'Sabır Dağı Devrilir'

■ Sabır güzeldir, fakat yoksullarda olursa daha da güzel olur. ( Hz. Muhammed) ... Sabır üzüntüye ve sıkıntıya katlanma, başa gelen bela ve musibetlere dayanma, nefsi kötülüklerden uzaklaştırmaya çalışma gibi çeşitli anlamların yüklendiği bir sözcüktür. Yüce Dinimizde, sabırlı olmak, üstün bir nitelik olarak değerlendirilir hatta emredilir. Başa gelen her türlü musibete karşı alçak gönüllülük gösterip, Allah’a sığınmak, hemen isyan ve itaatsizlikte bulunmamak yüce Rabbimizin hoşuna gider; “Allah sabredenlerle beraberdir.” ... ■ Tanrı’dan başkasına kavuşmak ona gitmekle olur. Halbuki Tanrı’ya sabır ile ulaşılabilir (Eflaki I:479). ... Sabırsızlık ruhun zayıflığından, imanın güçsüzlüğünden kaynaklanır. Oysa ki, sabrın sonunda selamet ve saadet bulunur. Sabır her konuda övüldüğü halde, haksızlık, karşısında gösterilirse, günah olur. Çünkü Müslüman, dinine ve imanına karşı yapılan saldırılara karşı sabırsız davranacaktır. Sabır felaketin ilk anında gösterilmelidir. İlk acı ve sıkıntı gittikten sonra sabretmek o kadar önemli değildir. İnsan belaya sabrettiği gibi nimete karşı da sabır göstermeli, açgözlü olmamalıdır. ... ■ Sabır dağı devirir. ( Hz. Fatma) ... Hz. Talha’nın eşi Ümmü Süleyman bir sabır öyküsü anlatır; “Kocam Ebû Talha evde yokken bir oğlumuz vefat etti. Evin bir tarafına koyup üzerini örttüm sonra da Kocamın yemeğini hazırladım. Geldi ve hemen yemeğini yemeğe başladı ve sonra da sordu; “Çocuk bugün acaba nasıl?” “Elhamdülillah, diğer gecelerinden sakin” Kocama her zaman olduğumdan daha neşeli göründüm. Sonra ona şöyle dedi; “Komşuların işine hayret etmiyor musun? “Ne olmuş ki ?” “Birilerinden emenaten bir şey almışlar ancak sahibi onu geri isteyince üzülmüş ve buna tahammül edememişler.” “ Ne kötü iş yapmışlar onlar!” O zaman hakikati anlattım. “ İşte oğlun, Allah’ın bir emaneti idi, Allah onu geri ald.” Bunu duyunca, “Biz Allah’dan geldik, yine ona döndürüleceğiz mealindeki” ayeti okuyup sabır gösterdi. Sabahleyin olanları Resülullaha haber vermiş. Peygamberimizde bizim için dua etmiş. Sabrımızın karşılığını göreceğimizi söylemiş. ■ Sabredenlerin ödülünü yapmakta olduklarının daha güzeliyle vereceğiz. (Nahl Sûresi) ... Sabretmek güzellik, umut gelecektir. Sabır eden amacına ulaşır; Hz. Peygamberimiz de sabra önem verir, sürekli sabredilmesini öğütlerdi; ■ Canı yanan sabretsin. Canı yakan canının yanacağı günü beklesin. Keysan adında biri, Hz. Muhammedin huzuruna gelir, dinlemeye başlar. Efendimiz veciz bir konuşmayla İslam’ı anlatır. Keysan “Bu söylenenlerden pek bir şey anlamadım” der ve tepkiyle çıkıp gider. Bundan memnun olmayan Hz. Ömer, izin ister; - İzin ver ya Resulellah, bu saygısız adama haddini bildireyim! Ancak Hz Muhammed, Hz. Ömer’i uyarır; - Dur ya Ömer, bize düşen insanları düşündürecek fazilet örneği vermektir! Adam sonra yine gelir. Hz. Peygamber sabırla İslam’ı anlatmaya devam eder. Adam kalkıp giderken aynı tavrını sürdürür; - Bu söylenenlerden bir şey anlamadım. Hazret-i Ömer tepkisini yineler; -Ya Resulallah izin ver de şu saygısız adama haddini bildireyim! Aynı uyarı yine gelir; - Dur ya Ömer, bize düşen insanları düşündürecek fazilet örneği vermektir! Bir süre geçer, Hz. Muhammed’ in huzuruna bu kez Hz. Ömer gelir, -Haddini bildirmek istediğim o adam var ya, öyle bir halde gördüm ki, şaşırıp kaldım. Kendinden geçmişçesine gözyaşları içinde ibadet ediyordu. Anlattıklarınızı vicdanında düşünüp yorumlamış dönüş yapmış. Hz. Muhammed olaya ilişkin yorum yapar; -Ya Ömer! İzin verseydim haddini bildiren tepki gösterseydin, cehenneme bir adam itelemiş olurdun. Sabrettik, insanları düşündürecek fazilet örneği verdik, cennete bir adam daha kazandık! ... ■ Sabır, imanın yarısıdır. (Hadis-i Şerif) ... Hz. Muhammed daha sonra uyarılarını genelleştirerek eklemede bulunur; - Unutma ya Ömer, Müslüman’a düşen, kötü örnek olarak cehenneme adam itelemek değil, iyi örnek vererek cennete adam kazanmaktır! --- ■ Hz. Muhamed ashabına hitaben, sordu; “Bir gecede Kuran’ın üçte birini okumaya gücünüz yetiyor mu? Yanıt geldi; “ Buna hangimizin gücü yeter?” Bunun üzerine Hz. Peygamber dedi ki; “Kul Hüvallahü Ahad. Allahu’s-Samed... Kur’an’ın üçte biridir.” ... ■ Zeyd bin Sabit, Hz. Muhammed’in vahiy katiplerinden biridir, Abdullah bin Abbas da amcasının oğludur. Her ikisi de sevgi ve saygı anlayışlarını, görgü ve terbiye eğitimlerini Hz. Muhammed’den almışlar, O’nun eğitim ve telkiniyle sosyal davranışlara sahip olmuşlardır. İşte bunlardan Zeyd bin Sabit bir gün, yolun kenarına atını çekmiş, binmek üzeredir. Uzaklardan durumu gören Abdullah bin Abbas koşarak gelir, hizmetçi gibi Zeyd’in atının özengisini saygıyla tutup binmesine yardım eder. Bu saygıyı gören vahiy kâtibi mahcubiyetle seslenir; “Ne yapıyorsun ey Resulullah’ın amcasının oğlu?” Yanıt verir; “Biz Resulullah’tan büyüklerimize saygı göstermekle emrolunduk.” Zeyd bin Sabit bu kez der ki; “ Üzengi tutan eline bakayım !” Abdullah’ın yukarı kaldırdığı eline hemen sarılan vahiy katibi, üç kez öpüp başına koyar ve sonra da konuşur; “ Biz de, üzengi tutan eli böyle sevgi ile öpmekle emrolunduk!”