YOLCULUK

Ayrılış zamanı gelmişse dünyadan

Seslenir Yağız atın "hazırım"! kapıdan
Kesindir karar ertelenmez asla bir an
Meçhuldur akibet haber yok ebedi karargahtan
Görülmemiş sanki, kopar feryad'ı figan

Sallanmaz ne mendil ne el bu ayrılışta
Sessizlik ve matem hakim, limandan kalkışta
Omuz verir dostlar akrabalar, yolcu tabutta
Dönüşte herkes! yerleşti yolcu ebedi karargahta
Baktı ne var azıkta! sadece iman salih amel dağarcıkta

Sürer günlerce, nemli gözler kederli gönüller
Bilirler ki sevenler sevilenler, gidenler dönmeyecekler
Gelmiyor gidenler sevenler sevilenler nafile beklerler
İşte budur ömür dediğin! boşa çıktı nice hayaller tuli emeller
Varsa asarın insanlık adına, hayırla yâd ederler

Bir bekleyiştir makber, kıyama kadar
Geldiğin yerdir toprak, bağrına basar
Üfürülür sura, kabirler kaynar mevtalar kalkar
Dirilir mevtalar, şaşkınca etrafa bakar
Şaşmaz teraziler kurulur, mahkeme başlar

Anlar da insan hakikati, dönüşü yok nafile
Gönderilmişti kitap da peygamber de müstekbir gafile
Bir de alay ediyordu müminle, istihza ile
Anlayınca hakikatı dönüşü ister, ancak nafile
Dizilmiş Abideler saf saf müjdelenir cennetle