk! Saygıyı unuttuk! Büyüğümüzü-küçüğümüzü unuttuk! Biz bizi, sevdiklerimizi, saydıklarımızı söylediklerimizi ne zaman hatırlayacağız, ne zaman unutmayacağız? Unutmak kalbimizde bir yaradır sevgili okurlar. Maziyi, vefayı, dostluğu, arkadaşlığı, komşuluğu unutalı çok oldu! Bu kadar unutkanlık bize fazla! Zararın neresinden dönersek diye hele bir başlayalım. Görelim Mevla neyler, neylerse güzel eyler!