Büyüklerimiz daha iyi bilir, lakin...

Danışan dağlar aşmış, danışmayan düz yolda şaşırıp kalmış demiş atalarımız. Hz. Mevlana, “Akıllı isen, var bir akıllıya daha danış” buyurmuş... En büyük akıllı kendimiz olunca, sabit fikirlilik gibi de bir huya sahipsek, bize laf anlatan olabilir mi? İnadına konuşmak, inadına tartışmak, ses tonunu yükseltmek, ikna edemediğimiz birinin üzerine yürümek gibi lüzumsuzluklarımız çoktur. Bıyık altından gülenlerimiz. Çok bilmişlerimiz. Yüksek mevkilerde tanıdıkları olduğunu her fırsatta söyleyenlerimiz. Cep telefonundaki bazı önemli şahsiyetlerin telefon numaralarını gösterenlerimiz. Konuşurken mangalda kül bırakmayanlarımız. Dişinin arasından konuşanlarımız... Kapıma gelsinler, ayağıma gelsinler diye kendini ağırdan satanlarımız, konuşuyorlar da, konuşuyorlar! Laf ile ekmek-peynir gemisi yürüseydi, gemisini yürütene kaptan demezlerdi. Büyüklerimiz daha iyi bilir denmiş. Kimimize göre memleket güllük-gülistanlık, kimimize göre çarklar dönmeyi unuttu! Kimimize göre havalar iyi, daha da iyi olacak! Kimimize göre lüküs hayat pek bi rahat! Kimimize göre, alışmışız ağlamaya, ağlayanların yüzde doksanı yalandan ağlıyor! Kimimize göre, suyumuz akıyor, elektriğimiz yanıyor, çarşı-pazardan da iyi kötü bir şeyler alabiliyoruz, daha ne isteriz ağabeycim? Kimimize göre fazla derinlere inmenin bir alemi yok. Hem yüzme bilsen bile, maazallah kramp girer, tuzlu su yutulur, kulaç atmaktan yorulma halleri olabilir, boğulma tehlikeleriyle filanla karşı karşıya kalınır. Yüzeyden gidelim de ayağımız tabana değsin değil mi efendim? Hayat normal, işler rutin, problem varsa da yok sayın, yok bilin... Allah herkese uzun ömürler versin! Dünyaya hangi pencereden mi bakacağız? Bakmak isteyene pencereden çok ne var? Hoşgörüyle bakanlar için bir dünya pencere mevcut. Önemli olan bakmasını bilmek! Ne demişler? Güzel bakan, güzel görür, güzellikleri görür. Varsın, her şeyi toz pembe görenler, gösterenler anlatsınlar ne gördüklerini! Birçoğumuz görmek istediğimizi anlatmıyor muyuz? Ülkeyi düşünmekten, kendimizi, eşimizi çoluk çocuğumuzu unuttuk diyenleri az mı dinledik? Bekleyin, sabredin, her şey çok güzel olacak diye onlarca yılı üst üstüne az mı ekledik, az mı bekledik? Büyüklerimiz daha iyi bilir, vardır bir bildikleri, vardır bir düşündükleri diyerek, biz böyle de mutluyuz ağabey demedik mi? Kemerleri sıkacağız dediler! Kemerler feda olsun dedik! Tasarruf yapacağız dediler! Tasarrufun kitabını yazdı cümlemiz! Gönlümüzden geçeni veremiyoruz dediler! Canınız sağ olsun, canımız yolunuza feda olsun, yeter ki Türkiye’miz daha iyi olsun diye destekler vermedi mi hepimiz? Biz böyleyiz işte! Sevdik mi tam severiz! 1950’li yılların başlarında, patronların kebap yediği dönemlerde, kalfalar etli ekmek yer, çıraklarda çeyrek yada yarım ekmeğin arasına helva, zeytin-peynir alırlarmış katıkçılardan. Günümüzde kibrit kutusu kadar peynir, beyaz et diye diyet tavsiyeleri yapan diyetisyenler, zeytinsiz hayat düşünemeyen Canan Karatay gibi hocalar hayatımızı güzelleştirmeye, kolaylaştırmaya çalışıyorlar. Ha birde pastayı paylaşmak, pastadan pay almak diye laflar var...Herkesin dilinde bu...Pasta konusunu, mumla, çırayla, kandille, gemici feneriyle bir türlü aydınlatamadık! Sevgili büyüklerimiz, kendi payımıza, temsilde hata olmasın, ekmeği bulup bölüşsek yeter yemin olsun! Ekmeğimizi bulduktan, kazandıktan, bölüştükten sonra, bize ne pastadan! Büyüklerimiz daha iyi bilir lakin; Millet kan ağlıyor diyenlere bakıyoruz da; Haftanın her günü kafelerde oturacak yer yok! Hafta sonlarında millet parklarda piknikte, mangalda. Neredeyse arabası olmayan yok. Sille de ki mekanlar bile ful dolu. Her taraf insan kaynıyor. Misler gibi ızgara kokusundan kolaysa yürü...Etin, tavuk kanadın kilosunun kaç lira olduğunu merak eden bile yok. Millet bayağı bir yaşıyor. Halini ahvalini sorarsan ekşitiyor yüzünü, başlıyor ağlamaya… Kederden mi, sevinçten mi, siz karar verin! Sevgili büyüklerimiz! Cümle anlatılanları ve dinlediklerimizi alt alta sıraladık. Topladık, çıkardık... Hiçbir şey anlamadık!... Siz bir şey anladınız mı?