ÇALIŞAN GAZETECİLER BAYRAMI...

■ Basın, milletin müşterek sesidir.(Atatürk) ■ Gazeteci olmak, önce "adam olmak" demektir. (Prof. Dr. Atilla Girgin) ■  Milletin en kıymetli unsuru, onu yükselten neşriyatıdır. (Naci Kasım) *** Bayramı, haftası, yıldönümleri, kutlama gösterileri vb. bağlamında Lider ülkeyiz. Nerdeyse  etkinliğin, günün kutlaması var. Var olmasına var da ancak çoğunun içi boş.  Hani Adı var, içeriği yok gibi. Kimileri pamuk ipliğiyle iliştirilmiş, bazıları da hatır adına kutlama gibi görünüyor.Basın için de aynı savı öne sürebiliriz. Kaç kez dile getirdim, Türkiye Bir yılda iki Basın Bayramı olan tek ülke... Bir; Sansürün kaldırılmasının yıl dönümünü, “Basın Bayramı “olarak ilan edildi. İki; Basında çalışanlarla çalıştıranlar arasındaki ilişkilerin düzenlenmesi hakkında 5953 sayılı 13. Haziran 1952 tarihli yasa ve 212 sayılı yasayla yapılan değişikliklerin 10 Ocak 19612 de yürürlüğe girmesiyle  kutlanan   Çalışan Gazeteciler Bayramı... ... Sansür,  24 Temmuz 1908’de 2. Meşrutiyetle birlikte kaldırıldı. Biçimsel olarak kaldırıldı  ana  maalesef “Örtülü Sansürler” devam  ediyor.Manipulasyon , distortion (çarpıtma), News Management (haber yönlendirme ), Mis Information (kasıtlı olarak eksik bilgi verme)  Disinformation (Kasıtlı ve bilinçli olarak hiç bilgi vermeme) gibi. Bu denli sansür benzeri yaklaşımların sayısını daha da çoğaltabiliriz.  İlan ve reklam verenlerin, patronların, siyasal iradenin (İktidar- Muhalefet)baskıları sürerken  basını tam anlamıyla özgür sayabilir miyiz ? .... Çalışan Gazetecilere ilişkin 212 sayılı yasayı arıyorum, ama bulamıyorum; Zaman içinde adı var,  kendi olmayan bir yasa konumuna geldi. İyi niyetle hazırlanmasına karşın, tam anlamıyla uygulanmadığından rafa kalkmış sayılır. Gazetelerin zorunlu kadrolar  traji- komik; analar, babalar, oğullar, kardeşler, amcalar, dedeler, hısım, akrabalar ve kol işçileri vb. sür-git devam edip gider... Bir özeleştiri ve itirafta bulunmak isterim; Geçmişte sahibi olduğum gazetelerde okuma ve yazması olmayan  merhum anamı fikir işçisi olarak kadrolarında göstermiştim. O süreçte gazeteci sayısı bir elin beş parmağı kadar bile değildi. Minareye kılıf hazırlamakta çok  ustayız ve çok yetenekliyiz ya... ... 1961 yılında 5953 sayılı yasa 1961 yılında 212 yasayla değiştirildi. Gazetecilere çağdaş anlamda haklar getirildi. Batı ölçeklerinde bir uygulama olarak heyecan uyandırdı. Ancak bizler işe iyi başlar, aynı özenle götüremeyiz. Nitekim 212 sayılı yasa da öyle oldu, rafa kaldırıldı, işlevsiz hale getirildi. Üstüne üstlük    Basın sektöründe işten çıkarmalar almış başını gidiyor.. İşte böyle bir uygulama ve ruh hali içinde çalışanların bayramını kutluyoruz. ... Gazeteci için “Yaşadığı çağın tanığıdır!” derler. Bu anlamlı öz  bir soruyu gündeme getiriyor: “Bu koşullarda gazeteci yaşadığı çağa doğru- dürüst  tanıklık edebilecek mi?” Yoksa günün modasına uyarak cezasında indirim için “itirafçı “ yolunu mu seçecek? Yanıt ta yorun da sizde... ... ■ Gazetecilik, birilerinin basılmasını istemediği şeyi yayımlayabilmektir. Geri kalan her şey halkla ilişkilerdir. (George Orwell)  ■ Gazetecilikte  tek yanlış bütün işi hükümsüz kılar. Romanda ise tam tersi, tek gerçek bütün işi meşru kılar. (Gabriel Garcia Marquez)   Aramızda birlik beraberlik ve iletişim yok; kopuk kopuğuz .Birlik ve  beraberlik bilinci zedelenmiş, parçalanmış  ve kopmuş  bir basın sendromu yaşanıyor.  Bu curcunada kimileri silinip giderken (U) dönüşü ustaları  renk ve biçim  değiştirmiş. Gemisini kurtaran kaptan rolü oynanıyor. Oysa katılımcı ve çoğulcu demokrasilerde basın, yargı, yasama ve yürütme erklerinden sonra 4. güç konumunda. Kendi haklarını bile savunmaktan yoksun iken,  kamuoyunun nasıl temsil edileceğini de tartışmak gerekir. Burnumuz kanadığında veya  acımız olduğunda bunları sarıp sarmalamak için bütünleşebiliyor muyuz, maalesef sorunun yanıtı hayırdır dahası ya biri birimize çelme takıyor yada  kuyusunu kazıyoruz. ... Kamuoyunu oluşturma, yansıtma, eleştirme, yönlendirme, uyarı ve hakemlik görevlerini de tam anlamıyla yerine getiremiyor. Bir kısım basın “ak” diyor,  diğer bir kısım basın “kara” diye karşı çıkıyor, böylece de  inandırıcılık  öğesi erozyona uğruyor. Bu denli içi boşaltılmış   Bayramlarda,  Vatan, Millet, Sakarya edebiyatına yönelik süslü sözcükler içeren, demeçler veriliyor  açıklamalar yapılıyor. Bu bağlamda orunların çözümü özde değil, sözde  kalıyor. Süslü ve cümlelerle sıralanmış kutlama mesajları derde deva olmaktan uzak kalıyor, fantastik edebiyat olarak eriyip gidiyor, belki de gülmelere konu oluşturmaktan öteye gidemiyor. Tüm bu olumsuzluklara karşın yine son söz; Çalışan Gazeteciler Bayramınız kutlu olsun... ... ■ Gazete insanların hayatlarını bağırarak anlatır ve ülkenin ayakta olduğunun habercisidir. (E. Zola) ■ Bir damla mürekkep bir milyon kişiyi düşündürebilir. (Gordon Byron)