“DUYDUM Kİ, KAPIMA GELMİŞ, KAPIYA VURMADAN GERİ DÖNMÜŞSÜN!”

Kapılar hayatımızın vazgeçilmezleri. Maddi ve manevi anlamda başvurduğumuz kapılar var. Mecazen kullandığımız, görünmeyen sırlı kapılar var. Güftesi Ayhan İlter’e, bestesi İrfan Özbakır’a ait olan Hüzzam makamındaki, “ Pişman olur da, bir gün” şarkısının, “Gönül kapım açıktır, çalmadan gir içeri” mısrasının hayat verdiği o güzel şarkıyı bir hatırladınız mı? Gönül kapısı yani kalbin kapısı, sevgi dolu kalplerin kapısıdır. Kalbini getirene, kalbini teslim edene, kalbini sunana, çalmadan girilecek bir kapı olarak anlatılmıştır. Kalp kapısının, zili, tokmağı yoktur denmesi o yüzdendir. Kalp kapısının açık olduğunu gören gözler yok mu? Leyla ile Mecnun, Tahir ile Zühre, Kerem ile Aslı, Ferhat ile Şirin hikayelerini okuduysanız, oradaki saf, temiz, tertemiz aşkı görebildiyseniz, sevginin o en berrak haline, kendiliğinden açılan kapıların sırrına erişirsiniz. İşte onun içindir ki… Kalp kapısı içerden ve kendiliğinden açılan bir kapıdır. Çünkü, kalp kalbe karşıdır denmesi bu yüzdendir. Kalbi sevgiyle atanın, sevgiyle çarpanın, gelmiş olduğu o kalp kapısı hiç açılmaz olur mu? Sevenin sevgisinin hatırına açılan kapıdır kalp kapısı. Hatır-gönül denir ya… Boşuna değildir, bu sözler! Bizlere gelince, mağrurluğumuzdan, dik başlılığımızdan, inatçılığımızdan, her gün kalp kapısı önüne gelsek,  kalp kapısını çalmadan, dönüp gitmeyi marifet sayarız! Ne kapıya varmayı, ne kapı önünde durmayı, ne kapının tokmağını çalmayı bilmeyenlerden olmayı yeğleriz! İsteriz ki, dünyada bütün kapılar önümüzde nasıl açılıyorsa, kalp kapısı da ardına kadar önümüzde açılsın, seni beklettiğim için özür dilerim filan desin! Bizler bu anlayışı sürdürdükçe, Kalp kapısı gibi bir kapıya ulaşmaya muvaffak olsak da, Gelenin geldiğini belli eden bir kapı tokmağı olmadığından, Kapıya vurmadan, kızıp, öfkelenip, birde senin ayağına kadar geldik diye dönüp gitmemiz meşhurdur! Kalp kapısı mana kapısıdır. Tertemiz bir kalbiniz varsa… Yunus gibi, “Yaratılanı severim, Yaratandan ötürü” diyenlerdensiniz. Kalp kırmamaya kendinizi bildiniz bileli özen göstermişseniz. Yine Yunus gibi, “ Gönüller yapmaya geldim” diyebiliyorsanız… O kapıya, gönül titreşimlerinin, frekanslarının kapıyı kendiliğinden açtırdığı bir kapı demek daha doğrucasıdır. Hiç kalp kapısına kadar gelinir de, kapıya vurulmadan dönüp gidilir mi? Kalp kapısı, sabrın kapısıdır, iyi niyetin kapısıdır, hoşgörünün kapısıdır, Yaratana ve onun sevdiklerine duyulan sevginin, aşkın kapısıdır. İmtihan kapısıdır! Bir kapı kendiliğinden açılıyorsa, o açılış nedenindeki sırrı iyi bilmeli! Kalp kapısı; Gelenin kim olduğunu, Niyetini, Maksadını, İçindeki duyguların ne olup ne olmadığını biliyorsa, Nasıl açacaksanız o kapıyı? Kapı, sizin içinizi okuyan bir kapıysa, o kapıya varan mutlaka bugüne kadar hiç görmediği, tarif edemeyeceği bir kapı önünde beklediğini bilmelidir. Kapı daha siz kapını tokmağına elinizi uzatmadan, açılmışsa… Kalp kapısının sırrı burada işte… Kalp kapısının önüne kadar gelmişseniz…. Geri dönmenin, Kapıya mazeretler aramanın, Kapıya kulplar takmanın, Kendini haklı görmenin, Kapı benim değerimi, benim kıymetimi anlamadı demenin bir alemi yoktur! Kalp kapısı, gururlu olanı bekletir, gururunu gözden geçirmesi için mühlet tanır! Kalp kapısı, kibirli olan, kibrinden vazgeçsin ister! Kalp kapısı, ayakları yere değmeyenlerin, ayaklarının yer tutmasını bekler! Kalp kapısı, ne oldum delisi olanların, kendine gelmesinin mihenk taşıdır. Kalp kapısı, herkese tepelerden kuşbakışı bakanlara, pişmanlıklarını hatırlatmak için duvar gibi, set gibi oluverir. Kalp kapısı, basit, alelade, omuz vurulup açılabilecek bir kapı hiç değildir. Omuz vuranı vurduğuna vuracağına pişman eder de, omuz verene kendiliğinden açılır. Hz. Mevlana, dünya kapılarıyla, mana kapısını bir tutanlara, bakın nasıl sesleniyor yüzyıllar ötesinden; “ Duydum ki kapıma gelmiş, tokmak olmadığı için kapıya vurmadan geri dönmüşsün. Bilmez misin, kalp kapısının tokmağa ihtiyacı yoktur; o ancak içeriden açılır.”