Yolculuk hikayeleri…

Türk milletinin ne kadar sıcak kanlı insanlar olduğunu hepiniz bilirsiniz. Özellikle yabancı milletten birileri ile yan yana geldiğimizde hemen kendimizi belli ederiz. Tabi haliyle bu özelliğimiz de bizi sosyal insanlar haline getiriyor. Konuşmayı, gülmeyi, birbirimizi tanımayı çok severiz. Hele -nerelisin?- diye biri cümleye başlıyorsa sohbetin sonunda akraba, tanıdık çıkmamak mümkün değil. Karşımızdaki kişinin kısa sürede bütün ailesini, yaşantısını, işini, çocuklarını öğreniveririz. Millet olarak galiba yalnızlığı pek sevmiyoruz. Hemen kendimize arkadaş edinip, her şeyimizi anlatabiliyoruz. Bu iyi bir şey mi bilmiyorum ama hepimizi mutlu ettiği kesin. Özellikle yolculuklarda. Kısa ya da uzun olsun fark etmez, yol arkadaşımızı daima olur. Bu kimi zaman yaşlı bir teyze, kimi zaman ton ton bir dede. Ya da küçük sevimli bir çocuk. Hele ki gençseniz bitmek bilmeyen uzun sorulara maruz kalabilirsiniz. Eğitim durumunuzdan, iş hayatınıza, ailenize kadar her şey öğrenilir, gerekli tavsiyeler verilir, uyarılarda bulunulur, gerekirse kulağınız bile çekilir. Yok yahuu abartmayın demeyin. İnanın bunlarla herkes karşılaşır. Mesela ben. Her gün aynı saatte aynı belediye otobüsünü kullanıyorum Ve genellikle otobüste yolculuk ettiğim insanlarda hep aynı. Birçoğu ile o kadar çok karşılaşmışız ki tanımadan selam vermeye bile başlamışız. Bir teyze bizi o kadar çok benimsemiş ki yanımıza oturur oturmaz hayat hikayesini anlatmaya başlıyor. Kaç çocuğu olduğundan tutun da eşinin ne iş yaptığını, torunlarını, gelinlerini biliyorum neredeyse. Birkaç gün göremediğimiz zaman merak ediyoruz. İlk gördüğümüzde de ‘hayırdır, bir şeyin mi var, görünmüyorsun birkaç gündür’ demeden kendimizi alamıyoruz. Evet evet bunların hepsi yaşanmış, yaşanan olaylar. Benim bu yazdıklarım sadece birkaç basit olay, her gün daha neler yaşanıyor Allah bilir. Birde tam aksi durumu düşünüyorum da galiba biz diğer türlüsünü yapamayız. Kim ne derse desin iyi, yardımsever insanlar hala var. Hani hep diyoruz ya artık o eski mahalle kültürü yok, insanlar apartmanların arasında birbirlerini bile tanımıyorlar diye. Evet bu duruma gelmemek için şöyle bir etrafımıza bakıp, kimler var görmemiz lazım. Komsularımız ne yapıyor, nasıl insanlar, yardıma ihtiyaçları var mı öğrenmemiz lazım. Ve kısa yada uzun yolculuklarımızı böyle insanlarla birkaç cümle de olsa konuşarak keyifli hale getirebiliriz.