BAYRAMI TORPİLLEMEK!

Bayrama yine torpillenerek girdik. Bayramın torpillenmesi karşısında yine çaresiz kaldık. Konya sokakları, mahalleleri bayram arifesiyle birlikte torpil sesleriyle inim inim inledi! Bu torpillerin çıkardığı sesten birçok insanın yüreği ağzına geldi! Bayram neşesi, bayram sevinci, kendilerine, insanlara ve bayrama saygısı olmayan çocukların patlattıkları torpil seslerinin arasında kaybolup gitti! Bu çocuklar, insanlara ve çevreye zarar verdiklerinin, ne zaman farkına varacaklar? Bir türlü engel olunamayan torpiller; Bayramın neşesi mi? Çocukların sevimsiz bir eğlencesi mi? Değişik bir gürültü kirliliği mi? Çocukların büyüklerine büyüdüklerini ispat etmelerinin patırtılı-gürültülü bir yolu mu? Ne yazık ki, yıllardır bayramların geldiğini torpillerin müjdelediği bir şehirde yaşıyoruz! Torpili bayramlarla tanıştıranlar, bu işe önce çatapatla ve hemen ardından mantar tabancalarıyla ve patlayan mantarlarla başlamışlardı. Mantarları mantar tabancası ve ince tel yardımıyla patlatmak, 60’lı yılların ortalarına doğru girdi çocukların hayatlarına. Bir kutu mantarı ve mantar tabancası olan çocuğun havasına ve keyfine diyecek yoktu o zamanlar! Ancak o dönemin çocukları bayramları yakınlarına ve çevrelerine zehir etmezlerdi. Mahalledeki teyzelerden, amcalardan dedelerden özür dileyen, ikaz edildiklerinde yüzü kızaran terbiyeli çocuklar vardı her yerde! Ancak yine de, o yılların bakkalları, çatapatları ve mantarları peynir-ekmek gibi satıyorlardı. Zaman içinde mantarlar, torpile dönüştü. Torpiller ise mantarlardan çok daha tehlikeli ve insan hayatına zarar veren patlayıcılar olarak sektördeki yerlerini almaya başladılar. Torpili bayramın olmazsa olmazı gibi gören anlayışlar her bayramı zehir etmeye, kazalara yol açmaya, insanları huzursuz ve tedirgin etmeye devam ediyorlar. Bugüne kadar, parmağı kopanlar oldu! Kimseye ders olmadı! Gözünü kaybedenler oldu! Yine de torpilden vazgeçilmedi! Eli kopanlar oldu! Ertesi bayram unutuldu gitti. Torpili satanların, Atanların, Patlatanların, Yakalanmamak için kaçanların, İlk fırsatta ortaya çıkıp, tekrar patlatanların, Bu işten neden bu kadar zevk aldıklarının sebeplerini araştırmayacak mıyız? İnsanları huzursuz edenlerin bu işlere devam etmelerine, tepkisiz kalmaya devam mı edeceğiz? Madem ki, bu işlerden memnun değiliz! Madem ki, rahatsızlık duyduğumuzu anlatıyoruz! Torpile göz yumulmasına, alınıp-satılmasına hiçbir şey denmeyecek mi? Herhangi bir yaptırım, yasak, kaide uygulanmayacak mı? Bayramdan bayrama varsın eğlensin çocuklar, hoş görün çocukları diye diye gelinen noktanın önüne geçilebilecek gibi değil! Her an bir faciaya davetiye çıkarmaya hazır olan torpillerin nasıl olup da bayram eğlencesi olarak görülebildiği ise merak konusu! Bildiğimiz kadarıyla, bayramlarda eğlence amaçlı kullanılan maytap ve torpilin izinsiz olarak satılması yasaklanmıştı. Bu yasak nasıl bir yasak? Satan var mı? Var! Alan var mı? Aramadığınız kadar? Belli ki torpilin geliri fena değil! Böyle olunca da, bayram öncesinde başladı torpillerin patlatılması ve şehrin torpillenmesi! Bu adeti, bu geleneği, bu konuda ki ısrarı kim savunuyor? Kim destekliyor? Kim göz yumuyor? Satan neden satıyor? Satanları ikaz edecek olan var mı? Yasaksa, neden engellenmiyor? Torpiller patladıkça, yüreklerin ağızlara geldiğini nasıl anlatsak? Kime anlatsak? Gecenin bir yarısında, yaşlı insanlar var! Hastalar var! Hamileler var! Kalp sıkıntısı olanlar var! Boş bulunup ürkenler var! Evlerin yakınında patlayanlar camları titretiyor. Bu çocuklar nasıl çocuklar? İnsanları korkutmaktan, torpilin çıkardığı o dehşet sesten acayip bir keyif alıyorlar! Sevgili okurlar! Torpil sesleri duymadan, irkilmeden, boş bulunup ani ve beklenmedik heyecanlar yaşamadan şehir olarak, torpillenmeyen bayramlar yaşayabilecek miyiz?