'BAŞKAN'IN ARDINDAN

25 Ağustos Çarşamba günü bir başkanımızı ebedi yolculuğuna uğurladık. Konyaspor eski başkanlarından rahmetli Mehmet Oktut'tan bahsediyoruz. 1972-76 yılları arasında Konyaspor'umuzda top koşturmuş, 4 yıllık Konyaspor yolculuğundan sonra da 1976 yılından itibaren 3 yıl da Ankaragücü'nde futbol oynamış bir başkan. Ankaragücü'nden sonra da spor hayatına son vererek aile şirketlerine gelmiş, Marangozlar Sanayi Sitesi'nde sunta ve orman ürünleri üzerinde ticaret yapmış bir başkan.
Kendisi ile görevimiz icabı çok sık bir araya geldik. Yıllarca farklı toplantılarda teşrik-i mesaide bulunduk. Hayatta iken kendisine “Mehmet abi” diye hitap ederdim. Bugün rahmetli Mehmet abinin farklı yönlerini anlatmaya çalışacağım. Mehmet abi, 1989- 2004 yılları arasında Karatay ve aynı zamanda Büyükşehir Belediyesinde de belediye meclis üyeliği yaptı. Yine 1993-94, 1996-99, 2001-02 yılları arasında Konyaspor başkanlığı da yaptı.
Ok gibi doğru bir adam; dürüst, hayırsever, gariban aşığı... Örnekleri çoğaltmak mümkün.
28 Şubat Valisi Namık Günel'in de bulunduğu bir ortamda Mehmet abi umreye gideceğini söyler. Vali, “Ne işin var oralarda? Gideceksen Amerika'ya, Avrupa'ya, batı ülkelerine git.” der. Rahmetli Mehmet abi, “Sayın Valim o söylediğiniz yerlerin tamamına gittim. Hatta bazılarına 2-3 seferim var. Ancak Arabistan'daki tadı oralarda alamadım. Size de tavsiye ederim” der.
Karatay Belediyesinde fen işleri müdürüyüm. “Mehmet Bey hazırlan, bir yere gideceğiz.” dedi. Arabasıyla geldi, beraber Karatay'ın Karaman yolu üzerindeki son mahallesi Çatalhüyük'e gittik. Boş arazide küçücük bir baraka; 2 çocuk, bir anne. Baba işte çalışıyor, barakada elektrik ve su yok.
Sordum rahmetliye, “Abi, aileyi tanıyor musun?”. “Tanımam”. Meğer aile Samsun'dan gelmiş, hazine arazisinde barakada kalıyor. Bir yer ayarlandı. Belediye olarak hafriyat, çimento ve kum gibi malzemelerde yardımcı olduk. Haricinde bütün giderleri rahmetli Mehmet abi karşıladı. Üç ay içerisinde evi bitirdik. Bahçe duvarı çekildi. Ev eşyaları alındı. O zamanlar kalorifer yok, sobası ve kömürünü de aldı. Son olarak da buzdolabının içini doldurdu.
Ben bu şekilde 5 ev biliyorum, dar gelirlileri ev sahibi yaptığı. Bir de bu insanlara telefonunu verir, “Darda kalırsanız beni arayın.” der. Bir başka ailenin sıvasını yapar, çatısı olmayan ve akan evlerin çatısını yapar ya da kiremitleri tamir ettirirdi. Rahmetli ile ölene kadar “tıp” oynadık. Yapılanları kimsenin bilmesini istemedi. Doğruydu, yine haklıydı. Zira “sağ elin verdiğini sol el görmemeliydi”. Bu yardım eli kendisine rahmetli babası Veysel amcadan ve validesinden geliyordu. Mehmet abi varlıklı bir ailenin, hayırsever bir ailenin küçük oğluydu. Rahmetli Veysel amcanın en önemli işi imam hatip okulu ve yurdu yaptırmaktı. Rahmetli validesi ise fazlaca miktardaki evlerinin birçoğundan kira almaz, aldığı kiraları da diğer fakir fukaraya dağıtırdı.
Rabbim nasip etti, siyasete atıldık ve Karatay belediye başkanlığına hemşehrilerimizin teveccühü ile seçildik. Görüşmelerimizi aynı sıklıkla olmasa da devam ettirdik. Abi, bir isteğin, emrin varsa lütfen arayıver dememe rağmen kendisi için yine bir şey istemezdi, yine hayır hasenat. Şu mahalledeki cami, Kuran kursu vb. hizmetler...
Kendisi uzun yıllar Konyaspor'a başkanlık yapmasına rağmen mütevazi bir şekilde, korumasız, telsizsiz, “havasız” bir görevi ifa etti.
Rahmetli Mehmet abinin yarenleri, dostları adam gibi adamlardı. Herkesin sevdiği, saygıdeğer bir şahsiyetti. Uzun bir süre yaptığı meclis üyeliğinde kendine hiç huzur hakkı almadı. O huzur haklarını da ihtiyaç sahiplerine dağıttı.
Böyle düzgün şahsiyetlere eskisinden daha çok ihtiyacımız var. karakterinin futbol oynarkenki düzgünlüğü futboldan sonra da devam etti. Abi, biz senden razıydık, Rabbim de razı olsun. Mekanın cennet, makamın âli olsun inşallah. Bu dünyada doyamadık, ahirette de komşu eylesin inşallah. Amin.