BAYRAMLAŞTIK LAKİN, BARIŞTIK MI?

Eski bayramlar, bir araya gelmenin, hasretlerin bitmesinin, küslüklerin sona erdirilmesinin, kırgınlıkların bitirilmesinin vesilesiydi. Günümüzün bayramları, bu duygulardan o kadar uzaklarda ki… Bayramlaşıyoruz, lakin barışamıyoruz! Barışır gibi yapıyoruz! Konuşur gibi yapıyoruz! Kelimelerimiz ıslık çalıyor, yüzlerimizde tebessümün izi dahi yok! Siyasette, ticarette, dost meclislerinde bayramlaşmalar ayrı ayrı… Herkes kendince bir bayramlaşma icat etmiş gibi! Mecburen karşı karşıya gelmek durumunda kalmalar ise bayramlaşma adına hicran yarası! Taraflar, tarafgirlikler, taraf olmalar, taraf tutmalar… Sen-ben tabuları, Sizden-bizden muhabbetleri, Her zaman ki gibi formundalar! Maşallahları var! Bayram gelmiş! Gelmemiş! Bayram barışmakmış! Dostluk elini uzatmakmış! Kimsenin umurunda değil! O halde neden bayram barışmaktır lafları dilimizden düşmüyor? Barışmak için bu kadar naza ne gerek var? Barışacak olan, barışmaya sebep mi aramalı? Bayram kadar güzel bir sebep mi var? Yoksa… Barışmaktan mı korkuluyor? Dahası… O ne der? Bu ne der? Alem ne der? El-alem ne der? Yaklaşımları, her şeyin üzerinde mi? İnanın, o türden konuşanlar, bizler bildik bileli hep bir şey dediler, söylediler! Bırakında, bundan böyle… Barıştı desinler! Barıştılar desinler! Barışmalarını hiç beklemiyorduk desinler! Bayramın güzelliği işte böyle bir şeydir desinler! İnsanların barışmasından nasıl rahatsız olunabilir? ***** Bayramlaşmanın anlamını en güzel yansıtan kelimeydi barışmak, en güzel duyguydu, yaşanan en güzel an ve heyecandı. Bugün barışmak dediğimiz o güzel duygu içler acısı durumlarda… İçtenlikten ve samimiyetten oldukça uzak, Buz gibi soğuk, Dil ucuyla söylenen, Neredeyse bayrama karşı ayıp olmasın denircesine bir duygu olarak, Yaşanıyor ve yaşatılıyor! Bu ayıp, bu yanlış, bu tavır, bu bize zerre kadar yakışmayan duruş bizlerin ayıbı… Bu durumu, düzeltmek için bir çabamız ve gayretimiz olmadığı gibi, Kendimizi haklı çıkarmaya çalışan, İçi kof, saçma-sapan bir yığın gerekçe ve mazerete dayandırdığımız, Bize doğruları gösterme zahmetine katlanmayan, Yangına körükle gider gibi barışmaları engelleyen adına dost dediğimiz, Şahitlere sığınıyoruz! Bayrama evet… Bayram tatiline candan yürekten evet… Bayramlaşmak olsa da olur, olmasa da…. Barışmak ise, lafın gelişi babından yaşayıp gidiyoruz. ***** Bir bayram daha geçti sevgili okurlar! Bayram geçip giderken, Bizler yine sevgileri ıskaladık, Hoşgörüleri ıskaladık, Barışmayı ıskaladık, Konuşmayı ve görüşmeyi ıskaladık. Dostlar alışverişte görsün mukabilinden yine barışır gibi yaptık! Barışamadık! Bayram, barışmaktır diyorduk! Bayram görüşmektir diyorduk! Bayram gönül köprülerinin kurulmasıdır diyorduk! Bayram gönülden gönüle giden yolların başlangıcıdır diyorduk! Bayram, küslükleri, dargınlıkları sona erdirmektir diyorduk! Bayram, gurur ve kibirlerden vazgeçmektir diyorduk! Bayram, kucaklaşmaktır diyorduk! Yine lafta kaldı, yine barışmayı geçiştirdik, sözüm ona barıştık mı, barışır gibi mi yaptık, ele güne karşı ayıp olmasın der gibi yapmak hepimizin işine mi geldi? Yorum sizin!